Συνθήκη του Λεόμπεν

Η Συνθήκη ειρήνης Λεόμπεν συνάφθηκε στις 18 Απριλίου του 1797 στον Πύργο των Βενεδικτίνων στην ομώνυμη πόλη Λεόμπεν της Στυρίας, της Αυστρίας, μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας. Η Συνθήκη αυτή απετέλεσε στη πραγματικότητα τις προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις ειρήνης επί των οποίων ακολούθησε η Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο από τις ίδιες χώρες, έξι μήνες μετά, στις 17 Οκτωβρίου.

Κύριο στοιχείο της συνθήκης αυτής ήταν η απόφαση που έλαβαν ο Ναπολέων και ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας για την τύχη των Ενετικών χωρών, όπου η ίδια η Βενετία θα διατηρούσε κάποια ανεξαρτησία, πλην όμως θα περιοριζόταν εδαφικά στη Βενετική λιμνοθάλασσα και σε κάποια νησιά της Αδριατικής.

Γενικά η ειρήνη αυτή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους διπλωματικούς κύκλους της τότε Ευρώπης, καθόσον δύο αντίπαλες Μεγάλες Δυνάμεις συνενοούνταν σε βάρος τρίτου, της Βενετίας.

Επιπτώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμέσως μετά τη συνομολόγηση της συνθήκης αυτής και προ των νικηφόρων προελάσεων των ναπολεοντείων στρατευμάτων ο Δόγης της Βενετίας Λουδοβίκος Μανίν στις 12 Μαΐου συγκάλεσε "Μέγα Συμβούλιο" κατά το οποίο και παραιτήθηκε και αποφασίστηκε η σύναψη συμμαχίας με τη Γαλλία. Έτσι φθάνοντας τα γαλλικά στρατεύματα και με το πρόσχημα των ταραχών που υπήρχαν στη Βενετική Ιστρία κατέλαβαν τη Βενετία στις 16 Μαΐου του 1797, όπως τούτο είχε συμφωνηθεί στη "συνθήκη Λεόμπεν". Ενάμιση μήνα μετά στις 29 Ιουνίου αποβιβάζεται στη Κέρκυρα ο Γάλλος στρατηγός Ζεντιγί, (Gentilli), με τα στρατεύματά του που τα αποτελούν 1500 Γάλλοι και 600 Ενετοί.
Στην αποβάθρα του λιμένα όπου είχε συγκεντρωθεί ένα έξαλλο από ενθουσιασμό πλήθος, ο γέρος πρωτοπαπάς Χαλκιόπουλος Μάντζαρος, ως εκπρόσωπος των Επτανησίων, υποδέχθηκε τον στρατηγό προσφέροντάς του ένα αντίτυπο της "Οδύσσειας" του Ομήρου λέγοντας:

"Στρατηγέ και Γάλλοι (αξιωματικοί) εις την νήσον ταύτην θέλετε συναντήση λαόν μάλλον αμαθή ως προς

τας επιστήμας και τας τέχνας, αι οποίαι εις άλλα έθνη ανθούσιν, μή περιφρονήσετε όμως τούτον.

Διδαχθήτε να τον εκτιμήσετε αναγιγνώσκοντες το βιβλίον τούτο".

Βέβαια αμέσως μετά ο Ζεντιγί εξέδωσε διάταγμα με το οποίο προσδιόριζε ότι σκόπευε να εγκαθιδρύσει καθεστώς παρόμοιο με της Γαλλίας πλην όμως όλοι οι κάτοικοι θα πρέπει προηγουμένωςνα επιδείξουν υπακοή και τη διατήρηση της τάξης.

Σημειώνεται ότι ο Ναπολέων ενάμιση μήνα μετά στις 16 Αυγούστου γράφει από το Μιλάνο προς το Διευθυντήριο:

"Τα νησιά Κέρκυρα, Ζάκυνθος και Κεφαληνία είναι περισσότερο ενδιαφέροντα για μας παρά ολόκληρη η Ιταλία".

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γαλλοκρατία των Επτανήσων

Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ιστορία της Γαλλίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.