Σπυριδούλα (όνομα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σπυριδούλα, ελληνικό γυναικείο κύριο όνομα (βαφτιστικό όνομα).

Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σπυριδούλα, υποκοριστικό που επέχει θέση κανονικού βαφτιστικού ως θηλυκός τύπος του αντρικού μεταγενέστερου ονόματος Σπυρίδων (γεν.: Σπυρίδωνος), το οποίο, σύμφωνα με τον Γ. Μπαμπινιώτη, είναι άγνωστου ετύμου.[1] (Βλ. Σπυρίδων.)

Διάδοση του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα οφείλει τη διάδοσή του στον άγιο Σπυρίδωνα. Στην Κέρκυρα, όπου βρίσκονται τα λείψανα του αγίου Σπυρίδωνος, το αντρικό Σπυρίδων / Σπύρος είναι το πιο συνηθισμένο όνομα· το φέρουν το 16% των Κερκυραίων.[2]

Ενδεικτικά, σε μια προσπάθεια στατιστικής αποτίμησης της συχνότητας των ελληνικών ονομάτων, το Σπυριδούλα παρουσιάζεται ως το 70ό πιο συχνό όνομα (44ο ανάμεσα στα γυναικεία). Το φέρουν γύρω στις 19.000 Ελληνίδες ή ποσοστό 0,26%. Αντίστοιχα, το Σπυρίδων / Σπύρος εμφανίζεται ως το 46ο πιο συχνό όνομα (15ο ανάμεσα στα αντρικά).[3]

Στην Ιταλία το όνομα μεταφέρθηκε μέσω των Ενετών, και συγκαταλέγεται, αντρικό και γυναικείο, ανάμεσα στα πιο σπάνια ονόματα.[4]

Ονομαστική εορτή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τύποι και υποκοριστικά του ονόματος Σπυριδούλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Σπυριδωνία, λόγιος τύπος, από το Σπυρίδων.
  • Σπυρίδω.
  • Σπυρίδινα.
  • Σπυρίνα.
  • Σπύρω, από το Σπύρος.
  • Σπυρέτα, από το Σπυρέτος.
  • Σπυρέλη, από το Σπυρέτος.
  • Σπυρούλα, υποκοριστικό, από το Σπύρος.
  • Σπυριδένια
  • Πίπη.
  • Σπυράννα, σύνθετο (Σπύρω + Άννα). (Στην Κεφαλλονιά, πολλοί άντρες, σπάνια οι γυναίκες, έχουν δυο βαπτιστικά που τα εκφέρουν ενωμένα.)[5]
  • Ίριδα, αποκοπή από το θέμα Σπυρίδ + α, με ορθογραφία βασισμένη στο ήδη υπάρχον Ίρις (Ίριδος).

Το όνομα σε άλλες γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπυριδούλα, ελληνικό ροκ συγκρότημα της δεκαετίας 1970–80.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα, δεύτερη έκδοση, ανατύπωση, 2005.
  2. Νικόλαος Γ. Κοντοσόπουλος, Διάλεκτοι και ιδιώματα της νέας ελληνικής, Αθήνα 1994, σ. 70.
  3. Χάρης Φουνταλής «Ελληνικά ονόματα (και ολίγη από στατιστική)» Αρχειοθετήθηκε 2015-06-22 στο Wayback Machine..
  4. Emidio De Felice, Dizionario dei nomi italiani, Mondadori, Μιλάνο 1997, ISBN 978-88-04-42791-4, σ. 336.
  5. Νικόλαος Γ. Κοντοσόπουλος, ό.π., σ. 70.
  6. Emidio De Felice, Dizionario dei nomi italiani, Mondadori, Μιλάνο 1986, ISBN 978-88-04-42791-9, σ. 337.