Συμβολή των πληροφοριακών συστημάτων διοίκησης στην αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα

Η διακίνηση ενός προϊόντος στην αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα και η επίβλεψη αυτού αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα.Το ερώτημα που προκύπτει σε αυτό το σημείο είναι το εξής,πώς ξέρουμε το πού βρίσκεται το προϊόν;Πιο συγκεκριμένα,πως συμβάλλει ένα πληροφοριακό σύστημα διοίκησης στην διακίνηση και εποπτεία του προϊόντος στην αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα; Αυτό καλούμαστε να απαντήσουμε παρακάτω.

Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλές επιχειρήσεις πετούσαν εκατοντάδες στοίβες μη χρήσιμων προϊόντων,αγνοώντας το αν αυτά μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν ή να υποστούν κάποια περαιτέρω επανεπεξεργασία για επαναχρησιμοποίηση . Αντίστοιχα,η παραδοσιακή εφοδιαστική αλυσίδα,δεν μεριμνούσε για τα προϊόντα που είχαν ξεπεράσει το όριο ζωής τους.Αυτή η συνήθεια εκτός το ότι μείωνε την αξία του προϊόντος, αυξανόταν το κόστος στο επιχειρησιακό τομέα αλλά και στο περιβαλλοντικό τομέα.Για αυτό και δημιουργήθηκε η ανάγκη δημιουργίας της αντίστροφης εφοδιαστικής αλυσίδας,γνωστή και ως , γνωστή και ως reverse supply chain .H δομή της αντίστροφης εφοδιαστικής αλυσίδας δεν διαφέρει και πολύ από την “κανονική”.Πιο συγκεκριμένα,στην παραδοσιακή εφοδιαστική αλυσίδα,το προϊόν ξεκινάει από τον αρχικό κατασκευαστή,περνάει από διάφορους ενδιαφερόμενους,που συμμετέχουν στην εφοδιαστική αλυσίδα(π.χ. προμηθευτές) και καταλήγει στον τελικό πελάτη,ενώ στην αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα, αφετηρία αποτελεί ο τελικός χρήστης στέλνει το προϊόν,το οποίο μπορεί να έχει φθαρεί ή να έχει ξεπεράσει το όριο ζωής του, στον αρχικό κατασκευαστή, σε κάποιο εργοστάσιο για ανακατασκευή,ανακύκλωση ή σε κάποια χωματερή ανάλογα με το αν το προϊόν μπορεί να υποστεί κάποια επεξεργασία.Με βάση τον τελικό παράγοντα,δηλαδή που καταλήγει το προϊόν,έχουμε δύο κατηγορίες reverse logistics, οι open-loop reverse logistics και close-loop reverse logistics.Στην open-loop reverse logistics τα προϊόντα όπως είδαμε και παραπάνω δεν καταλήγουν στον αρχικό κατασκευαστή αλλά σε κάποιο εργοστάσιο επεξεργασίας ή ανακατασκευής,ενώ στην close-loop reverse logistics το τελικό προϊόν καταλήγει στον αρχικό κατασκευαστή.Υιοθετώντας το μοντέλο του reverse logistics πολλές επιχειρήσεις έχουν αυξήσει την αξία των προϊόντων ενώ ταυτόχρονα έχουν μειώσει το περιβαλλοντικό κόστος.[1]

Για την επιστροφή ενός φυσικού προϊόντος , τα πράγματα είναι πολύ απλά,καθώς ο πελάτης μπορεί να αφήσει το προϊόν σε κάποιο φυσικό κατάστημα.Τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου,που η παρακολούθηση του προϊόντος είναι εμφανώς πιο δύσκολη.Η αύξηση των onlnie αγορών έφερε στην επιφάνεια την ανάγκη χρήσης πληροφοριακού συστήματος.

Πληροφοριακά Συστήματα Reverse Logistics[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες δομές για το κατάλληλο πληροφοριακό σύστημα.Πολλές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν ένα πληροφοριακό σύστημα που βασίζεται στο Internet of Things(IoT).Η εφαρμογή του Internet of Things στα reverse logistics πληροφοριακά συστήματα, αύξησε την απόδοση τους.

Το σύστημα αυτό περιλαμβάνει τους τελικούς πελάτες και άλλους συμμετέχοντες κατά μήκος ολόκληρης της εφοδιαστικής αλυσίδας , και επεκτείνει την διαχείριση της αντίστροφης εφοδιαστικής αλυσίδας.Το σύστημα αυτό περιλαμβάνει την παρακολούθηση, την συλλογή δεδομένων,την συλλογή προϊόντων,την υποστήριξη της λήψης αποφάσεων, την επαναχρησιμοποίηση των πόρων πληροφόρησης ,την αρχικοποίηση δεδομένων και την διαχείριση πληροφοριών.Μεταξύ αυτών,το σύστημα περιλαμβάνει επιπλέον δύο βάσεις δεδομένων.(Βάση δεδομένων πληροφοριών προϊόντων και Βάση δεδομένων λήψης αποφάσεων).

Στο πληροφοριακό σύστημα είναι απαραίτητο να καταγράφονται όλες οι πληροφορίες για όλα τα προϊόντα καθ’όλη την διάρκεια της ζωής τους.Οι σχετικές πληροφορίες καταγράφονται μέσω του Internet of Things σε φυσική γλώσσα PML(Physical Markup Language) και αυτές στην συνέχεια διαχειρίζονται από όλες τους βασικούς συμμετέχοντες την εφοδιαστικής αλυσίδας.

Στην παραγωγή, η επιχείρηση καταγράφει τις πληροφορίες ή τα συστατικά του προϊόντος σε PML.Εάν το προϊόν βρίσκεται εκτός της επιχείρησης, τα σχετικά δεδομένα συλλέγονται μέσω του Internet of things.

Εάν οι κύριοι συμμετέχοντες στην εφοδιαστική αλυσίδα εκτελούν κάποια ενέργεια στο προϊόν, θα λαμβάνονται πληροφορίες μέσω της ετικέτας αναγνώρισης ραδιοσυχνοτήτων και θα μεταδίδονται στον υπολογιστή σε πραγματικό χρόνο. Στη συνέχεια, ο υπολογιστής θα χρησιμοποιήσει το Internet το EPC,δηλαδή τον ηλεκτρονικό κωδικό του προϊόντος στην υπηρεσία ονοματοδοσίας αντικειμένου (ONS), η οποία συνδέεται με τον ίδιο τον PML server και επομένως θα αποθηκεύσει τις πληροφορίες σε αυτό.Επομένως, οι πληροφορίες αυτές αποθηκεύονται στην Βάση δεδομένων πληροφοριών προϊόντων.

Κατά την διακίνηση του προϊόντος στην αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα,ο υπολογιστής λαμβάνει τον EPC από την υπηρεσία ονοματοδοσίας αντικειμένου και από την βάση δεδομένων πληροφοριών προϊόντων ο PML server θα ανακτήσει δεδομένα σχετικά με το προϊόν για έκτακτη ανάγκη.[2],[3]

Διαχείριση Ηλεκτρονικών Αποβλήτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέραν αυτών που αναφέραμε,η χρήση πληροφοριακού συστήματος στην reverse εφοδιαστική αλυσίδα βοηθάει στην μείωση των ηλεκτρονικών αποβλήτων.Το EPC αποθηκεύεται στην ετικέτα RFID, η οποία περιέχει ένα κομμάτι τσιπ πυριτίου και μια κεραία. Κατά την ανάγνωση της ετικέτας RFID, συνδέεται με ορισμένα δυναμικά δεδομένα, όπως την περιοχή παραγωγής ή την ημερομηνία παραγωγής του προϊόντος.Η λειτουργία ανάκτησης ηλεκτρονικών αποβλήτων μέσω του πληροφοριακού συστήματος αποτελείται από 4 βασικά βήματα.Αρχικά,ο παραγωγός ηλεκτρονικών προϊόντων χρησιμοποιεί ετικέτες που περιέχουν EPC κατά την παραγωγή ηλεκτρονικών προϊόντων και αυτές οι ετικέτες δείχνουν την αποκλειστική ταυτότητα του προϊόντος καθώς και χρήσιμες πληροφορίες όπως ο τύπος του προϊόντος, η ημερομηνία παραγωγής, η τιμή κ.ο.κ.

Στην συνέχεια,οι καταναλωτές χρησιμοποιούν τα ηλεκτρονικά προϊόντα που έχουν αγοράσει από κάποιο ηλεκτρονικό κατάστημα για ορισμένο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια τα εγκαταλείπουν λόγω διαφόρων καταστάσεων. Το κέντρο επιστροφής αγοράζει τα ηλεκτρονικά προϊόντα από τους καταναλωτές μέσω κάθε τερματικού σταθμού. Από τα προϊόντα αυτά διαβάζονται πρώτα σχετικές πληροφορίες, όπως ο τύπος του προϊόντος, μέσω του Reader, και μετά από προκαταρκτική επιλογή από έμπειρους εργαζόμενους ταξινομούνται ανάλογα με την αξία τους. Αυτά που μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν μεταφέρονται στην αγορά μεταχειρισμένων προς πώληση, ενώ εκείνα που δεν έχουν αξία παραδίδονται σε εργοστάσια επαγγελματικής αποσυναρμολόγησης για περαιτέρω επεξεργασία και ανακατασκευή.

Το κέντρο αποσυναρμολόγησης αποκτά πολύτιμα εξαρτήματα ή υλικά μέσω αποσυναρμολόγησης μετά την επιλογή και εφαρμόζει αβλαβή διάθεση στους υπόλοιπους κινδύνους. Σε αυτή τη διαδικασία, το κέντρο αποσυναρμολόγησης εισάγει τον κώδικα EPC και τον τρόπο διάθεσης του ηλεκτρονικού προϊόντος στο σύστημα διαχείρισης πληροφοριών. Μέσω της μετάφρασης, της έκδοσης και της ενσωμάτωσης του middleware, ο PRP και ο ηλεκτρονικός παραγωγός προϊόντων μπορούν να λάβουν πληροφορίες απόρριψης σε πραγματικό χρόνο για τα ηλεκτρονικά απόβλητα και να οργανώσουν δραστηριότητες όπως η μεταφορά στην αλυσίδα εφοδιασμού.[4]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

l Yan, R.a,Yan, B.b,(2019),Location model for a remanufacturing reverse logistics network based on adaptive genetic algorithm. Simulation Volume 95, Issue 11, 1 November 2019, Pages 1069-1084
l Gu, Y., Liu, Q.(2013).Research on the application of the internet of things in reverse logistics information management.Journal of Industrial Engineering and Management 6(4), pp. 963–973
l Zhao, J., Shi, X., Wei, J.L.,(2010).Research of reverse logistics information management system based on B/S+C/S.Proceedings of the International Conference on E-Business and E-Government, ICEE 2010 5591553, pp. 3403–3406
l Zhiduan, X.,(2008).Integrated information systems of E-waste take-back supply chain.2008 International Conference on Wireless Communications, Networking and Mobile Computing, WiCOM 2008 4679384