Σουλεϊμάν-Σαχ
| Σουλεϊμάν-Σαχ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1118 |
| Θάνατος | 1161 Χαμαντάν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυτοκρατορία των Σελτζούκων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μουχάμαντ Α΄ των Μεγάλων Σελτζούκων και Gevher Hatun |
| Αδέλφια | Μαχμούτ Β΄ Γκιιάτ αντ-Ντιν Μασούντ Τογκρούλ Β΄ |
| Οικογένεια | Σελτζούκοι |
- Να μη συγχέεται με τον Σουλεϊμάν Σαχ των Οσμανιδών (Οθωμανών).
Ο Γκιιάτ αντ-Ντουνιά βα αντ-Ντιν ιμπν Μουχάμαντ (Οκτώβριος–Νοέμβριος 1117 - 13 Μαρτίου 1161 [1]), περισσότερο γνωστός με το βασιλικό του όνομα Σουλεϊμάν-Σαχ (περσικά: سلیمان شاه), ήταν σουλτάνος της αυτοκρατορίας των Σελτζούκων από το 1159 έως το 1160.
Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού σουλτάνου Μωάμεθ Α΄ Ταπάρ. Η μητέρα του ήταν η Γκοβχάρ Χατούν, κόρη τού Iσμαίλ μπιν Γιακουτί. Τα τρία αδέλφια του: Μαχμούντ Β΄, Τογκρούλ Β΄ και Μασούντ έγιναν σουλτάνοι της αυτοκρατορίας των Σελτζούκων. [2] Ήταν στο παρελθόν με τον θείο του, σουλτάνο Σαντζάρ, ο οποίος τον είχε κάνει κληρονόμο και έβαλε το όνομά του στο Χουτμπά, στους άμβωνες τού Χουρασάν. Αφού ο Σαντζάρ άντεξε από τους Ογκούζ, ο Σουλεϊμάν-Σάχ ανέλαβε τη διοίκηση τού στρατού τού Χουρασάν, αν και αποδείχθηκαν πολύ αδύναμοι για να αντιμετωπίσουν τους Ογκούζ. Ο Σουλεϊμάν-Σαχ πήγε στον Χουαράζμ Σαχ, ο οποίος τον πάντρεψε με την κόρη τού αδελφού του Ακσίς. [3] Το 1152, μετά την άνοδο τού σουλτάνου Μουχάμαντ, ο Σουλεϊμάν-Σάχ μαζί με άλλους επιτέθηκαν στον Μουχάμαντ και τού δόθηκε ο τίτλος «Αλ-Μελίλ αλ-Μουσταντίρ» από τον χαλίφη. Ανακηρύχτηκε σουλτάνος στη Βαγδάτη το 1156/57, αλλά αργότερα ηττήθηκε από τον Μωάμεθ.
Ταξίδι στο Χαμαντάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 12 Ιανουαρίου 1160 ο Σουλεϊμάν-Σάχ ταξίδεψε από τη Μοσούλη στο Χαμαντάν. Ο λόγος που πήγε στο Χαμαντάν ήταν ότι μετά το τέλος τού πρίγκιπα Μουχάμαντ, γιου τού σουλτάνου Μαχμούντ, οι μεγάλοι εμίρηδες έστειλαν στον Αταμπέκ Κουτμπ αντ-Ντιν Μαβντούντ, άρχοντα της Μοσούλης, ζητώντας του να τους στείλει τον πρίγκιπα Σουλεϊμάν-Σαχ, ώστε να μπορέσουν να τον περιβάλουν με το σουλτανάτο. Συμφωνήθηκε μεταξύ τους ότι ο Σουλεϊμάν-Σαχ έπρεπε να είναι ο σουλτάνος, ο Κουτμπ αντ-Ντιν Μαβντούντ ο αταμπέγκ του, ο Τζαμάλ αλ-Ντιν, ο βεζίρης τού Κουτμπ αντ-Ντιν Μαουντούντ, θα έπρεπε να είναι ο βεζίρης τού Σουλεϊμάν-Σαχ και ο Ζαΐν αλ-Ντιν Αλί, εμίρης των δυνάμεων της Μοσούλης, θα πρέπει να είναι διοικητής τού στρατού τού Σουλεϊμάν-Σαχ. Όλοι ορκίστηκαν να το αποδεχτούν και ο Σουλεϊμάν-Σαχ εξοπλίστηκε με μεγάλα χρηματικά ποσά, αποσκευές εκστρατείας, βάσεις, βασιλικά διάσημα και παρόμοια αντικείμενα κατάλληλα για τον σουλτάνο. Τους έστειλε για το Χαμαντάν με τον Zαΐν αλ-Ντιν να ηγείται τού στρατού της Μοσούλης.
Όταν πλησίασαν τα υψίπεδα, στρατεύματα ήρθαν να τους ενώσουν ομαδικά, μία ομάδα και ένας εμίρης τους συναντούσαν καθημερινά, ώσπου μία μεγάλη δύναμη συγκεντρώθηκε γύρω από τον Σουλεϊμάν-Σάχ. Ο Ζαΐν αλ-Ντιν τους θεώρησε μία ευχαρίστηση για τον εαυτό του, επειδή είδε ότι είχαν τέτοια εξουσία επάνω στον σουλτάνο και έδειξε τέτοια έλλειψη σεβασμού, που έκανε το άγχος του αναπόφευκτο. Επέστρεψε λοιπόν στη Μοσούλη. Όταν επέστρεψε και έφυγε από τον Σουλεϊμάν-Σαχ, τα σχέδια δεν ευοδώθηκαν και δεν κατάφερε να επιτύχει αυτό που επιθυμούσε. Ο στρατός τον συνέλαβε στις πύλες τού Χαμαντάν τον Οκτώβριο του 1160 και έκανε το Χουτμπά για τον Αρσλάν-Σαχ, γιο τού σουλτάνου Τογχρούλ Β΄, τού οποίου τη μητέρα παντρεύτηκε ο Ελντιγκούζ. [4]
Ανάρρηση και το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σουλεϊμάν-Σαχ διαδέχθηκε τον σουλτάνο Μουχάμαντ μετά το τέλος εκείνου τον Ιανουάριο τού 1159 και έλαβε από τη Βαγδάτη τον τίτλο «σουλτάνος Μουίτζ αντ-Ντιν Σουλεϊμάν Σαχ Μπουρχάν-Αμίρ αλ-Μουμινίν». Όμως τον Σεπτέμβριο τού 1160 καθαιρέθηκε, αφού βασίλευσε για είκοσι μήνες. Κρατήθηκε αιχμάλωτος από τον Κουτμπ αντ-Ντι Μαβντούντ μέχρι το 1160 και δολοφονήθηκε [5] [6] στις 13 Μαρτίου 1161 στο κάστρο Aλά αλ-Νταβλά στο Χαμαντάν, και τάφηκε στον τάφο τού αδελφού του, σουλτάν Γκιιάτ αντ-Ντιν Μασούντ.[1]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μία από τις συζύγους του ήταν η κόρη τού Ακσίς, αδελφού τού Χβαράζμ Σαχ. [3] Μία άλλη σύζυγος, ήταν η αδελφή τού χατζίμπ Γιουσούφ Ινάλ Τεγκίν Χβαράζμ Σαχ. Ήταν μία δυναμική γυναίκα, που κυριαρχούσε στον άνδρα της. [7] Μία άλλη σύζυγος ήταν η Aμπχαζίγια Χατούν. Ήταν κόρη ενός από τους Γεωργιανούς βασιλείς και ήταν στο παρελθόν παντρεμένη με τον αδελφό του, Γκιιάτ αντ-Ντιν Μασούντ. [8] Είχε έναν γιο, που ονομαζόταν Σαντζάρ-Σαχ. [9]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Bosworth, E. (2013). The History of the Seljuq Turks: The Saljuq-nama of Zahir al-Din Nishpuri. Taylor & Francis. σελίδες 136–7. ISBN 978-1-136-75258-2.
- ↑ Ann K. S. Lambton (1 Ιανουαρίου 1988). Continuity and Change in Medieval Persia. SUNY Press. ISBN 978-0-887-06133-2.
- ↑ 3,0 3,1 Ibn Al-Athir 2010, σελ. 77.
- ↑ Ibn Al-Athir 2010, σελ. 254.
- ↑ The Political and Dynastic History of the Iranian World, C.E. Bosworth, The Cambridge History of Iran, Vol. 5, ed. John Andrew Boyle, (Cambridge University Press, 1968), 169–170.
- ↑ Ibn Al-Athir 2010, σελ. 120.
- ↑ Ann K. S. Lambton (1 Ιανουαρίου 1988). Continuity and Change in Medieval Persia. SUNY Press. σελ. 268 n. 71. ISBN 978-0-887-06133-2.
- ↑ al-Fatḥ ibn ʻAlī Bundārī (1943). Irak ve Horasan, Selo̧uklulari tarihi: Imad ad-Dịn al-Kâtib al-Isfahânʼi'nin, al-Bondârʼi tarafindan ihtisar edilen Zubdat al-Nuṣra va Nuḩbat al 'Usra, adli kitabinin tercümesi. M. Th. Houtsma tarafindan 1889 da leiden'de neşredilen metinden türçeye çeviren Kivameddin Burslan. Türk Tarih Kurumu yayinlari, 2. seri, no. 4. Maarif Matbaasi. σελ. 212.
- ↑ Ḣamd Allāh AḢMAD IBN ABĪ BAKR IBN NAṠR (1849). Histoire des Seldjoukides et des Ismaéliens ou Assassins de l'Iran, extraite du Tarikhi Guzideh ou Histoire Choisie d'Hamd-Allah Mustaufi. Traduite du persan et accompagnée de notes historiques et géographiques par M. Defrémery. (Extrait ... du Journal Asiatique.). σελ. 106.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ibn Al-Athir (2010). The Chronicle of Ibn Al-Athir for the Crusading Period from Al-Kamil Fi'l-Ta'rikh. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 978-0-754-66951-7.