Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας
| Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας | |
|---|---|
 Παράσημα της 1ης και 2η Τάξης | |
| Ημερομηνία | 2 Ιουλίου 1949 |
| Χώρα |  Πολωνία |
| Παρουσιαστές | Πρόεδρος της Πολωνίας (μετέπειτα το Κρατικό Συμβούλιο της Πολωνίας) |
Το Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας (πολωνικά: Order Sztandaru Pracy) ήταν πολωνικό κρατικό παράσημο κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας, το οποίο καθιερώθηκε με τον Νόμο της 2ας Ιουλίου 1949 ... προκειμένου να ανταμείψει εξαιρετικές αξίες για το Έθνος και το Κράτος... Τελευταία φορά δόθηκε το 1991. Καταργήθηκε το 1992.
Το πρότυπο για αυτή το παράσημο ήταν δύο σοβιετικά τάγματα: το στρατιωτικό Τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου και το πολιτικό Τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας. Αμέσως μετά, παρόμοια παράσημα άρχισαν να καθιερώνονται και σε άλλα κράτη-δορυφόρους.[1]
Ο δημιουργός του παράσημου ήταν ο Βόιτσεχ Γιαστσεμπόφσκι, ο οποίος εμπνεύστηκε από το σχήμα του πεντάκτινου σταυρού της Γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής.[1]
Κανονισμοί απονομής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας χωρίστηκε σε δύο τάξεις, 1η και 2η. Μπορούσε να δοθεί σε κάθε τάξη πολλές φορές.
Το Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας θα μπορούσε να απονεμηθεί σε πρόσωπα και επιχειρήσεις, ιδρύματα, εδαφικές μονάδες για προσόντα στους ακόλουθους τομείς:
- βιομηχανία, γεωργία, επικοινωνία, κατασκευές, κρατικό εμπόριο, συνεταιρισμοί, χρηματοοικονομικοί και άλλοι τομείς της εθνικής οικονομίας - με τον εξορθολογισμό ή τη βελτίωση των μεθόδων εργασίας, τον εξορθολογισμό της εργασίας ή τα εξαιρετικά επιτεύγματα στην ηγεσία της εργασίας,
- εκπαίδευση, επιστήμη, πολιτισμός και τέχνη,
- αύξηση της άμυνας της χώρας,
- βελτίωση της υγείας και της φυσικής κουλτούρας του Έθνους,
- δημόσια υπηρεσία
Ο νόμος της 17ης Φεβρουαρίου 1960 σχετικά με τα παράσημα και τις παρασημοφορίες άλλαξε ελαφρώς τους κανόνες για την απονομή του τάγματος, ορίζοντας ότι το Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας μπορεί να απονέμεται σε άτομα που συνέβαλαν εξαιρετικά στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Λαϊκή Πολωνία, ειδικά στους τομείς των:
- εθνική οικονομία, ιδίως μέσω της μόνιμης και σημαντικής ηγετικής θέσης στην εργασία, της βελτίωσης της οργάνωσης ή των μεθόδων εργασίας, της αύξησης της αποτελεσματικότητας, της εφευρετικότητάς της, του εξορθολογισμού και της εισαγωγής της τεχνικής προόδου,
- κοινωνικές δραστηριότητες και κρατική υπηρεσία,
- εκπαίδευση, επιστήμη, πολιτισμός και τέχνη,
- προστασία της υγείας και ανάπτυξη φυσικής καλλιέργειας,
- ενίσχυση της άμυνας του κράτους.
Θα μπορούσε επίσης να δοθεί σε επιχείρηση, ίδρυμα, εδαφική μονάδα, στρατιωτική μονάδα. Οι μεταλλωρύχοι θα μπορούσαν να λάβουν το παράσημο για αδιάλειπτη και εξαιρετική εξορυκτική εργασία: μετά από 20 χρόνια - 2η τάξη, μετά από 25 χρόνια - 1η τάξη (για 7, 10 ή 15 χρόνια θα μπορούσε κανείς να λάβει τον Σταυρό της Αξίας.
Το παράσημο απονεμήθηκε μέχρι το 1952 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Πολωνίας και στη συνέχεια από το Συμβούλιο της Επικρατείας (για μια σύντομη περίοδο από το 1989 - και πάλι από τον Πρόεδρο). Τελευταία φορά δόθηκε το 1991. Ο νόμος της 16ης Οκτωβρίου 1992 κατήργησε αυτή τη διαταγή, καταργώντας τις διατάξεις του νόμου της 17ης Φεβρουαρίου 1960 σχετικά με το Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας.
Αποδέκτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απονεμήθηκε για πρώτη φορά στις 22 Ιουλίου 1949, όταν απονεμήθηκαν 95 παράσημα της 1η Τάξης και 246 της 2η Τάξης, μεταξύ άλλων στους συγγραφείς Ίγκορ Νεβέρλι, Γκούσταφ Μορτσίνεκ, Ζόφια Ναουκόφσκα, Γέζι Αντζεγιέφσκι και στον οικονομολόγο Έντβαρντ Λιπίνσκι.
Συνολικά δόθηκαν 162.299 παράσημα του Τάγματος του Λαβάρου της Εργασίας,[2] συμπεριλαμβανομένων 1.113 συλλογικοτήτων.[3]
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Κρατικών Διακρίσεων της Καγκελαρίας του Κρατικού Συμβουλίου και του Γραφείου Διακοσμήσεων της Καγκελαρίας του Προέδρου της Δημοκρατίας της Πολωνίας, απονεμήθηκαν:
- 1η τάξη - 8.011 φορές και μετά το 1989 - 974 φορές.
- 2η τάξη - 258.876 φορές και μετά το 1989 - 14.394 φορές.
Συνολικά - 282.255 παράσημα[4]
Περίπου τα μισά από τα παράσημα της 1η Τάξης και η συντριπτική πλειονότητα των παρασήμων της 2ης Τάξης απονεμήθηκαν σε μεταλλωρύχων (το ρεκόρ στο Καταστατικό των Μεταλλωρύχων τους έδωσε το δικαίωμα στη 2η τάξη μετά από 20 χρόνια εργασίας και στην 1η τάξη μετά από 25 χρόνια εργασίας. Το 1991 απονεμήθηκαν σε μεταλλωρύχους 2,5 χιλιάδες από αυτά τα παράσημα[3]). Η λήψη αυτής της εντολής, στην πραγματικότητα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας, ήταν η φιλοδοξία πολλών ανθρώπων που τερμάτισαν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία, ειδικά επειδή αφορούσε τη λήψη συμπληρωμάτων σύνταξης ύψους 20% της βάσης παροχών (παρόμοια με ένα άλλο πολωνικό παράσημο κοινώς γνωστό ως Τάγμα του Ψωμιού).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Blask orderów. T. III. Βαρσοβία: Μουσείο του Πάρκου Γουαζιένκι. 2019. σελ. 44-46.
- ↑ «Medalomania. Raport: Medale i ordery. Kto daje, komu i za co». polityka.pl. 20 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ 3,0 3,1 Dzieje polskich znaków zaszczytnych. Βαρσοβία: Wyd. Sejmowe. 2000. σελ. 255.
- ↑ Polskie ordery i odznaczenia (Vol. I). Βαρσοβία. 2008. σελ. 20.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bigoszewska, Wanda (1989). Polskie ordery i odznaczenia. Βαρσοβία: Interpress. ISBN 83-223-2287-9.