Συζήτηση:Αλφάβητο/Αρχείο 3

Αλφάβητο, μία (αρχαιο)ελληνική επινόηση-ένα μοναδικό επίτευγμα

Το άρθρο της ελληνικής WikiPedia δεν παρέχει ούτε επαρκείς ούτε πάντα σωστές πληροφορίες για το θέμα. Ο ορισμός του αλφάβητου δεν είναι σωστός. Παραθέτω σωστό ορισμό. Αλφάβητο είναι ένα σύστημα γραφής που χρησιμοποιεί ιδιαίτερο γράμμα σύμβολο για κάθε φθόγγο της γλώσσας. Η δημιουργία αλφαβήτου προϋποθέτει την αναγνώριση και την καταγραφή των φθόγγων. Στο άρθρο δεν διευκρινίζεται τι σημαίνει ο όρος φθόγγος. Θα επιχειρήσω να το διευκρινίσω. Οι λέξεις αποτελούνται από συλλαβές. Οι συλλαβές είναι οι ελάχιστοι ήχοι που προφέρονται ελεύθερα. Αυτοί οι ήχοι, οι ήχοι των συλλαβών, είχαν αναγνωρισθεί ως οι απλούστεροι ήχοι της γλώσσας και αυτούς θέλησαν, σε μια φάση προγενέστερη της επινόησης του αλφαβήτου, να απεικονίσουν με γραπτά σύμβολα. Οι Μυκηναίοι Έλληνες δημιούργησαν Γραμμική Β και απεικόνισαν με 88 σύμβολα τους ήχους όλων σχεδόν των συλλαβών που εχρησιμοποιούντο στη γλώσσα τους. Δεν είχαν ανακαλύψει τους απλούστερους ήχους από τους οποίους σχηματίζονταν οι ελεύθερα προφερόμενοι ήχοι των συλλαβών. Αν αυτό είχε γίνει θα είχαν ανακαλύψει το αλφάβητο. Θα απέδιδαν σε κάθε έναν από αυτούς τους ήχους ένα σύμβολο. Θα χρειάζονταν πολύ λιγότερα σύμβολα από όσα χρειάστηκαν για τη Γραμμική Β και το αποτέλεσμα θα ήταν ασύγκριτα καλύτερο.

Στο Φοινικικό σύστημα γραφής περιορίστηκε σημαντικά ο αριθμός των συμβόλων, όχι επειδή ανακάλυψαν τους ήχους από τους οποίους σχηματίζονταν οι συλλαβές, αλλά γιατί απέδωσαν σε κάθε σύμβολο όχι μόνο τον ήχο μιάς συλλαβής, αλλά δυνητικά τους ήχους οποιασδήποτε συλλαβής από μια ομάδα παρόμοιων κατά την αίσθησή τους συλλαβών.

Η αντίληψη ότι συμβόλιζαν το σύμφωνο της συλλαβής και όχι τους ήχους μιας ομάδας συλλαβών αντιβαίνει το αυτονόητο. Κάθε σύμβολο φωνητικής γραφής συμβολίζει τους ήχους που ο χρήστης διαβάζει βλέποντας αυτό το σύμβολο. Ακόμη όμως κι αν γίνει δεκτό ότι τα σύμβολα παρίσταναν τα σύμφωνα των συλλαβών, επομένως φθόγγους, το φοινικικό σύστημα δεν μπορεί να θεωρηθεί αλφαβητικό αφού έχει σύμβολα για κάποιους φθόγγους αλλά δεν θα έχει σύμβολα για κάθε φθόγγο. Στα συστήματα αυτά αντιστοιχούν συστηματικά σε κάθε σύμβολο περισσότερες της μιας δυνατές αναγνώσεις.

Όποιος νομίζει ότι ένα τέτοιο σύστημα γραφής θα ήταν αποδοτικό, ας δοκιμάσει να διαβάσει τη λέξη κλ. Τι γράφει; καλό, καλώ, κελί, κήλη, κοίλο ή κάτι άλλο; Ή ας διαβάσει την αγγλική λέξη pt. Τι γράφει; pat, pet, pit, pot, put,pate,ή κάτι άλλο;

Τα σύμβολα στη φοινικική γραφή όμως, δεν παρίσταναν σύμφωνα. Οι χρήστες του συστήματος γραφής δεν ήξεραν ούτε σύμφωνα ούτε φωνήεντα. Βλέποντας ένα σύμβολο μάντευαν μια συλλαβή. Η δημιουργία συστημάτων γραφής σαν το Φοινικικό αποτελεί ουσιαστικά παραίτηση από την απαίτηση δημιουργίας αλφαβήτου, αφού στα συστήματα αυτά αντιστοιχούν συστηματικά σε κάθε σύμβολο περισσότερες της μιας δυνατές αναγνώσεις. Εξ άλλου η ανάλυση των ήχων των συλλαβών σε ήχους συμφώνων και ήχους φωνηέντων δεν είχε γίνει. Έγινε αργότερα από τους Έλληνες και αυτό αποτέλεσε την ανακάλυψη του αλφαβήτου. Αν οι Φοίνικες είχαν αναλύσει τους ήχους των συλλαβών σε ήχους συμφώνων και σε ήχους φωνηέντων θα είχαν δημιουργήσει σύμβολα για τα σύμφωνα και σύμβολα για τα φωνήεντα. Η χρησιμοποίηση όμως των συμβόλων των συλλαβών ως συμφωνικών συμβόλων και η χρησιμοποίηση δεικτών για την υπόδειξη του φωνήεντος έγινε στις σημιτικές γραφές μετά την ανακάλυψη του αλφαβήτου από τους Έλληνες.

Μετά την ανακάλυψη του αλφαβήτου τα συστήματα γραφής, τα παρόμοια με το Φοινικικό καταργήθηκαν ή προσαρμόσθηκαν. Τα κύρια σύμβολα δείχνουν σήμερα τα γνωστά μετά την ανακάλυψη του αλφαβήτου σύμφωνα της συλλαβής, ενώ διαφόρων μορφών δείκτες δείχνουν το φωνήεν της. Αυτή τη μορφή έχουν σήμερα και το Εβραϊκό και το Αραβικό σύστημα γραφής και μπορεί πλέον να θεωρηθούν αλφαβητικά συστήματα γραφής με την ευρύτερη έννοια του όρου αλφαβητικό.

Η επινόηση του αλφαβήτου αναφέρεται στο γεγονός της ανακάλυψης των απλούστερων ήχων από τους οποίους σχηματίζονται οι ήχοι των συλλαβών των λέξεων και στο γεγονός της επιλογής ενός συμβόλου για κάθε τέτοιον ήχο. Οι απλούστεροι ήχοι από τους οποίους αποτελούνται οι συλλαβές είναι οι φθόγγοι της γλώσσας και διακρίνονται σε φθόγγους σύμφωνα και σε φθόγγους φωνήεντα ανάλογα με τον τρόπο εκφοράς τους. Η επινόηση του αλφαβήτου συνεπάγεται επομένως τη δημιουργία συμβόλων και για τα σύμφωνα και για τα φωνήεντα.' Η επινόηση έγινε μια μόνο φορά και σε μια μόνο γλώσσα· την ελληνική.Σήμερα οι ειδκοί θέωρούν ότι το ελληνικό αλφάβητο δημιουργήθηκε μεταξύ του 1000 π.Χ και του 900 π.Χ . (Εγκυκλοπαίδεια “Britannica” έκδοση 2004, άρθρο ΄΄Writing΄΄)

Το ποια σύμβολα χρησιμοποιήθηκαν δεν έχει κατ’ αρχήν σημασία. Όποια σύμβολα και να είχαν χρησιμοποιηθεί, το αλφάβητο θα είχε επινοηθεί. Οι Έλληνες χρησιμοποίησαν τα σύμβολα του φοινικικού συστήματος γραφής και πρόσθεσαν και άλλα σύμβολα, γιατί τα φοινικικά σύμβολα δεν επαρκούσαν για όλους τους φθόγγους. Αν εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν τη Γραμμική Β θα μπορούσαν να αντλήσουν από τη Γραμμική Β τα σύμβολα που χρειάζονταν. Θα ήταν δυνατό ακόμη να δημιουργήσουν νέα σύμβολα. Οι Μυκηναίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει 88 σύμβολα για τη Γραμμική Β χρησιμοποιώντας ή τροποποιώντας σύμβολα της Γραμμικής Α και δημιουργώντας νέα σύμβολα με άλλη πηγή έμπνευσης. Το ότι στην περίπτωση του αλφαβήτου οι Έλληνες χρησιμοποίησαν αμέσως σύμβολα και για τα σύμφωνα και για τα φωνήεντα, δείχνει ότι είχαν αναλύσει τους ήχους των συλλαβών της γλώσσας τους σε απλούστερους, είχαν δηλαδή ήδη ανακαλύψει το αλφάβητο των ήχων της γλώσσας τους. Με την επινόηση του αλφαβήτου από τους Έλληνες, αναγνωρίσθηκαν και απεικονίσθηκαν για πρώτη φορά όχι μόνο φθόγγοι-φωνήεντα ως φωνηεντικοί χαρακτήρες αλλά για πρώτη επίσης φορά φθόγγοι-σύμφωνα ως χαρακτήρες συμφώνων. Από τότε η επινόηση του αλφαβήτου χρησιμοποιήθηκε σε πολλές γλώσσες· σχεδόν σε όλες. Εφαρμόστηκε και σε συστήματα γραφής παρόμοια με το Φοινικικό και το Εβραϊκό, προκαλώντας τη μετατροπή τους σε κάποιας μορφής αλφαβητικού συστήματος γραφή. Σήμερα, συστήματα γραφής παρόμοια με το τότε Φοινικικό, δεν χρησιμοποιούνται.

Θα μου πείτε. Ακόμη κι αν δεχθούμε εύλογα τα όσα υποστηρίζεις, έχουν οι απόψεις σου απήχηση στους ειδήμονες, στους ειδικούς; Πριν απαντήσω σε ένα τέτοιο ερώτημα θα αναφέρω τον τρόπο που παρουσιάζεται το θέμα της επινόησης του αλφαβήτου στην ελληνική μυθολογία.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία (Ρόμπερτ Γκρέιβς: Οι Ελληνικοί Μύθοι. Εκδόσεις Κάκτος. Τόμος Α’, σελίδα 207) Τα πέντε φωνήεντα, καθώς και τα σύμφωνα Β και Τ, τα ανακάλυψαν οι Τρεις Μοίρες. Ο Παλαμήδης, ο γιος του Ναύπλιου, επινόησε τα υπόλοιπα σύμφωνα. Ο θεός Ερμής μετέτρεψε όλους αυτούς τους ήχους σε χαρακτήρες.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία δηλαδή, προηγείται η ανακάλυψη των φθόγγων και ακολουθεί η δημιουργία συμβόλων για τους φθόγγους.

Όσον αφορά τώρα το ερώτημα αν υποστηρίζονται οι απόψεις που εκφράζω από ειδικούς, θέτω υπόψη σας τα εξής:

Ο Ignace J. GELB, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Τμήμα Γλωσσολογίας και Πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής, συγγραφέας του έργου “A study of writing” και άλλων έργων, έγραψε ότι οι Σημίτες της Παλαιστίνης και της Συρίας δανείστηκαν από τους Αιγυπτίους μόνο τη γενική αρχή να γράφουν τις συλλαβές χωρίς να δηλώνουν τις διαφορές των φωνηέντων τους και ότι οι ποικίλες μορφές της γραφής που χρησιμοποιούν οι Ουγγαρίτες, οι Φοίνικες, οι Εβραίοι και άλλοι Σημίτες είναι συλλαβάρια και όχι αλφάβητα και ακολουθούν με ακρίβεια το σχέδιο του Αιγυπτιακού τους προτύπου, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από συλλαβάριο. (Εγκυκλοπαίδεια “Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα”Άρθρο ΓΡΑΦΗ, τόμος 19, σελίδα 211. Το άρθρο είχε αντληθεί από την τότε τελευταία έκδοση της “Britannica”)

Οι David DIRINGER, μελετητής Σημιτικών Επιγραφών Πανεπιστημίου του Cambridge, 1966-68, Θεμελιωτής και Διευθυντής του Μουσείου του Αλφαβήτου στο Τελ-Αβίβ, συγγραφέας του έργου “The Alphabet” και David R. OLSON, καθηγητής της εφαρμοσμένης ψυχολογίας, Ontario Institute for Studies in Education Toronto, συγγραφέας του έργου “The World on Paper: The Conceptual and Cognitive Implications of Writing and Reading” αναφέρουν ότι αν και μερικοί μελετητές θεωρούν τις σημιτικές γραφές ως συλλαβάρια χωρίς ένδειξη του φωνήεντος της συλλαβής και την ελληνική γραφή ως το αληθινό αλφάβητο, οι ίδιοι θεωρούν στο άρθρο τους και τα δύο ως μορφές του αλφαβήτου. (Εγκυκλοπαίδεια “Britannica” έκδοση 2004, άρθρο ΄΄Alphabet΄΄)

Ο David R. OLSON αναφέρει ότι τα ελάχιστα ελεύθερα προφερόμενα στοιχεία του λόγου είναι οι συλλαβές, ότι οισυλλαβές μπορεί να αναλυθούν στους διακριτούς υποκείμενους συστατικούς τους ήχους ότι η πραγματοποίηση του αλφαβήτου συνίσταται στην ανάλυση του ήχου των συλλαβών στους υποκείμενους συμφωνικούς και φωνηεντικούς τους ήχους και ότι το τελικό στάδιο ανάπτυξης των συστημάτων γραφής είναι η ανακάλυψη της αλφαβητικής αρχής, της διαδικασίας δηλαδή σπασίματος των συλλαβών στους συστατικούς τους ήχους συμφώνων και φωνηέντων. Αναφέρει ακόμη ότι η επινόηση του αλφαβήτου αποτελεί μείζον επίτευγμα του Δυτικού Πολιτισμού, ότι είναι μοναδικό, ότι έγινε μια φορά, ότι μεταφέρθηκε σε άλλους πολιτισμούς και ότι αποτελεί μοντέλο αναλυτικής σκέψης.' Για το από ποιους επινοήθηκε αναφέρει ότι 'ιστορικές αποτιμήσεις της εξέλιξης των συστημάτων γραφής συγκεντρώνονται σε ένα θέμα. 'Στην αυξανόμενη αποδοτικότητά τους με την ελληνική επινόηση του αλφαβήτου να αποτελεί την κατάληξη μιας μακράς ιστορικής πορείας''''.

(Εγκυκλοπαίδεια “Britannica” έκδοση 2004, άρθρο ΄΄Writing΄΄)

Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης, καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών γράφει στο άρθρο Α α της εγκυκλοπαιδείας “Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα” ότι η επινόηση από τους Έλληνες ενός ιδιαίτερου γράμματος για τον φθόγγο (α) [α] – πράγμα που έγινε φυσικά και για τα υπόλοιπα φωνήεντα καθώς και για ορισμένα σύμφωνα της γλώσσας τους οδήγησε μαζί με άλλες μεταβολές στη δημιουργία ενός νέου τύπου γραφής, του αλφαβητικού. Ανάλογες αναφορές κάνει και σε επιμέρους λήμματα του έργου του Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας

Ο Eric Havelock συγγραφέας του έργου The Literate Revolution in Greece and Its Cultural Consequences έγραψε ότι με μία ξαφνική ενέργεια που προκάλεσε ένα καθοριστικής σημασίας γεγονός, οι Έλληνες δημιούργησαν ένα πίνακα των στοιχείων των γλωσσικών ήχων, όχι μόνο εύχρηστο εξ αιτίας του μικρού τους αριθμού, αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία εύχρηστο και ακριβή. (Εγκυκλοπαίδεια “Britannica” έκδοση 2004, άρθρο ΄΄Writing΄΄)

Ο Robert Robins ομότιμος καθηγητής του London University, συγγραφέας του έργου General Linguistics γράφει ότι το ελληνικό αλφάβητο προήλθε από τη φοινικική γραφή, ένα συλλαβικού τύπου σύστημα γραφής στο οποίο υποδεικνύονταν οι ήχοι των συμφώνων των συλλαβών. Προσθέτει ότι σε μία ξαφνική εκδήλωση μεγαλοφυϊας μια ελληνική κοινότητα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ιδιαίτερα σύμβολα για τους ήχους των φωνηέντων δημιουργώντας ένα αλφάβητο, δηλαδή ένα σύνολο γραμμάτων με σύμφωνα και φωνήεντα. (Εγκυκλοπαίδεια “Britannica” έκδοση 2004, άρθρο ΄΄Language΄΄)

Ο Ignace J. GELB διακρίνει τέσσερα στάδια στην ανάπτυξη των συστημάτων γραφής. Η γραφή ξεκινά με εικόνες 'που εκφράζουν άμεσα ιδέες· ακολουθούν τα συστήματα γραφής τα βασισμένα σε σύμβολα λέξεων· μετά τα συστήματα γραφής τα βασισμένα στους ήχους των συλλαβών, συμπεριλαμβανομένων των συλλαβαρίων χωρίς ένδειξη του φωνήεντος της συλλαβής και των συστημάτων γραφής με σύμφωνα· και η ανάπτυξη ολοκληρώνεται με την Ελληνική επινόηση του αλφαβήτου'

Οι David DIRINGER και David R. OLSON γράφουν για το Ελληνικό Αλφάβητο:

«Όπως σε πολλά άλλα ζητήματα η συνεισφορά των αρχαίων Ελλήνων στην ιστορία του αλφαβήτου είναι μεγίστη. Όλα τα αλφάβητα που χρησιμοποιούνται σε Ευρωπαϊκές γλώσσες σήμερα σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το ελληνικό. Το επίτευγμα των Ελλήνων ήταν το ό,τι προνόησαν σύμβολα για τους ήχους των φωνηέντων. Τα σύμφωνα και επιπλέον τα φωνήεντα μαζί, έκαναν ένα σύστημα γραφής που ήταν ταυτόχρονα και οικονομικό και σαφές (μονοσήμαντο). Το αληθινό αλφαβητικό σύστημα έχει παραμείνει για 3000 χρόνια, με μόνο ελαφρές προσαρμογές, ένα απαράμιλλο μέσο έκφρασης και επικοινωνίας για τις περισσότερες εθνότητες και γλώσσες. Το ελληνικό αλφάβητο δημιουργήθηκε στις αρχές της πρώτης χιλιετίας π.Χ και διαδόθηκε προς τη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Ιταλία και προς άλλες περιοχές αλλά οι μακράν πιο ενδιαφέροντες απόγονοί του ήταν το Ετρουσκικό, το Λατινικό και το Κυριλλικό αλφάβητο.» (Εγκυκλοπαίδεια “Britannica” έκδοση 2004, άρθρο ΄΄Alphabet΄΄)

Επισημαίνω ότι η παραπάνω αντίληψη για το αλφάβητο είναι σχετικά πρόσφατη. Αρχικά θεωρούσαν ως αλφαβητικές τις γραφές στις οποίες εχρησιμοποιείτο ένα ολιγάριθμο σύνολο συμβόλων. Αλφαβητικά εθεωρούντο τα ΄΄οικονομικά΄΄ συστήματα γραφής. Ο David DIRINGER που εθεωρείτο διεθνώς ως η αυθεντία επί του θέματος φαίνεται ότι υιοθετούσε σε σημαντικό βαθμό αυτήν την άποψη και οι εκδότες της ΄΄Britannica΄΄ του είχαν αναθέσει σε επανειλημμένες εκδόσεις τη συγγραφή του άρθρου ΄΄Alphabet΄΄ Παρόμοια αντίληψη απηχεί και η παρουσίαση του θέματος στην ΄΄Ιστορία του Ελληνικού Έθνους΄΄. Επίσης ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης έχει γράψει ότι στη Γραμμική Β διακρίνει κανείς μιαν προσπάθεια δημιουργίας αλφαβήτου αφού οι δημιουργοί της είχαν αποδώσει σε συλλαβές ΄΄παρόμοιες΄΄ κατά την αίσθησή τους το ίδιο σύμβολο και έτσι είχαν περιορίσει τον αριθμό των απαιτουμένων συμβόλων.

Η σημερινή αντίληψη είναι να θεωρούνται αλφαβητικές οι γραφές που είναι ταυτόχρονα ΄΄οικονομικές΄΄ και σαφείς δηλαδή μονοσήμαντες. Αυτό απαιτεί να αντιστοιχεί σε κάθε σύμβολο ένας γενικά ήχος. Την τελευταία αυτήν απαίτηση ανέφερε παλαιότερα στα άρθρα του στην ΄΄Britannica΄΄ ως βασική αλφαβητική αρχή ο David DIRINGER και παρ όλα αυτά θεωρούσε συστήματα γραφής που δεν ανταποκρίνονταν σε αυτήν την απαίτηση ως αλφαβητικά. Στην έκδοση της ΄΄Britannica΄΄ του έτους 2004 το άρθρο΄΄Alphabet΄΄ το υπογράφουν από κοινού οι David DIRINGER και David R. OLSON. Το άρθρο λίγο άλλαξε. Προστέθηκε όμως το ότι μερικοί μελετητές θεωρούν τις σημιτικές γραφές ως συλλαβάρια χωρίς ένδειξη του φωνήεντος της συλλαβής και την ελληνική γραφή ως το αληθινό αλφάβητο, η παρατήρηση ότι στο ελληνικό αλφάβητο τα σύμφωνα και επιπλέον τα φωνήεντα μαζί έκαναν ένα σύστημα γραφής που ήταν ταυτόχρονα και οικονομικό και σαφές (μονοσήμαντο), καθώς και ο χαρακτηρισμός του ελληνικού συστήματος γραφής ως του αληθινού αλφαβητικού συστήματος. Οι υπόλοιπες εγκωμιαστικές για το ελληνικό αλφάβητο αναφορές που υπάρχουν στο απόσπασμα που έχω παραθέσει, υπήρχαν και στα παλαιότερα άρθρα. Οι παραπάνω αλλαγές στο άρθρο υιοθετούνται φυσικά και από τους δύο συντάκτες του άρθρου, πιστεύω όμως ότι τις εισηγείται ο David R. OLSON συντάκτης (μόνος) και του άρθρου ΄΄Writing΄΄. Στο άρθρο αυτό εκτίθεται με πληρότητα η σημερινή αντίληψη, παρατίθενται όμως και οι αντίθετες απόψεις.

Σήμερα θεωρείται ότι η δυσκολία στο να αναπτυχθεί ένα σύστημα γραφής οικονομικό και ταυτόχρονα σαφές οφειλόταν στη δυσκολία να κατανοηθεί ότι οι ήχοι των συλλαβών είναι σύνθετοι ήχοι. Όταν αυτό κατενοήθη και οι ήχοι των συλλαβών αναλύθηκαν στους συστατικούς τους στοιχειώδεις ήχους προέκυψε ότι η γλώσσα σχηματίζεται από ένα ολιγάριθμο σύνολο ήχων. Το αλφάβητο των ήχων της γλώσσας είχε βρεθεί Η τεχνική να αποδίδονται σε ήχους γραπτά σύμβολα ήταν γνωστή. Απόδόθηκε σε κάθε στοιχειώδη ήχο ένα σύμβολο και προέκυψε ένα σύστημα γραφής οικονομικό και μονοσήμαντο. Το αλφαβητικό σύστημα γραφής είχε επινοηθεί. Είχε επινοηθεί από τους Έλληνες αλλά υιοθετήθηκε από πλήθος λαούς και εθνότητες. Συστήματα γραφής που ήταν οικονομικά αλλά δεν ήταν μονοσήμαντα, όπως το Φοινικικό, είτε τροποποιήθηκαν είτε αντικαταστάθηκαν. Σήμερα τέτοια συστήματα δεν χρησιμοποιούνται. Το γεγονός ότι τα σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου προέρχονται άμεσα από το φοινικικό σύστημα γραφής δεν αναιρεί ούτε το ότι το φοινικικό σύστημα γραφής δεν ήταν αλφαβητικό, ούτε το ότι το αλφάβητο είναι ελληνική επινόηση, ούτε το ότι αυτή η ελληνική επινόηση μπολιάστηκε στα συστήματα γραφής όλων σχεδόν των γλωσσών και όλων σχεδόν των εθνοτήτων. Εξήγησα ακόμη ότι οποιοδήποτε σύνολο συμβόλων και αν επέλεγαν οι Έλληνες, το αλφάβητο θα είχε επινοηθεί. Θεωρώ όμως, σκόπιμο να αναφέρω μερικά στοιχεία για την προέλευση των συμβόλων της Φοινικικής γραφής.

Από τα ονόματα των Φοινικικών συμβόλων, επτά δεν σημαίνουν τίποτε σε οποιαδήποτε σημιτική γλώσσα. Ο Arthur Evans συνέκρινε τα σύμβολα αυτά με σύμβολα από τη Γραμμική Α και τη Γραμμική Β. Οι σχετικοί πίνακες παρατίθενται στο άρθρο ΄΄Αλφάβητο΄΄ της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας Παύλου Δρανδάκη (πρώην Πυρσού). Η ομοιότητα μεταξύ αυτών των φοινικικών συμβόλων και των συμβόλων των γραμμικών γραφών με τα οποία τα συνέκρινε ο Arthur Evans είναι προφανής. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι τα μεν προέρχονται από τα δε ή αντιστρόφως ή ότι και τα δύο έχουν κοινή προέλευση.

Ο μαθηματικός Μηνάς Τσικριτσής στο βιβλίο του “Γραμμική Α – Συμβολή στην κατανόηση μιας αιγαιακής γραφής” στις σελίδες 24-25 αναφέρει ότι: 1. Ο Άγγλος αρχαιολόγος sir F. Petrie συνέταξε κατάλογο από 300 σύμβολα που ανάγονται στην 5η χιλιετία π.Χ. που όπως λέγει εχρησιμοποιούντο κατά τη νεολιθική εποχή για εμπορικούς και λατρευτικούς σκοπούς. 2. Ένα σύνολο από 34 σύμβολα χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες περιοχές και από διάφορες κοινότητες, δεν συμβόλιζαν απλούς ήχους αλλά ολόκληρες λέξεις. Στα σύμβολα που είχε εντοπίσει ο sir Petrie θα μπορούσαν να υπαχθούν με τις ίδιες παρατηρήσεις και μεταγενέστερα ευρήματα της ίδιας ή και παλαιότερης εποχής που προέρχονται από τον αιγαιακό και τον βαλκανικό χώρο. 3. Ο sir F. Petrie καταλήγει στην άποψη ότι από τα παραπάνω 34 σύμβολα προέρχονται και τα φοινικικά γράμματα

16.30΄(UTC) Γιάννης 14 Νοεμβρίου 2006