Τα παιδιά της βίας (Λέσινγκ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τα παιδιά της βίας
ΣυγγραφέαςΝτόρις Λέσινγκ
ΤίτλοςChildren of Violence[1]
ΓλώσσαΑγγλικά[1]
Ημερομηνία δημοσίευσης1952[1]
LΤ ID14147
BL Class788658

Τα παιδιά της βίας (αγγλικός τίτλος: Children of Violence) είναι μυθιστορηματική πενταλογία της Βρετανίδας συγγραφέα Ντόρις Λέσινγκ που εκδόθηκε από το 1952 έως το 1969. Τα ημι-αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα ακολουθούν τη ζωή της ηρωίδας, η οποία ενσαρκώνει τη νέα και ανεξάρτητη γυναίκα που εμφανίζεται στον απόηχο του πολέμου, από τα εφηβικά της χρόνια μέχρι τον θάνατό της στο μέλλον, το έτος 1997. Ταυτόχρονα παρουσιάζεται μια εικόνα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στα μέσα του 20ού αιώνα. [2]

Τα πρώτα τέσσερα μυθιστορήματα διαδραματίζονται στις δεκαετίες του 1930 και του 1940 στη φανταστική χώρα Ζαμπέσια, βασισμένη στην πρώην βρετανική αποικία της Νότιας Ροδεσίας, τώρα Ζιμπάμπουε, στη νότια Αφρική. Το πέμπτο μυθιστόρημα είναι έργο επιστημονικής φαντασίας - διαδραματίζεται στο Λονδίνο κυρίως στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 και επεκτείνεται σε ένα δυστοπικό μέλλον στο οποίο η Βρετανία έχει καταστεί ακατοίκητη λόγω μιας απροσδιόριστης καταστροφής, απεικονίζονται γεγονότα που οδηγούν σε κάποιο είδος φανταστικού πυρηνικού ολοκαυτώματος και οι επιζώντες της καταστροφής είναι αποκλεισμένοι σε απομακρυσμένα μέρη.[3]

Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μάρθα Κουέστ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το εισαγωγικό μυθιστόρημα Μάρθα Κουέστ (1952) εκτείνεται από το 1934 έως το 1938 και διαδραματίζεται στην πρώην βρετανική αποικία της Νότιας Ροδεσίας, τώρα Ζιμπάμπουε, στη νότια Αφρική, όπου η Λέσινγκ έζησε από το 1925 έως το 1949. Στην αρχή του μυθιστορήματος, η Μάρθα είναι 15 ετών και ζει σε μια φτωχή αφρικανική φάρμα με τους γονείς της. Είναι γεμάτη ζωντάνια και περιέργεια και λαχταρά εμπειρίες και αυτογνωσία. Απορρίπτει την οικογενειακή καταδυνάστευση, την ταξική εξουσία, τις προκαταλήψεις των λευκών της αποικίας. Εκπαιδεύεται ως δακτυλογράφος στην πόλη της επαρχίας, όπου συναντά τη ζωή που τόσο επιθυμεί, και αρχίζει να εργάζεται ως βοηθός σε ένα γραφείο δικηγόρου. Για αυτήν, είναι μια περίοδος μελέτης λογοτεχνίας, ονειροπόλησης, χορού - έχει τις πρώτες σεξουαλικές συναντήσεις που της προκαλούν σύγχυση.[4]

Ένας καλός γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καλός Γάμος (1954) είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της σειράς. Η Μάρθα παρασύρεται στην ταραχώδη ζωή της επαρχιακής «μεγάλης πόλης», αλλά γρήγορα απογοητεύεται. Ωστόσο, παντρεύεται και το βιβλίο περιγράφει πώς αντιδρά η επαναστατική ιδιοσυγκρασία της στη νέα της ζωή με τους οικογενειακούς περιορισμούς που βιώνει πλέον η ίδια και ο σύζυγός της Ντάγκλας. Αποκτά ένα παιδί, γεγονός που περιορίζει ακόμη περισσότερο την ελευθερία της. Η εικοσάχρονη Μάρθα να αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι ο γάμος της ήταν ένα τρομερό λάθος. Στο ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου ο σύζυγός της πηγαίνει στον πόλεμο.[5]

Άνδρες της Μονάδας Αναγνώρισης Νότιας Ροδεσίας που εκπαιδεύονται με όλμους το 1942.

Προμήνυμα καταιγίδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Προμήνυμα καταιγίδας (1958) διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος επίσης επηρέασε τόσο τη Νότια Ροδεσία όσο και τη συγγραφέα. Αναφέρεται στην ανάπτυξη μιας κομμουνιστικής ομάδας ως αποτέλεσμα ενός διαδεδομένου και ενθουσιώδους θαυμασμού για τη Σοβιετική Ένωση κατά τα έτη 1942-1944. Η Μάρθα, πλέον διαζευγμένη, εντάσσεται στην ομάδα και παντρεύεται τον αρχηγό της, έναν Γερμανό πρόσφυγα. Το βιβλίο ακολουθεί τη Μάρθα μέσα από τη συναισθηματική της εξέλιξη και ταυτόχρονα δίνει μια εικόνα της πολιτικής και της ζωής στα μέσα του 20ού αιώνα.[6]

Χώρα δίχως θάλασσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο τέταρτο μυθιστόρημα (1965), διαδραματίζεται ακόμη στη νότια Αφρική: είναι οι τελευταίοι μήνες του πολέμου που κατέστρεψε την Ευρώπη, αλλά έφερε ένα μήνυμα ισότητας στην περιοχή. Μερικοί από τους λευκούς έχουν ήδη αισθανθεί την επικείμενη αλλαγή: «δεν θα μπορούσαν ποτέ ξανά να κρατήσουν αυτή τη γωνιά της Αφρικής για τον εαυτό τους και τους κληρονόμους τους». Ολόκληρος ο κόσμος φαίνεται να έχει επηρεαστεί από τη μεταπολεμική κατάθλιψη και η Μάρθα δεν αποτελεί εξαίρεση. Απογοητευμένη από τον κομμουνισμό και βαριεστημένη από τον νευρωτικό εραστή της Τόμας, η Μάρθα ενσαρκώνει τη νέα και ανεξάρτητη γυναίκα που εμφανίζεται στον απόηχο του πολέμου. Την ίδια εποχή που οι αφρικανικές χώρες αρχίζουν να απελευθερώνονται, συμβαίνει το ίδιο και με τις γυναίκες.[7]

Η Τετράπυλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη με τις τέσσερις πύλες (1969) είναι το τελευταίο μέρος της πενταλογίας και καλύπτει τα έτη 1950 έως 1997. Τώρα η Μάρθα έχει εγκατασταθεί στο Λονδίνο και αναφέρει γεγονότα σχετικά με τον Ψυχρό Πόλεμο, τις πορείες κατά των πυρηνικών όπλων στο Ολντερμάστον στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, την πολιτιστική επανάσταση της νεολαίας στο Ηνωμένο Βασίλειο από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960, την αυξανόμενη φτώχεια και την κοινωνική αναρχία. Η Μάρθα πεθαίνει το 1997 σε ένα περιβαλλοντικά κατεστραμμένο νησί στη Σκωτία, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πεθάνει πριν από αυτήν από βουβωνική πανώλη, χημικά αέρια και εκρήξεις ατομικής βόμβας κατά τη διάρκεια του εξελισσόμενου φανταστικού Γ' Παγκοσμίου πολέμου.[8]

Τα μυθιστορήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1952: Martha Quest
    • Μάρθα Κουέστ, μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη, εκδ. Οδυσσέας, 1981 [9]
  • 1954: A Proper Marriage
    • Ένας καλός γάμος, μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη, εκδ. Οδυσσέας, 1985 [10]
  • 1958: A Ripple from the Storm
    • Προμήνυμα καταιγίδας, μτφ. Φανή Πανταζή, εκδ. Οδυσσέας, 1987 [11]
  • 1965: Landlocked (Χώρα δίχως θάλασσα), το τέταρτο βιβλίο της πενταλογίας
  • 1969: The Four-Gated (Η Τετράπυλος), το τελευταίο βιβλίο της πενταλογίας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]