Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας
| Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας | |
|---|---|
 | |
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | μουσείο[1] |
| Διεύθυνση | rue Bélliard, Parco Leopoldo και Belliardstraat 135[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | Πάρκο Λεοπόλδου 50°50′24″N 4°22′44″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Βρυξέλλες[1] |
| Τοποθεσία | Βρυξέλλες |
| Χώρα | Βέλγιο |
| Έναρξη κατασκευής | 2014 |
| Ολοκλήρωση | 6 Μαΐου 2017 |
| Λειτουργία | 6 Μαΐου 2017 |
| Χρήση | Μουσείο |
| Τεχνικές λεπτομέρειες | |
| Εμβαδόν | 8000 m2 |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας αποτελεί πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πολιτιστικός φορέας και μουσείο, το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας αποσκοπεί να συνδράμει στην καλύτερη κατανόηση της ευρωπαϊκής ιστορίας και ενοποίησης με όλα τα διαθέσιμα μέσα: μία μόνιμη έκθεση, περιοδικές και περιοδεύουσες εκθέσεις, συλλογή αντικειμένων και εγγράφων που αντικατοπτρίζουν την ευρωπαϊκή ιστορία, εκπαιδευτικά προγράμματα, πολιτιστικές εκδηλώσεις και δημοσιεύματα, καθώς και ευρύ φάσμα πληροφοριών παρεχομένων μέσω διαδικτύου. Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας βρίσκεται στις Βρυξέλλες, κοντά στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
Σύλληψη του έργου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιδέα για τη δημιουργία του Σπιτιού της Ευρωπαϊκής Ιστορίας προτάθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2007 από τον Hans-Gert Pöttering, στο πλαίσιο της εναρκτήριας ομιλίας του ως προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ένας από τους κύριους στόχους του Σπιτιού της Ευρωπαϊκής Ιστορίας είναι «να βοηθήσει τους Ευρωπαίους κάθε γενιάς να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους για την ιστορία τους και να συμβάλει έτσι στην καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης της Ευρώπης τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον»[2]. Τον Οκτώβριο του 2008, επιτροπή εμπειρογνώμων με επικεφαλής τον καθηγητή de:Hans Walter Hütter, διευθυντή του Σπιτιού της Ιστορίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας,[3] υπέβαλε έκθεση με τίτλο «Βασικοί προσανατολισμοί του Σπιτιού της Ευρωπαϊκής Ιστορίας», η οποία ορίζει τη γενική ιδέα και το περιεχόμενο και περιγράφει τη θεσμική δομή του έργου.
Τον Ιούνιο του 2009, το Προεδρείο του Κοινοβουλίου αποφάσισε να διαθέσει την πρώην οδοντιατρική κλινική Eastman στο μελλοντικό μουσείο και ένα μήνα αργότερα προκήρυξε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Στις 31 Μαρτίου 2011 ανατέθηκε στη νικητήρια ομάδα [Chaix & Morel et associés [4](FR), JSWD Architekten [5](DE) και TPF [6](BE)] η ανακαίνιση και επέκταση του κτιρίου. Με την υποστήριξη της Επιστημονικής Επιτροπής, στην οποία συμμετέχουν διεθνώς αναγνωρισμένοι ειδικοί επιστήμονες υπό την προεδρία του καθηγητή pl:Włodzimierz Borodziej, συγκροτήθηκε εντός της Γενικής Διεύθυνσης Επικοινωνίας[7] του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διεπιστημονική ομάδα με επικεφαλής την ιστορικό και μουσειογράφο Taja Vovk van Gaal, προκειμένου να προετοιμάσει το περιεχόμενο των εκθέσεων και να οργανώσει τη διάρθρωση του μελλοντικού ιδρύματος.
Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας θα παρέχει στους επισκέπτες την ευκαιρία να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους όσον αφορά τις ιστορικές διαδικασίες και τα ιστορικά γεγονότα στην Ευρώπη]],[2] , καθώς και να αντιμετωπίσουν κριτικά τη σημασία της ιστορικής πορείας για το σήμερα. Θα συνιστά κέντρο εκθέσεων, τεκμηρίωσης και πληροφόρησης που θα τοποθετεί τις ιστορικές διαδικασίες και τα ιστορικά γεγονότα σε ευρύτερο ιστορικό και κριτικό πλαίσιο• παραθέτοντας και συγκρίνοντας τις διαφορετικές ιστορικές εμπειρίες των Ευρωπαίων. Η καινοτομία του έργου έγκειται στην προσπάθεια να αποδοθεί διακρατική άποψη της ευρωπαϊκής ιστορίας, και να ληφθούν υπόψη η ποικιλομορφία της ευρωπαϊκής ιστορίας και πολλαπλές μορφές ερμηνείας και πρόσληψής της. Στόχος του έργου είναι να δώσει στο ευρύ κοινό τη δυνατότητα να κατανοήσει την πρόσφατη ιστορία βάσει των παρελθόντων αιώνων που συνέβαλαν στη διαμόρφωση ιδεών και αξιών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας επιθυμεί να ενθαρρύνει τη συζήτηση για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η μόνιμη έκθεση, εκτεινόμενη σε σχεδόν 4.000 m2, θα αποτελεί το επίκεντρο του Σπιτιού της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Με αντικείμενα και άλλα τεκμήρια κάθε είδους, θα προσφέρει ένα ταξίδι στην ιστορία της Ευρώπης, κυρίως του 20ου αιώνα, με αναδρομή στις εξελίξεις και στα γεγονότα παλαιοτέρων περιόδων που παρουσιάζουν ιδιαίτερη σημασία για όλη την ήπειρο. Στο πλαίσιο αυτό, η ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης θα παρουσιάζεται σε όλη της τη μοναδικότητα και πολυπλοκότητα.
Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας θα επικεντρώνεται στους επισκέπτες και θα είναι ανοιχτό σε όλους, σύμφωνα με την πολιτική του Κοινοβουλίου για την προσβασιμότητα. Για τον λόγο αυτό, το κύριο περιεχόμενό του θα διατίθεται σε τουλάχιστον 24 γλώσσες, τις επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την έναρξη της λειτουργίας του. Η πολυγλωσσία νοείται ως έκφραση της πολιτιστικής ποικιλομορφίας στην Ευρώπη, και το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας επιδιώκει να βιώσουν οι επισκέπτες την εμπειρία της πολυγλωσσίας ως ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα του ιδρύματος.
Έδρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο Eastman ,[8] στέγαζε αρχικά οδοντιατρική κλινική και έλαβε το όνομά του από τον George Eastman, τον Αμερικανό ευεργέτη και εφευρέτη της φωτογραφικής μηχανής Kodak. Οι πλουσιοπάροχες δωρεές του οδήγησαν στη δημιουργία οδοντιατρικών κέντρων για τη δωρεάν οδοντιατρική περίθαλψη φτωχών παιδιών στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στη Ρώμη, στο Παρίσι, στις υξέλλες και στη Στοκχόλμη.
Το 1933, το Ίδρυμα Eastman πρότεινε στον Ελβετό αρχιτέκτονα Michel Polak, γνωστό για την Art Deco δουλειά του, κυρίως για το ονομαστό Résidence Palace στις Βρυξέλλες, να σχεδιάσει το νέο κτίριο Το κτίριο εγκαινιάστηκε το 1935 και παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο ως κατασκευή όσο και για τα Art Deco στοιχεία του. Τον χώρο που ήταν κάποτε η αίθουσα αναμονής των παιδιών στολίζουν τοιχογραφίες του Camille Barthélémy, με σκηνές από τους μύθους του La Fontaine. Το πάρκο Léopold και τα ιστορικά κτίρια τα οποία περιλαμβάνει, όπως το Ίδρυμα Pasteur και η Βιβλιοθήκη Solvay, χαρακτηρίστηκαν διατηρητέα το 1976, όχι όμως και το κτίριο Eastman. Η οδοντιατρική κλινική έπαψε να λειτουργεί και, αργότερα, στη δεκαετία του 1980, το κτίριο μετατράπηκε σε κτίριο γραφείων των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.
Εκτιμώμενα έξοδα και χρηματοδότηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φάση ανάπτυξης 2011-2015: 31 εκατ[9] . ευρώ για την ανακαίνιση και επέκταση του κτιρίου, 21,4 εκατ. ευρώ για τη μόνιμη και την πρώτη προσωρινή έκθεση (15,4 εκατ. ευρώ για διαρρύθμιση των εκθεσιακών και άλλων χώρων, 6 εκατ. ευρώ για την πολυγλωσσία) και 3,75 εκατ. ευρώ για τη συγκρότηση της συλλογής.
Το κόστος ανάπτυξης θα το επωμισθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά οι λειτουργικές δαπάνες ενδέχεται να συγχρηματοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Πρόεδρος της οποίας δήλωσε προθυμία συνεισφοράς στο έργο.
Υλοποίηση και διαχείριση του έργου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η υλοποίηση του έργου υποστηρίζεται από διάφορα όργανα. Το Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου ηγείται ο πρώην Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Hans-Gert Pöttering, επιβλέπει τη γενική διαχείριση του έργου. Στις τάξεις του συγκαταλέγονται υψηλόβαθμοι πολιτικοί από ορισμένα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και από τις αρχές των Βρυξελλών. Σ’ αυτό εκπροσωπούνται οι κύριες πολιτικές πεποιθήσεις και τα βασικά όργανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου είναι: pl:Włodzimierz Borodziej, Étienne Davignon, Hans-Walter Hütter, Miguel Angel Martínez, Gérard Onesta, Doris Gisela Pack, Χρυσούλα Παλιαδέλη,[10], Charles Picqué, Alain Lamassoure, Wojciech Roszkowski, Peter Sutherland, Ανδρούλλα Βασιλείου[11], Diana Wallis και Francis Wurtz.
Η Επιστημονική Επιτροπή παρακολουθεί την υλοποίηση του έργου και έχει συμβουλευτικό ρόλο σχετικά με θέματα ιστορικής και μουσειολογικής φύσεως. Πρόεδρός της είναι ο Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας pl:Włodzimierz Borodziej . Τα μέλη της επιτροπής είναι ιστορικοί ή επαγγελματίες διεθνώς σημαντικών μουσείων. Είναι οι εξής: Norman Davies, Hans-Walter Hütter, Matti Klinge, Miguel Angel Martínez, Anita Meinarte, Hélène Miard-Delacroix, Μαίρη Μιχαηλίδου, Hans-Gert Pöttering, de:Oliver Rathkolb]].[12], António Reis, Maria Schmidt, Jean-Pierre Verdier και Henk Wesseling. Η Επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής την ιστορικό και μουσειογράφο Taja Vovk van Gaal, είναι υπεύθυνη για την προετοιμασία εκθέσεων και τον σχεδιασμό της διάρθρωσης του μελλοντικού μουσείου. Από τον Οκτώβριο του 2012, την ομάδα επικουρεί στις εργασίες της ο σχεδιαστής Arnaud Dechelle.[13].
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 erfgoedkaart
.be?id=70572. - ↑ 2,0 2,1 http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2004_2009/documents/dv/745/745721/745721_en.pdf
- ↑ http://www.deutschland.de/en/subsites/aktuelle-themen/hot-topics/details/article/haus-der-geschichte-der-bundesrepublik-deutschland.html?no_cache=1&cHash=12c65d700b64c01e1f96b2a7a973f23e[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ http://www.chaixetmorel.com/
- ↑ http://www.jswd-architekten.de/
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2012.
- ↑ http://www.europarl.europa.eu/aboutparliament/en/00d7a6c2b2/Secretariat.html?tab=eParliament_secretariat_dgcomm
- ↑ http://wikimapia.org/9859513/Eastman-Building-European-Parliament-formerly-the-George-Eastman-Dental-Institute
- ↑ http://www.faz.net/aktuell/politik/europaeische-union/eu-museum-stolz-und-scham-11623924.html
- ↑ http://www.europarl.europa.eu/meps/en/97007/Chrysoula_Paliadeli.html
- ↑ http://ec.europa.eu/commission_2010-2014/vassiliou/index_en.htm
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2012.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2012.
|