Τέμπελχοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τέμπελχοφ

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Τέμπελχοφ
52°28′0″N 13°23′0″E
ΧώραΓερμανία[1]
Διοικητική υπαγωγήΤέμπελχοφ-Σόνεμπεργκ
Έκταση12,2 km²
Υψόμετρο47 μέτρα
Πληθυσμός59.728 (30  Ιουνίου 2015)
Ταχ. κωδ.12101, 12103, 12105, 12109, 12099 και 12279
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Τέμπελχοφ (γερμανικά: Tempelhof‎‎) είναι περιοχή του Βερολίνου εντός του δήμου Τέμπελχοφ-Σόνεμπεργκ. Στην περιοχή βρισκόταν το αεροδρόμιο Τέμπελχοφ, ένα από τα πρώτα επιβατικά αεροδρόμια του κόσμου. Το αεροδρόμιο είναι πλέον εγκαταλελειμμένο, ενώ υπάρχουν σχέδια για τη διάσωση των υπαρχόντων κτιρίων.

Η περιοχή του Τέμπελχοφ βρίσκεται στο νότιο-κεντρικό τμήμα της πόλης. Πριν την διοικητική μεταρρύθμιση του Βερολίνου το 2001, η περιοχή του Τέμπελχοφ, μαζί με τις περιοχές των Μαρίεντορφ, Μαρίενφελντε και Λίχτενραντε, αποτελούσαν τον δικό τους δήμο, ο οποίος είχε επίσης την ονομασία Τέμπελχοφ. Οι περιοχές αυτές αναπτύχθηκαν από τους ιστορικούς οικισμούς του οροπεδίου Τέλτοου και ιδρύθηκαν στις αρχές του 13ου αιώνα κατά τη διάρκεια της γερμανικής επέκτασης προς τα ανατολικά (ostsiedlung).

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τέμπελχοβ αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε έγγραφο του 1247 που εκδόθηκε στο Αββαείο Βάλκενριντ ως Komturhof (διοικητικό ανάκτορο, η μικρότερη οντότητα περιουσίας σε ένα στρατιωτικό τάγμα) του Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών των οποίων οι ηγέτες και πολλοί ιππότες οι οποίοι απελάθηκαν από το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ κατά την πτώση του το 1291.[2][3] Το κέντρο του οικισμού, το οποίο αποτελούνταν από την εκκλησία και την έπαυλη, ήταν οχυρωμένο και αρχικά ήταν περικυκλωμένο εξολοκλήρου από νερό. Μαζί με τους Ναΐτες βρισκόταν και 15 οικογένειες παιδιών αγροτών χωρίς κτήματα από τον Ρήνο, οι οποίοι δεν μπορούσαν να αποκτήσουν κτήματα από τους γονείς τους λόγω της υπερβολικής κατάτμησης των εκτάσεων. Οι Έξαρχοι των Ναϊτών τους προσέφεραν χώμα και προστασία.

Όταν ο Πάπας Κλήμης Ε΄ διέλυσε επισήμως το Τάγμα των Ναϊτών το 1312, οι ιππότες του Αγίου Ιωάννη (Ιωαννίτες), με την υποστήριξη του Μαργράβου Βάλντεμαρ του Βρανδεμβούργου, κατέλαβαν τους οικισμούς Τέμπελχοφ, Μαρίεντορφ και Μαρίενφελντε. Το 1435, μεταβίβασαν τα κτήματά τους στην πόλη του Βερολίνου.[4]

Στις αρχές του 19ου αιώνα, το Τέμπελχοφ ήταν ακόμη ένα μικρό χωριό έξω από το Βερολίνο, και αποτελούσε τοποθεσία εκδρομών για τους πολίτες του Βερολίνου.[5] Τα βορειότερα τμήματα του Τέμπελχοφ ονομάστηκαν Tempelhofer Vorstadt του Βερολίνου το 1861 και το 1920 έγιναν τμήμα του δήμου Κρόιτσμπεργκ.

Σήμερα, η πρώην κοινότητα (γερμανικά: Komturei‎‎) αποτελείται από μία σειρά πάρκων, των Μπόζεπαρκ, Κλάινερ Παρκ, Άλτερ Παρκ και Φράνκεπαρκ. Μερικά εξ αυτών διαθέτουν ακόμη λίμνες οι οποίες ήταν τμήμα του της τεχνητής τάφρου που βρισκόταν γύρω από το κέντρο του οικισμού. Η μία εξ αυτών, η Κρούμερ Πφαλ, η οποία βρίσκεται εντός του Φράνκεπαρκ, αφού μετατράπηκε σε δημόσια λουτρά τον 19ο αιώνα, έχει πλέον αποξηρανθεί και λειτουργεί ως πάρκο προστασίας ελαφιών.

Η αρχική εκκλησία, η οποία ήταν κατασκευασμένη από ογκόλιθους παγετώνων, καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αντικαταστάθηκε από έναν με λαξευτό λίθο ή επένδυση πέτρας με καμπαναριό με ξύλινο πλαίσιο.

Το 1912 ιδρύθηκαν τα Tempelhof Studios και λειτούργησαν ως κινηματογραφικά και έπειτα τηλεοπτικά στούντιο.[6]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αδελφοποιημένες πόλεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γνωστοί κάτοικοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 3598. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. Brecht, G. (1875). Schriften des Vereins für die Geschichte der Stadt Berlin. Berlin: Decker. σελ. 6. 
  3. Landzettel, Wilhelm· Becker, Dr Hans Joachim (1982). Deutsche Dörfer. Berlin: Westermann. σελ. 116. ISBN 9783145090136. 
  4. Starnawska, Maria· Borchardt, Karl (2014). Regionalität und Transfergeschichte: Ritterordenskommenden der Templer und Johanniter im nordöstlichen Deutschland und in Polen. Berlin: Lukas Verlag. σελ. 468. ISBN 9783867321402. 
  5. Theodor Fontane, Schach von Wuthenow.
  6. Elsaesser, Thomas· Wedel, Michael (1996). A Second Life: German Cinema's First Decades. Amsterdam: Amsterdam University Press. σελ. 67. ISBN 9789053561720. 
  7. schnabeline (7 Νοεμβρίου 2014). «The life and times of Marta Dietschy-Hillers – Part 4: The characters and places in „A Woman in Berlin"». Clarissa Schnabel. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tempelhof στο Wikimedia Commons