Σταύρος Παπαδόπουλος (επιχειρηματίας)
| Σταύρος Παπαδόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9 Μαρτίου 1934 Καλαμάτα |
| Θάνατος | 27 Φεβρουαρίου 2023 (88 ετών) Χονγκ Κονγκ[1] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Καλαμάτας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επιχειρηματίας |
Ο Σταύρος Παπαδόπουλος (Καλαμάτα, 9 Μαρτίου 1934 - Χονγκ Κονγκ, 27 Φεβρουαρίου 2023) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας με καταγωγή από την Καλαμάτα που κατοικούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του στο Χονγκ Κονγκ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σταύρος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1934, όντας γιος μιας πολυμελούς οικογένειας (είχε εννιά αδέρφια). Ο πατέρας του, Παναγιώτης, είχε υποδηματοποιείο στην οδό Γερμανού παίρνοντας από εκεί μία γεύση της έννοιας του «επιχειρείν». Μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου σε ηλικία 18 ετών αποφάσισε να ξενιτευτεί για μια καλύτερη ζωή, μεταβαίνοντας στη Βραζιλία. Εκεί εργάστηκε σκληρά, πρόκοψε, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και με τα χρόνια εξελίχθηκε σε έναν πετυχημένο επιχειρηματία.
Η οργάνωση και η συνέπεια όπως είχε πει σε συνέντευξή του μεταγενέστερα τον απέτρεπαν από το να γυρίσει μόνιμα στην Ελλάδα καθώς και οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες στη «χώρα του καφέ». Ο Σταύρος Παπαδόπουλος, προερχόμενος από μια φτωχή οικογένεια όπως και ο περισσότερες της εποχής, έφτασε σε σημείο να διατηρεί στη Βραζιλία δικά του ορυχεία εξόρυξης πολύτιμων λίθων, χτίζοντας σιγά σιγά τη δική του «αυτοκρατορία».
Η οικονομική του ευχέρεια, οι φιλοδοξίες του και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο σε μια εποχή που η «Σελεσάο» μεσουρανούσε, του επέτρεψαν να γνωρίσει μερικούς από τους μεγαλύτερους «αστέρες» της Νοτιοαμερικάνικης χώρας, διατηρώντας μεταξύ άλλων φιλικές σχέσεις με τους Γκαρίντσα, Βαβά και Ζαϊρζίνιο.
Οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες και η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Παπαδόπουλος, έχοντας αποκτήσει το παρατσούκλι «Ο άνθρωπος με τα διαμάντια», μεγάλωνε, ωρίμαζε, πλούτιζε και γινόταν όλο και πιο ισχυρός. Το επιχειρηματικό του δαιμόνιο τον οδήγησε να ασχοληθεί με το εμπόριο πολύτιμων λίθων μεταφέροντας την έδρα του στο Χονγκ Κονγκ.
Τα κοσμήματα ήταν ο πρωταγωνιστής της δουλειάς του Σταύρου Παπαδόπουλου, ανοίγοντας καταστήματα με την επωνυμία «Fine Gems» και στη χώρα μας. Μάλιστα στις αρχές της δεκαετίας των 90’ς αποφάσισε να ασχοληθεί και με τον αθλητισμό που τόσο αγαπούσε και φυσικά οι δεσμοί του με την Καλαμάτα τον οδήγησαν το 1992 στη ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα το πλειοψηφικό πακέτο της οποίας και αγόρασε.
Ο τρόπος σκέψης του, οι γνωριμίες και το όραμά του έφεραν άλλη πνοή στην ποδοσφαιρική ομάδα της Καλαμάτας την οποία πήρε από τη Γ’ Εθνική και την οδήγησε στα σαλόνια. Τρία χρόνια μετά την είσοδό του, η «Μαύρη Θύελλα» αγωνίστηκε για πρώτη φορά επί εποχής επαγγελματικού πρωταθλήματος στην Α΄ Εθνική.
Η επιμονή του, το πείσμα του και το πνεύμα νικητή που τον χαρακτήριζε, «σημάδεψε» την Καλαμάτα και τον ποδοσφαιρικό οργανισμό της, μετατρέποντας τη «Μαύρη Θύελλα» σε μια μαχητική ομάδα. Το Φλεβάρη του 2000 αποσύρθηκε από την ομάδα του τόπου του, πουλώντας το πλειοψηφικό πακέτο της ομάδας κατά τη διάρκεια της πιο πετυχημένης σεζόν στην ιστορία του κλαμπ. Η Καλαμάτα την αγωνιστική περίοδο 1999-00 τερμάτισε στην 9η θέση της πρώτης κατηγορίας, παίρνοντας μάλιστα το ευρωπαϊκό εισιτήριο για τα προκριματικά του Κυπέλλου Ιντερτότο.
Η αγάπη του ωστόσο για το άθλημα δεν του επέτρεψε την αποχή του για μεγάλο διάστημα και ένα χρόνο αργότερα ανέλαβε τις τύχες του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Μέσα σε δύο χρονιά, ο σύλλογος της Θεσσαλονίκης εξασφάλισε την άνοδό του στην Α’ Εθνική, διατηρώντας τον Απόλλωνα και την επόμενη χρονιά στην μεγάλη κατηγορία.
Ο Σταύρος Παπαδόπουλος ασχολήθηκε και με τον έτερο ιστορικό σύλλογο του τόπου του, τον Μεσσηνιακό, το γήπεδο του οποίου μάλιστα φέρει και το όνομά του. Επί των ημερών του, ο σύλλογος «αναρριχήθηκε» μέχρι και τη Β’ Κατηγορία δίνοντας μεταξύ άλλων βάση στα φυτώρια της ομάδας και την ανάδειξη αθλητών.
Τέλος, το καλοκαίρι του 2016 και βλέποντας την αγαπημένη του Καλαμάτα σε χείριστη θέση (είχε πέσει στο τοπικό) αποφάσισε να ασχοληθεί ξανά με τη «Μαύρη Θύελλα» αναλαμβάνοντας μαζί με τους συνεργάτες του το δύσκολο έργο της ανόρθωσης και πάλι της ομάδας. Παρόλα αυτά 16 μήνες αργότερα και λόγω προβλημάτων υγείας ανακοίνωσε την οριστική και αμετάκλητη αποχώρησή του από τα διοικητικά του κλαμπ.
Οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες εν Ελλάδι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ταυτόχρονα με την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο της χώρας, ο Σταύρος Παπαδόπουλος ενεπλάκη και σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς της Ελλάδας. Πέρα φυσικά από την αλυσίδα κοσμηματοπωλείων που προαναφέρθηκε, ο εκλιπών είχε «μπει» και στο χώρο των ΜΜΕ αγοράζοντας μετοχές στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό «ΝΕΤ» ενώ υπήρξε ένας εκ των τελευταίων ιδιοκτητών της εφημερίδας «Σημαία» (1998-2003) η οποία λίγα χρόνια αργότερα σταμάτησε την κυκλοφορία της.
Μια δεκαετία και κάτι αργότερα, όταν είχε «ξαναμπεί» ενεργά στην ποδοσφαιρική Καλαμάτα, έχτισε και έθεσε προς λειτουργία μία υπερσύγχρονη μονάδα φιλοξενίας ηλικιωμένων, το «Παπδοπούλειον», παρέχοντας στους ενοίκους της, οι οποίοι πάσχουν από κάποια ασθένεια και είναι σε προχωρημένη ηλικία, υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Μία μονάδα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο που συνδυάζει βουνό (Ταΰγετος) και θάλασσα (Μεσσηνιακός κόλπος).
Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 2023 λόγω σοβαρών καρδιολογικών προβλημάτων, στο Χονγκ Κονγκ, στο οποίο διέμενε τα τελευταία χρόνια. Η κηδεία του και η ταφή του έγινε στην Καλαμάτα. Επίσης, το όνομά του έχει δοθεί στο ιδιόκτητο γήπεδο του Μεσσηνιακού.