Στην αγκαλιά του φιδιού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στην αγκαλιά του φιδιού
(El abrazo de la serpiente)
ΣκηνοθεσίαΣίρο Γκέρα[1][2]
ΠαραγωγήCristina Gallego
ΣενάριοΣίρο Γκέρα και Jacques Toulemonde Vidal
ΠρωταγωνιστέςJan Bijvoet[2][3][4] και Brionne Davis[2][3][4]
ΔιανομήHulu
Πρώτη προβολή2015, 21  Απριλίου 2016 (Γερμανία)[5][6] και 24  Σεπτεμβρίου 2015 (Ουγγαρία)[7][8]
Διάρκεια125 λεπτά
ΠροέλευσηΜεξικό, Κολομβία, Βενεζουέλα και Αργεντινή
ΓλώσσαΙσπανικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Στην αγκαλιά του φιδιού (ισπανικά: El abrazo de la serpiente‎‎) είναι δραματική ταινία περιπέτειας διεθνούς συμπαραγωγής του 2015 σε σκηνοθεσία Σίρο Γκέρα και σενάριο των Γκέρα και Ζακ Τουλεμόντ Βιντάλ. Γυρισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ασπρόμαυρο χρώμα, η ταινία ακολουθεί δύο ταξίδια που έγιναν με διαφορά τριάντα ετών από τον ιθαγενή σαμάνο Καραμακάτε στη ζούγκλα του Αμαζονίου της Κολομβίας, το ένα με τον Τέο, έναν Γερμανό εθνογράφο, και το άλλο με τον Έβαν, έναν Αμερικανό βοτανολόγο, που και οι δύο ψάχνουν για το σπάνιο φυτό γιακρούνα. Εμπνευσμένο από τα ταξιδιωτικά ημερολόγια του Τέοντορ Κοχ Γκρούνμπεργκ και του Ρίτσαρντ Έβανς Σούλτις η ταινία αφιερώθηκε στους χαμένους πολιτισμούς του Αμαζονίου.

Το Στην αγκαλιά του φιδιού έκανε πρεμιέρα στις 15 Μαΐου 2015 κατά τη διάρκεια του Δεκαπενθήμερου τμήματος των Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ των Καννών του 2015, όπου κέρδισε το βραβείο Art Cinema. Η ταινία κυκλοφόρησε στην Κολομβία στις 21 Μαΐου 2015 και παγκοσμίως κατά τη διάρκεια των επόμενων δώδεκα μηνών. Έχει λάβει παγκόσμια αναγνώριση από τους κριτικούς, οι οποίοι επαίνεσαν την κινηματογράφηση και το θέμα της ιστορίας, την καταστροφή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου και τον τρόπο ζωής από τη λευκή αποικιοκρατία. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου Alfred P. Sloan στο Φεστιβάλ Σάντανς 2016, του Μεγάλου Βραβείου της Επιτροπής Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ριβιέρα του 2017 και επτά βραβείων Platino για την αναγνώριση της καλύτερης Ιβηροαμερικανικής ταινίας του 2015. Το 2016 η ταινία υποβλήθηκε ως συμμετοχή της Κολομβίας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας στα 88α βραβεία Όσκαρ και συμπεριλήφθηκε μεταξύ των τελικών πέντε υποψηφιοτήτων, καθιστώντας την πρώτη κολομβιανή ταινία που έλαβε ποτέ υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία αφηγείται δύο ιστορίες με διαφορά τριάντα ετών, και στις δύο εμφανίζεται ο Καραμακάτε, ένας σαμάνος από τον Αμαζόνιο και τελευταίος επιζών της φυλής του. Ταξιδεύει με δύο επιστήμονες, πρώτα με τον Γερμανό Τέο φον Μάρτιους το 1909 και μετά με έναν Αμερικανό ονόματι Έβαν το 1940, για να αναζητήσει το σπάνιο yakruna, ένα (φανταστικό) ιερό φυτό. [9]

Ο Τέο, ένας εθνογράφος από το Τύμπινγκεν που κατοικεί ήδη στον Αμαζόνιο εδώ και αρκετά χρόνια, είναι πολύ άρρωστος και ταξιδεύει με κανό με τις σημειώσεις του και έναν δυτικοποιημένο ντόπιο ονόματι Μαντούκα τον οποίο είχε σώσει από την υποδούλωση σε μια φυτεία καουτσούκ. Ο Καραμακάτε παρατείνει τη ζωή του, εκτοξεύοντας λευκή σκόνη που ονομάζεται "σπέρμα του ήλιου" (πιθανώς ένα παραισθησιογόνο φτιαγμένο από βιρόλα [10] ) στη μύτη του, αλλά είναι απρόθυμος να εμπλακεί με έναν δυτικό και αρνείται τα χρήματά του. Ο Τέο ψάχνει για την yakruna ως τη μόνη θεραπεία για την ασθένειά του και οι τρεις ξεκινούν με το κανό για να την ψάξουν.

Πολλά χρόνια αργότερα, ένας Αμερικανός βοτανολόγος, ο Έβαν, πηγαίνει με κανό σε έναν πολύ μεγαλύτερο Καραμακάτε, ο οποίος προφανώς έχει ξεχάσει τα έθιμα των δικών του ανθρώπων. Ο Έβαν του λέει ότι ελπίζει να ολοκληρώσει την αποστολή του Τέο και ο Καραμακάτε βοηθάει, πάλι απρόθυμα, λέγοντας ότι οι γνώσεις του έχουν εξαντληθεί. Ο Έβαν έχει ένα βιβλίο για το τελευταίο ταξίδι του Τέο, το οποίο ο βοηθός του είχε στείλει πίσω στην Ευρώπη, καθώς δεν επέζησε από τη ζούγκλα. Το βιβλίο περιλαμβάνει μια εικόνα του Καραμακάτε, την οποία αναφέρει ως το chullachaqui του, έναν εγγενή όρο για το κοίλο πνεύμα. Ο Καραμακάτε δέχεται να τον βοηθήσει μόνο όταν ο Έβαν περιγράφει τον εαυτό του ως κάποιον που έχει αφοσιωθεί στα φυτά, αν και ο πραγματικός σκοπός του Έβαν είναι στην πραγματικότητα να εξασφαλίσει δέντρα από καουτσούκ χωρίς ασθένειες, καθώς οι προμήθειες των Ηνωμένων Πολιτειών σε καουτσούκ από τη Νοτιοανατολική Ασία είχαν μειωθεί λόγω της Ιαπωνικής προέλασης εν καιρώ πολέμου.

Και οι δύο αποστολές περιλαμβάνουν μια Ισπανική Καθολική Αποστολή στο πλευρό ενός παραπόταμου του Αμαζονίου, που διευθύνεται το 1909 από έναν σαδιστή, μοναχικό Ισπανό ιερέα που χτυπά ορφανά αγόρια για οποιαδήποτε «ειδωλολατρική» συμπεριφορά και το 1940 από μια παραληρηματική Βραζιλιάνα φιγούρα που πιστεύει ότι είναι ο Μεσσίας. Εμπιστεύεται τους επισκέπτες μόνο όταν πιστεύει ότι είναι οι Τρεις Μάγοι, αλλά ο Καραμακάτε κερδίζει τον σεβασμό του όταν θεραπεύει τη γυναίκα του. Μέχρι τώρα τα παιδιά του 1909 έχουν εξελιχθεί σε διαταραγμένους και βίαιους συνεργάτες.

Το 1909, έχουμε μείνει με τον Τέο, άρρωστο και έχοντας εγκαταλείψει την Αποστολή, φτάνοντας σε ένα συνοριακό φυλάκιο που έμελλε να εισβάλουν Κολομβιανοί στρατιώτες, όπου η ιερή γιακρούνα κακοποιείται από μεθυσμένους άνδρες και καλλιεργείται κατά τοπικές παραδόσεις. Ο Καραμακάτε είναι έξαλλος και το καταστρέφει. Το 1940, ο Καραμακάτε δείχνει στον Έβαν την προέλευση του φυτού σε εντυπωσιακά απογυμνωμένα βουνά σε σχήμα θόλου, που φέρεται να είναι το σπίτι της γιακρούνα. Αποκαλύπτει ένα λουλούδι γιακρούνα που βρίσκεται στο τελευταίο φυτό – έχει καταστρέψει όλα τα άλλα – και το προετοιμάζει για τον Έβαν. Η προετοιμασία, επειδή είναι παραισθησιογόνος, βοηθά τον Έβαν να υποστεί μια υπερσυνείδητη εμπειρία. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι ασπρόμαυρο, ένα μέρος αυτής της εμπειρίας εμφανίζεται έγχρωμο για να υποδηλώσει την έντασή της. Η ταινία τελειώνει με έναν μεταμορφωμένο Έβαν που παραμένει ερωτευμένος από μια ομάδα πεταλούδων.

Θέματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία εξερευνά την αναπαράσταση των πρώτων εθνών του Αμαζονίου. Στην ταινία ομιλούνται πολλές γλώσσες: Ocaina (που ομιλείται πιο συχνά), Ticuna, Bora, Andoque, Yucuna (Jukuna) και Muinane . Οι αυτόχθονες πληθυσμοί φαίνεται να έχουν υποφέρει από τους αποικιστές και ο Κολομβιανός κριτικός κινηματογράφου και συγγραφέας Pedro Adrián Zuluaga δηλώνει ότι ο Γκέρα το τονίζει αυτό «κινηματογραφόντας περιφερειακές γεωγραφίες και φέρνοντας στο κέντρο της αφήγησης μια αναπόφευκτη αντίθεση μεταξύ προόδου και παράδοσης». [11] Η Daniela Berghahn, καθηγήτρια κινηματογραφικών σπουδών στο Ρόυαλ Χόλογουεϊ του Λονδίνου, σημειώνει πώς μέσα από το time-lapse, ο Γκέρα τονίζει τη λεηλασία του τροπικού δάσους του Αμαζονίου από κατακτητές, ιεραπόστολους και βαρόνους από καουτσούκ, καθώς και την υποδούλωση και την υποβάθμιση των αυτόχθονων πληθυσμών, οι οποίοι προσηλυτίστηκαν στον Χριστιανισμό - ο χαρακτήρας Μαντούκα είναι και σκλαβωμένος και δυτικοποιημένος - σε βάρος των παραδόσεων και των πεποιθήσεών τους. Ομοίως, ο Nicolás Cadena έγραψε για τη NACLA ότι η κινηματογραφική παραγωγή του Γκέρα δείχνει πώς η γνώση του λευκού άνδρα, που εκφράζεται μέσω συμβόλων όπως η πυξίδα και οι χαρακτήρες του Τέο και του Έβανς, εξάγει το πνεύμα, την παράδοση και την ανθρωπιά των ιθαγενών κατοίκων, όπως το καουτσούκ του Αμαζονίου. [12] Η ασπρόμαυρη κινηματογραφία έχει ομοιότητα με τη Νταγκεροτυπία των εξερευνητών των αρχών του εικοστού αιώνα που αρχικά τεκμηρίωσαν τον Αμαζόνιο και ενέπνευσαν την ταινία. [13]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν ξεκινήσει η παραγωγή, ο σκηνοθέτης πέρασε δυόμισι χρόνια ερευνώντας τον Αμαζόνιο της Κολομβίας. Ανακάλυψαν ένα μέρος της ζούγκλας στα βορειοδυτικά που δεν είχε ακόμη επηρεαστεί πολύ από τον τουρισμό ή το εμπόριο και αφού πήραν άδεια από την τοπική κοινωνία, αποφάσισαν την τοποθεσία. Η προπαραγωγή και τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα τριών μηνών με τη βοήθεια περίπου 40 ατόμων εκτός του Αμαζονίου και 60 ατόμων από ιθαγενείς κοινότητες εντός του Αμαζονίου. Ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε εκτενώς με την κοινότητα και τους κάλεσε να συμμετάσχουν και να συνεργαστούν τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα. Για να αποφευχθούν τυχόν προβλήματα που προκαλούνται από το σκληρό περιβάλλον, οι ιθαγενείς δίδαξαν στο συνεργείο πώς να δουλεύουν με τη ζούγκλα και έκαναν τελετουργίες για πνευματική προστασία. Δεν σημειώθηκαν ατυχήματα ή ασθένειες και τα γυρίσματα κύλησαν ομαλά. [14] Επιπλέον, για να βελτιωθεί η ακρίβεια, ιθαγενείς συνεργάστηκαν με τον Guerra για να μεταφράσουν και να ξαναγράψουν μέρη του σεναρίου. [13]

Cerro Mono και Cerro Pajarito, στους λόφους Mavicure, που εμφανίζονται στην ταινία.

Η ταινία γυρίστηκε στην περιοχή Αμαζονία της Κολομβίας. Επτά εβδομάδες πέρασαν τα γυρίσματα στο Τμήμα Βοπέ και μία εβδομάδα στο Τμήμα της Γουαϊνίας . [15] Οι λεπτομέρειες τοποθεσίας περιλαμβάνουν:

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έχει λάβει παγκόσμια αναγνώριση από τους κριτικούς. Ο ιστότοπος συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes δίνει βαθμολογία θετικής έγκρισης 96%, με βάση 145 κριτικές και μέση βαθμολογία 8,3/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: Όσο πλούσιο οπτικά όσο και θεματικό, το Στην αγκαλιά του φιδιού προσφέρει μια πανδαισία αισθήσεων για τους λάτρεις του κινηματογράφου που αναζητούν μια δόση συντηρητικής πρωτοτυπίας. [16] Στο Metacritic, το οποίο αποδίδει μια κανονικοποιημένη βαθμολογία, η ταινία έχει βαθμολογία 82 στα 100 με βάση 31 κριτικούς, υποδηλώνοντας "καθολική αναγνώριση". [17]

Η Τζέσικα Κιανγκ του Indiewire απένειμε στην ταινία βαθμολογία A, χαρακτηρίζοντάς την μια ψυχαγωγική, παράξενη και εκπληκτική ανακάλυψη. Περιέγραψε επίσης τον χαρακτήρα του Καραμακάτε ως «ένα άψογο πορτρέτο της ανεξιχνίαστης μοναξιάς και της συντριβής της ενοχής του επιζώντα που έρχεται με το να είσαι ο τελευταίος στο είδος του. [18] Ο Τζόρνταν Μίντζερ του The Hollywood Reporter περιέγραψε την ταινία ως μια οπτικά συναρπαστική εξερεύνηση του ανθρώπου, της φύσης και των καταστροφικών δυνάμεων της αποικιοκρατίας και τη συνέκρινε με το Tabu του Miguel Gomes (2012). Επαίνεσε επίσης την ασπρόμαυρη κινηματογράφηση και την ηχητική σχεδίαση που κάνει τη ζούγκλα πραγματικά ζωντανή. [19] Ο Τζάστιν Τσανγκ του Variety έδωσε θετική κριτική για την ταινία και σχολιάσε: Ταυτόχρονα φουσκάλες και ποιητικές, όχι απλώς μια εθνογραφική μελέτη αλλά και μια εντυπωσιακή πράξη κινηματογραφικής μαρτυρίας.... Σχετικά με την παράλληλη αφήγηση έγραψε ότι αποδίδει μια αρκετά περιεκτική κριτική για την καταστροφή των αυτόχθονων πολιτισμών στα χέρια των λευκών εισβολέων. [20] Ο Γουίλ Λόρενς του Empire απένειμε στην ταινία τέσσερα αστέρια από τα πέντε και είπε ότι αν και είναι εμπνευσμένη από περιοδικά της πραγματικής ζωής, η ταινία του Γκέρα μας μεταφέρει στη σφαίρα του μυστικιστισμού και του σουρεαλιστικού. Ο βιντεοδοκιμιογράφος Κογκονόντα ψήφισε την ταινία σε μια ψηφοφορία του περιοδικού Sight & Sound ως καλύτερη ταινία του 2015, δηλώνοντας ότι το "Στην αγκαλιά του φιδιού είναι ένα μαγευτικό κατόρθωμα του κινηματογράφου.

Απάντηση από την τοπική κοινότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έτυχε θετικής υποδοχής από την κοινότητα του Αμαζονίου που εμφανίζεται στην ταινία. Μια ειδική προβολή πραγματοποιήθηκε στις ζούγκλες της Κολομβίας, σε έναν αυτοσχέδιο κινηματογράφο. Με τους ανθρώπους της φυλής από όλη την περιοχή να εμφανίζονται, δεν μπορούσαν να καθίσουν όλοι. Αφού τελείωσε η ταινία, ζήτησαν να προβληθεί ξανά. Παρόλο που η ταινία γιορτάστηκε, ο σκηνοθέτης Γκέρα τόνισε ότι η ταινία δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως προσπάθεια ανταλλαγής παραδοσιακών γνώσεων για τις φυλές, καθώς αυτό που βλέπουν στην ταινία είναι μια φανταστική Αμαζόνα επειδή η πραγματική Αμαζόνα δεν ταιριάζει σε μια ταινία. [21]

Βραβεία & Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ των Καννών του 2015 [22] όπου κέρδισε το βραβείο Art Cinema. [23] Η ταινία κέρδισε το Χρυσό Βερίκοκο στο Φεστιβάλ του Ερεβάν το 2015, για την καλύτερη ταινία μεγάλου μήκους. το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Οδησσού και το Spondylus Trophy στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Λίμα.

Ο Κυβερνήτης του Τμήματος της Γουαϊνίας παρασημοφόρησε τον Σίρο Γκέρα με το Τάγμα του Λουλουδιού Inírida για εξύψωση του σεβασμού και της αξίας των αυτόχθονων πληθυσμών, δίνοντας επίσης στο Τμήμα αναγνώριση για τον τουρισμό και τον πολιτισμό. [24]

Η ταινία ανακοινώθηκε ως η συμμετοχή της Κολομβίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2016 [25] και επιλέχθηκε μεταξύ των πέντε τελευταίων υποψηφίων, όντας η πρώτη κολομβιανή ταινία που προτάθηκε για το βραβείο. [26]

Βραβείο/Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κατηγορία Αποτέλεσμα
Βραβεία Όσκαρ [27] Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Υποψηφιότητα
Ένωση Αυστραλιανών Κριτικών Κινηματογράφου [28] Καλύτερη Διεθνής Ταινία (Ξένη Γλώσσα) Υποψηφιότητα
Φεστιβάλ των Καννών [29] Βραβείο Art Cinema Νίκη
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χάμπτονς [30] Χρυσός Αστερίας για Αφηγηματικό Χαρακτηριστικό − Τιμητική Μνεία Νίκη
Βραβεία Independent Spirit [31] Καλύτερη Διεθνής Ταινία Υποψηφιότητα
Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ινδίας [32] Golden Peacock (Καλύτερη ταινία) Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Λίμα [33] Καλύτερη ταινία μυθοπλασίας Νίκη
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μαρ ντελ Πλάτα [34] Golden Ástor Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μονάχου Καλύτερη Διεθνής Ταινία Υποψηφιότητα
Φεστιβάλ της Οδησσού [35] Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα - Ειδική Μνεία Κριτικής Επιτροπής Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Pacific Meridian Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Νίκη
Φεστιβάλ του Ρότερνταμ Βραβείο Διοράφτης Νίκη
Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν Καλύτερη ταινία Λατινικής Αμερικής Υποψηφιότητα
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς [36] Βραβείο Alfred P. Sloan Νίκη
Φεστιβάλ του Ερεβάν [37] Βραβείο Χρυσό Βερίκοκο Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ριβιέρα [38] Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής Καλύτερης Ταινίας Νίκη
Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Καλύτερης Σκηνοθεσίας Υποψηφιότητα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt4285496/. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 www.filmaffinity.com/es/film917148.html. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 www.imdb.com/title/tt4285496/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.metacritic.com/movie/embrace-of-the-serpent. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2016.
  5. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt4285496/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 17  Αυγούστου 2016.
  6. ↑ (Γερμανικά) Kinopolis. www.mathaeser.de/mm/film/F8554000012PLXMQDD.php. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2016.
  7. ↑ nmhh.hu/dokumentum/169802/premierfilmek_forgalmi_adatai_2015.xlsx.
  8. ↑ «Terjesztésre kerülő filmalkotások és artfilmek nyilvántartása». (Ουγγρικά) Terjesztésre kerülő filmalkotások és artfilmek nyilvántartása. National Media and Infocommunications Authority. Ανακτήθηκε στις 2  Σεπτεμβρίου 2023.
  9. ↑ Hoffman, Jordan (17 February 2016). «Embrace of the Serpent review – dreamlike exploration of the Amazon's imperialist pollution». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2016/feb/17/embrace-of-the-serpent-review-ciro-guerra-colombian-amazon. Ανακτήθηκε στις 22 March 2016. 
  10. ↑ Pratt, Christina (1 Ιουνίου 2007). An Encyclopedia of Shamanism – Volume 2: N–Z. Rosen Publishing Group. σελ. 423. ISBN 978-1-40421-141-4. 
  11. ↑ Zuluaga, Pedro Adrián; Munoz, Gabriella (December 2018). «Contemporary Colombian cinema: the splintered mirror of a country». Senses of Cinema. http://sensesofcinema.com/2018/latin-american-cinema-today/contemporary-colombian-cinema-the-splintered-mirror-of-a-country/. Ανακτήθηκε στις 15 February 2019. 
  12. ↑ «Embrace of the Serpent: Reframing the Colombian Amazon». NACLA (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Berghahn, Daniela (Winter 2017). «Encounters with Cultural Difference: Cosmopolitanism and Exoticism in Tanna (Martin Butler and Bentley Dean, 2015) and Embrace of the Serpent (Ciro Guerra, 2015)». Alphaville: Journal of Film and Screen Media: 16–40. http://www.alphavillejournal.com/Issue14/ArticleBerghahn.pdf. 
  14. ↑ Salas, Camilo (8 Ιανουαρίου 2016). «'Embrace of the Serpent' Is a Violent, Psychedelic, Film About the Colonisation of the Amazon». Vice. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  15. ↑ Ramos, Nick (9 Μαΐου 2016). «EXCLUSIVE: Embrace of the Serpent Star on Making Film». MoreMentum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  16. ↑ «Embrace of the Serpent (El Abrazo de la Serpiente)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  17. ↑ «Embrace of the Serpent». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  18. ↑ Kiang, Jessica (17 Μαΐου 2015). «Cannes Review: 'Embrace Of The Serpent' Is A Soulful, Strange And Stunning Discovery». IndieWire. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  19. ↑ Mintzer, Jordan (15 Μαΐου 2015). «'Embrace of the Serpent' ('El abrazo de la serpiente'): Cannes Review». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  20. ↑ Chang, Justin (2 Ιουνίου 2015). «Film Review: 'Embrace of the Serpent'». Variety. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  21. ↑ Mathiesen, Karl (8 June 2016). «Embrace of the Serpent star: 'My tribe is nearly extinct'». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2016/jun/08/embrace-of-the-serpent-star-my-tribe-is-nearly-extinct. Ανακτήθηκε στις 8 February 2019. 
  22. ↑ Chang, Justin (21 Απριλίου 2015). «Cannes: Directors' Fortnight Unveils 2015 Lineup». Variety. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2015. 
  23. ↑ Ford, Rebecca (22 Μαΐου 2015). «Cannes: 'Embrace of the Serpent' Tops Directors' Fortnight Awards». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2015. 
  24. ↑ «Sitio web del Departamento de Guainía». guainia.gov.co (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  25. ↑ Mango, Agustin (17 Σεπτεμβρίου 2015). «Oscars: Colombia Selects 'Embrace of the Serpent' for Foreign-Language Category». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2015. 
  26. ↑ Ford, Rebecca (14 Ιανουαρίου 2016). «Oscar Nominations: The Complete List». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. 
  27. ↑ «Oscar Nominations: The Complete List». 14 Ιανουαρίου 2016. 
  28. ↑ «The 2017 AFCA Awards». Australian Film Critics Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  29. ↑ «2015 Awards». Austin Film Critics Association. 30 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2024. 
  30. ↑ «HIFF 2015: Awards». Hamptons International Film Festival. 12 Οκτωβρίου 2015. 
  31. ↑ «'Carol,' 'Spotlight,' 'Beasts of No Nation' Lead Spirit Awards Nominations». Film Independent. 24 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. 
  32. ↑ «BEST FILM» (PDF). International Film Festival of India, GO. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2024. 
  33. ↑ «El Festival de Cine de Lima premió a "El abrazo de la serpiente" y homenajeó a Herzog» (στα es). EFE (Agencia EFE, S.A.). 16 August 2015. http://www.efe.com/efe/america/cultura/el-festival-de-cine-lima-premio-a-abrazo-la-serpiente-y-homenajeo-herzog/20000009-2689128. Ανακτήθηκε στις 20 January 2016. 
  34. ↑ «Y los ganadores son...». Festival Internacional de Cine de Mar de la Plata. 2015. 
  35. ↑ «Awards Winners 2015». Odesa International Film Festival. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. 
  36. ↑ «Sundance: The Birth of a Nation Sweeps Top Prizes». Variety. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2016. 
  37. ↑ «Awards and Juries». YEREVAN INTERNATIONAL FILM FESTIVAL. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2016. 
  38. ↑ «Riviera International Film Festival». Vogue Italia. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Στην_αγκαλιά_του_φιδιού&oldid=10516826"