Ταυρίνιος
| Ταυρίνιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 0η χιλιετία |
| Θάνατος | 232 Ευφράτης |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Ταυρίνιος, λατιν.: Taurinius, (επίσης αποκαλούμενος Ταυρίνος) ήταν ένας Ρωμαίος σφετεριστής, που επαναστάτησε εναντίον τού Σεβήρου Αλέξανδρου το 232. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας, από τις λεγεώνες που στάθμευαν στη ρωμαϊκή Μεσοποταμία, όταν επαναστάτησαν λόγω της εισβολής των Σασσανιδών το 229. Η εξέγερσή του καταπνίγηκε γρήγορα από τον Σ. Αλέξανδρο, στα τέλη τού θέρους τού 232 μ.Χ. και πνίγηκε στον Ευφράτη, ενώ προσπαθούσε να διαφύγει στην επικράτεια των Σασσανιδών.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 229 μ.Χ., επί Αυτοκράτορα Σεβήρου Αλεξάνδρου, οι Σασσανίδες εισέβαλαν στη Ρωμαϊκή Μεσοποταμία. Αυτό οδήγησε σε μία εξέγερση το 232 μ.Χ. από την επαρχιακή φρουρά. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης, ο Φλάβιος Ηράκλειος σκοτώθηκε και η λεγεώνα ανακήρυξε τον Ταυρίνιο αυτοκράτορα. [1] [2] [3] Στα τέλη τού θέρους τού 232 μ.Χ. ο Αλέξανδρος έφτασε για να συντρίψει την εξέγερση. [4] Ο Ταυρίνιος τράπηκε σε φυγή και πνίγηκε, ενώ προσπαθούσε να περάσει τον Ευφράτη και να μεταβεί στην επικράτεια των Σασσανιδών. [5]
Ιστοριογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Eπιτομή των Καισάρων τον αναφέρει ως Ταυρίνιο και λέει ότι επαναστάτησε ενάντια στον Αυτοκράτορα Σεβήρο Αλέξανδρο και ανακηρύχθηκε αύγουστος. Λέγεται ότι ρίχτηκε στον Ευφράτη εξαιτίας τού φόβου προς τον Σεβήρο Αλέξανδρο. Σημειώνεται ότι αυτή είναι η μόνη αναφορά οποιουδήποτε γεγονότος κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Σ. Αλεξάνδρου, που έγινε στο έργο Eπιτομή των Καισάρων. Ο Ζωναράς κάνει παρόμοια αναφορά σε αυτόν, αλλά τον αναφέρει ως Ταύρο. Ο Ταυρίνιος δεν έλεγξε κάποιο νομισματοκοπείο, επομένως δεν υπάρχουν νομισματικά στοιχεία της εξέγερσής του. [6] Αν και αναφέρεται στο Eπιτομή των Καισάρων, ο Ταυρίνιος απουσιάζει αισθητά από το Περί των Καισάρων τού Aυρήλιου Βίκτωρα, και από τοΣύντομη Ρωμαϊκή Ιστορία τού Eυτρόπιου, και δεν βρίσκεται σε καμία άλλη λογοτεχνική ή επιγραφική μαρτυρία. [7]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρωταρχικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Epitome de Caesaribus 24.2
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ McHugh 2017, σελ. 325.
- ↑ Eder, Renger & Henkelman 2007, σελ. 272.
- ↑ Bouchier 1916, σελ. 105.
- ↑ McHugh 2017, σελ. 326.
- ↑ McHugh 2017, σελ. 184.
- ↑ Pearson 2017, σελ. 53.
- ↑ Alföldy & Straub 1970, σελ. 28.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Alföldy, Géza· Straub, Johannes (1970). Antiquitas: Beiträge zur Historia-Augusta-Forschung, Volume 7. R. Habelt Verlag.
- Bouchier, Edmund Spenser (1916). Syria as a Roman province. B. H. Blackwell.
- Eder, Walter· Renger, Johannes (2007). Brill's Chronologies of the Ancient World New Pauly Names, Dates and Dynasties. Leiden: Brill. ISBN 9789004153202.
- Krumbacher, Karl (1971). Byzantinische Zeitschrift. G.G. Teubner.
- McHugh, John S. (2017). Emperor Alexander Severus: Rome's Age of Insurrection, AD222-235. Pen and Sword. ISBN 9781473845848.
- Pearson, Paul N. (2017). Maximinus Thrax: From Common Soldier to Emperor of Rome. Skyhorse Publishing, Inc. ISBN 9781510708754.