Τάγαρις
Το Tάγαρις, νεοελλ.:Τάγαρης, είναι ένα Βυζαντινό οικογενειακό όνομα. Ο Οίκος των Τάγαρι άκμασε τον 14ο αι. [1] Η οικογένεια ήταν ταπεινής καταγωγής, αλλά κατάφερε να ανεβάσει τη θέση της μέσω της στρατιωτικής υπηρεσίας και των ευνοϊκών γάμων. Αν και αρχικά ήταν Ορθόδοξοι, δύο εξέχοντα μέλη έγιναν Ρωμαιοκαθολικοί. [2]
Το όνομα προέρχεται από το ταγάριον, μονάδα ξηρού μέτρου, [1] ίση περίπου με το ένα όγδοο του μοδίου ή πέντε Ρωμαϊκές λίβρες (δηλ. 1 ταγάριον = 1,6 κιλά). [3]
Ο πρώτος γνωστός Τάγαρις ήταν ο Γεώργιος, τον οποίο αναφέρει ο Μανουήλ Φιλής σε ένα ποίημα. Πιθανότατα έζησε στις αρχές του 14ου αι. Το πρώτο εξέχον μέλος της οικογένειας ήταν ο Μανουήλ Τάγαρις, ο οποίος ανήλθε στον βαθμό των μεγάλων Στρατοπεδαρχών και ήταν κυβερνήτης της Φιλαδέλφειας το 1309–27. [1] Έκανε δύο σημαντικούς γάμους: ο πρώτος του γάμος ήταν με μία γυναίκα από τους Οίκους των Δουκών και των Μονομάχων. [2] Μέσω του δεύτερου γάμου του με τη Θεοδώρα, κόρη του Ιβάν Ασέν Γ΄ της Βουλγαρίας και της Ειρήνης Παλαιολογίνας, κόρης του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων Μιχαήλ Η΄, συνδέθηκε με τις άρχουσες οικογένειες των Ασέν και των Παλαιολόγων. [1]
Ο Μανουήλ είχε τουλάχιστον έναν γιο, τον Γεώργιο, ο οποίος ανέβηκε στο ίδιο αξίωμα με τον πατέρα του. [1] Ο Γεώργιος καταγράφεται ότι είχε μία ανιψιά, που παντρεύτηκε έναν Μονομάχο. Μπορεί επίσης να διατήρησε τη στενή σχέση τού πατέρα του με τη Φιλαδέλφεια. [2] Ένας άλλος Τάγαρις, ο Παύλος Παλαιολόγος Τάγαρις, μπορεί να ήταν γιος είτε του Μανουήλ, είτε του Γεωργίου, αλλά παρόλο που πήρε το όνομα Παλαιολόγος, δεν είναι σαφές εάν είχε σχέση με τη Θεοδώρα. [1] Ο Μανουήλ είχε επίσης τουλάχιστον μία κόρη από την πρώτη του γυναίκα, που παντρεύτηκε έναν Ταρχανειώτη. [2]
Κατά τους εμφυλίους πολέμους του 14ου αι., η οικογένεια Τάγαρι ήταν πιστοί. Ο Μανουήλ υποστήριξε τον βασιλεύοντα Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ ενάντια στον πρωτοεμφανιζόμενο εγγονό του Ανδρόνικο Γ΄ κατά τον εμφύλιο πόλεμο των ετών 1321-1328 και ο Γεώργιος υποστήριξε τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο ενάντια στον επαναστάτη Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνό κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1341-1347. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η οικογένεια ευνοούσε στενούς δεσμούς με τις Καθολικές δυνάμεις της Δύσης. Ο Γεώργιος φαίνεται ότι ασπάστηκε τον Καθολικισμό αργά στη ζωή του. Ο αδελφός του Παύλος ήταν Καθολικός προκαθήμενος για ένα διάστημα. [2]
Η τελευταία αναφορά της οικογένειας γίνεται το 1400, όταν η Άννα Λασκαρίνα Ταγαρίνα άσκησε μήνυση ενώπιον του δικαστηρίου του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Η οικογένεια δεν εμφανίζεται στις ιστορικές πηγές αμέσως μετά. [1]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Moffatt, Ann; Tall, Maxeme, eds. (2012). Constantine Porphyrogennetos - The Book of Ceremonies. Leiden: E. J. Brill.
- Nicol, Donald (1970). "Philadelphia and the Tagaris Family". Neo-Hellenika. 1: 9–17.
- Trapp, Erich (1991). «Tagaris». Στο: Kazhdan, Alexander. The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. σελ. 2006. ISBN 0-19-504652-8.