Τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου (αγγλικά: Blue Cliff Record, πινγίν: Bìyán Lù, κινέζικα: 碧巖錄, ιαπωνικά: 碧巌録, ρομαντζί: Hekiganroku, κορεατικά: 벽암록, βιετναμέζικα: Bích nham lục) είναι μια συλλογή από βουδιστικά κοάν του Τσαν Βουδισμού, που συντάχθηκε αρχικά στη Δυναστεία Σονγκ στην Κίνα το 1125, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Χουιζόνγκ, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στη σημερινή της μορφή από τον δάσκαλο του Τσαν Γιουανβού Κετσίν (1063–1135, ιαπωνική προφορά: Ενγκό). [1]

Το βιβλίο περιλαμβάνει σχόλια του Γιουανβού σε 100 στίχους σε παλιές περιπτώσεις (頌古百則), μια συλλογή από 100 κοάν, που επιλέχθηκαν από τον Σουεντόου Τσονγκσίαν (980–1052;雪竇重顯, Setcho). [1] Ο Σουεντόου επέλεξε 82 από αυτά από το βιβλίο Η Διαβίβαση της Λυχνίας, ενώ το υπόλοιπο επιλέχθηκε από το Γιουνμέν Γκουάνγκλου (雲門廣録, Εκτενές αρχείο του Γιουνμέν Βενιάν, 864–949).

Όνομα και προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βιβλίο τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου πήρε το όνομά του από τον ναό όπου ο Γιουανβού Κετσίν έγραψε τα περισσότερα από τα σχόλιά του, το Μοναστήρι του Μπλε Βράχου (碧巖院, Bìyán Yuàn) στο Χουνάν. [2] Το έργο αρχικά ονομαζόταν Τζουκό του Σουεντόου ( ju: στίχος, ko: παλιά κοάν) πριν αποδοθεί η ονομασία του Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου. [1]

Ο Γιουανβού το παρουσίασε για πρώτη φορά ως μια σειρά διαλέξεων στους μαθητές του μεταξύ 1111 και 1117. Φαίνεται ότι αυτές οι διαλέξεις έγιναν κατά τη διάρκεια των παραδοσιακών καλοκαιρινών αποδράσεων σε ησυχαστήριο διάρκειας 90 ημερών, όπως φαίνεται από την εισαγωγή του στην 100η Περίπτωση, όπου γράφει: «Όλο το καλοκαίρι έφτιαχνα περίπλοκα θέματα... και μπερδεύω όλους τους μοναχούς στη γη». [2] Γράφτηκε εκατό χρόνια πριν από το βιβλίο Η Πύλη χωρίς πύλη. Το βιβλίο τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου περιέχει προσαρτημένα στίχους σε κάθε κοάν, που προστέθηκαν από τον Σουεντόου για να επισημάνουν το κρυμμένο νόημά τους. Τα σχόλια του Γιουανβού προστέθηκαν για να δελεάσουν τους μαθητές που προσπαθούσαν να κατανοήσουν το Ζεν εννοιολογικά και διανοητικά αντί από τη δική τους άμεση εμπειρία. [1]

Το σύνθετο έργο, που αποτελείται από τις εκατό περιπτώσεις, μαζί με την ποίηση που προστέθηκε από τον Σουεντόου και τον σχολιασμό του Γιουανβού σε πεζό λόγο, είναι συλλογικά γνωστό ως τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου. [3]

Μεταγενέστερες εξελίξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο διάδοχος του Γιουανβού , Νταχούι Τσονγκάο (1089–1163), έγραψε πολλές επιστολές σε λαϊκούς μαθητές, που αναλύουν την πρακτική της συγκέντρωσης στα κοάν κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, αλλά ο Νταχούι δεν εξήγησε και δεν ανέλυσε τα κοάν. Η προφορική παράδοση υποστηρίζει ότι ο Νταχούι παρατήρησε ότι οι μαθητές συμμετείχαν σε υπερβολική διανοητική συζήτηση για τα κοάν και στη συνέχεια έκαψε τα ξύλινα καλούπια, που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτύπωση του βιβλίου Τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου για να «απαλλάξει τους μαθητές από την αυταπάτη». [4]

Το κείμενο αποκαταστάθηκε μόνο στις αρχές του 14ου αιώνα από έναν λαϊκό, τον Τσανγκ Μινγκιουάν (張明遠, Chō Mei-en). [4] [5] Ένας από τους γιους του Τσανγκ αρρώστησε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, και άλλοι πίστευαν ότι ήταν ένας οιωνός που σήμαινε ότι ο Τσανγκ δεν έπρεπε να είχε επανακυκλοφορήσει το βιβλίο. Ωστόσο, ο Φενγκ Τσιζέν (馮子振) παρηγόρησε τον Τσανγκ και τον ενθάρρυνε για τη δουλειά του. [6] Μερικές από τις φράσεις του Γιουανβού και πιθανώς ορισμένες από τις φράσεις του Τσουεντόνγκ χάθηκαν λόγω του ελλιπούς υλικού πηγής που ήταν διαθέσιμο στον Τσανγκ . [7]

Με την επανέκδοση του, το βιβλίο Τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου έγινε και πάλι ένα από τα πιο σημαντικά έργα της λογοτεχνίας Ζεν. [7]

Ντόγκεν και Ιαπωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας άλλος βασικός μύθος αφορά τον Ντόγκεν (1200–1253), ο οποίος έφερε τη σχολή Τσαοντόνγκ του Τσαν Βουδισμού στην Ιαπωνία ως αίρεση Σότο του Ζεν. Μετά από μια εκτεταμένη επίσκεψη στην Κίνα με σκοπό τη μελέτη του Τσαν, τη νύχτα πριν από την προγραμματισμένη επιστροφή του στην Ιαπωνία, ο Ντόγκεν βρήκε για πρώτη φορά τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου και έμεινε ξύπνιος όλη τη νύχτα φτιάχνοντας ένα χειρόγραφο αντίγραφο του βιβλίου. Δεδομένου του μεγέθους του βιβλίου, αυτή η ιστορία είναι πιθανότατα ψευδής. Αλλά ο Ντόγκεν εξακολουθεί να πιστώνεται ότι εισήγαγε τη συλλογή στην Ιαπωνία, [8] όπου είχε μεγάλη κυκλοφορία. [9] Το βιβλίο Τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου έγινε το κεντρικό κείμενο στο ιαπωνικό Ζεν κατά την περίοδο Μουρομάτσι από το 1336 έως το 1573. [7]

Λογοτεχνική αξία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου ήταν ένα εκλεπτυσμένο, λογοτεχνικό κείμενο, με ευρύτατες φιλοσοφικές προεκτάσεις, σε αντίθεση με την πιο απλή φύση του βιβλίου Η Πύλη χωρίς Πύλη (ή Το Φράγμα χωρίς Πύλη, όπως αλλιώς μεταφράζεται). [10] Το βιβλίο Η Πύλη χωρίς Πύλη συνήθως μελετάται πριν από τα Χρονικά του Γαλαζοπράσινου Βράχου επειδή είναι ένα πιο σύντομο, απλούστερο κείμενο, αλλά όλες οι ιστορίες και στα δύο κείμενα είναι ανεξάρτητες και μπορούν να μελετηθούν με οποιαδήποτε σειρά. [11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 K. Sekida, Two Zen Classics (1977) p. 18-20
  2. ↑ 2,0 2,1 Sullivan, Matthew Juksan (2021). The Garden of Flowers and Weeds: A New Translation and Commentary on the Blue Cliff Record (στα English). Rhinebeck, NY: Monkfish Book Publishing Company. σελίδες xxxvii–xxxviii. ISBN 978-1948626491. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  3. ↑ Yuanwu (2021). The garden of flowers and weeds : a new translation and commentary on the Blue Cliff record. Matthew Juksan Sullivan. Rhinebeck, New York. σελίδες xxx–xxxi. ISBN 978-1-948626-50-7. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Heine, Steven (2016). Chan Rhetoric of Uncertainty in the Blue Cliff Record. Oxford University Press. σελ. 286. ISBN 978-0-19-939777-8. 
  5. ↑ K. Sekida, Two Zen Classics (1977) p. 19
  6. ↑ 藍, 吉富. «大慧宗杲焚燒《碧巖錄》事件的歷史評述» (στα Κινεζικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2016. 張明遠聞說之後，詢之於海粟老人馮子振。馮氏除了安慰他之外，並以佛教口吻讚美他印書這一善行。 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Sullivan, Matthew Juksan (2021). The Garden of Flowers and Weeds: a New Commentary on the Blue Cliff Record. Monkfish Book Publishing Company. σελίδες xli. ISBN 9781948626491. Sullivan, Matthew Juksan (2021). The Garden of Flowers and Weeds: a New Commentary on the Blue Cliff Record. Monkfish Book Publishing Company. pp. xli. ISBN 9781948626491.
  8. ↑ H. Tanabe, Philosophy as Metanoetics (1986) p. 126
  9. ↑ M. Y Zeami, On the Art of the N_ Drama (1984) p. 121
  10. ↑ Z. Shibayama, The Gateless Barrier (2000) p. xv
  11. ↑ K. Sekida, Two Zen Classics (1977) p. 17

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τα_Χρονικά_του_Γαλαζοπράσινου_Βράχου&oldid=10293659"