Σεμίχ Εζακτσά
| Σεμίχ Εζακτσά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1989 Εσκίσεχιρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | τουρκικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ακτιβιστής δάσκαλος φωτογράφος |
Ο Σεμίχ Εζακτσά (τουρκικά: Semih Özakça, γεννημένος το 1989) είναι Τούρκος ακτιβιστής, δάσκαλος και φωτογράφος, ο οποίος απολύθηκε από το επάγγελμά του ως καθηγητής κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων οι οποίες ακολούθησαν την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταξύ της 15ης και της 16ης Ιουλίου 2016, μία απόπειρα πραξικοπήματος έλαβε χώρα στην Τουρκία. Κατά τη διάρκεια των αμέσως επόμενων ημερών, το τουρκικό καθεστώς προέβη σε σειρά συλλήψεων και απολύσεων εντός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, καθώς και σε βάρος στρατιωτικών, χωροφυλάκων και αστυνομικών, όπως και σε βάρος εκπροσώπων των κλάδων της παιδείας, της δικαιοσύνης, του τομέα υγείας, των ΜΜΕ, καθώς και του ιδιωτικού τομέα.
Ο Σεμίχ Εζακτσά απολύθηκε από την θέση του ως καθηγητής κατά τη διάρκεια των συγκεκριμένων εκκαθαρίσεων[1].
Επί χρονικό διάστημα 324 ημερών, μεταξύ της 9ης Μαρτίου 2017 και της 26ης Ιανουαρίου 2018, ο Σεμίχ Εζακτσά και η συνάδελφός του, Νουριγιέ Γκιουλμέν, η οποία είχε επίσης απολυθεί, πραγματοποίησαν τμηματική απεργία πείνας (λαμβάνοντας μόνο βιταμίνες, νερό, ζάχαρη και αλάτι) ως μορφή διαμαρτυρίας εμπρός στον αποκλεισμό και στιγματισμό τους και αιτούμενοι τον εκ νέου διορισμό τους εντός του εκπαιδευτικού συστήματος[2][3]. Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων στο πλαίσιο των εκκαθαρίσεων του 2016 στην Τουρκία είχαν σημαντικές επιπτώσεις για τους αποδέκτες τους. Συγκεκριμένα, οι τελευταίοι απώλεσαν την οποιαδήποτε μορφής πηγή εισοδήματος και κοινωνικής προστασίας, ενώ, παράλληλα, αντιμετώπισαν δυσκολίες ως προς την εκ νέου εύρεση εργασίας, καθώς οι κατάλογοι με τα ονόματα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν δημοσιοποιημένοι, γεγονός το οποίο ήταν δυνατό να επιφέρει τον «κοινωνικό θάνατό» τους[4][5]. Παράλληλα, τα διαβατήριά τους αρκετές φορές αποτελούσαν αντικείμενο κατάσχεσης[6].
Σύμφωνα με την ΜΚΟ του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, συνολικά, 5800 πανεπιστημιακοί απολύθηκαν από τις θέσεις εργασίας τους μέσω νομοθετικών διαταγμάτων στο πλαίσιο της καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης η οποία κηρύχθηκε κατά τη διάρκεια των αμέσως επόμενων ημερών της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος[1]. Τον Ιούλιο του 2017, έναν χρόνο μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, οι συγκεκριμένες εκκαθαρίσεις αφορούσαν περισσότερους από, συνολικά, 33.000 καθηγητές (όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης)[5], ενώ, γενικότερα εντός του δημοσίου τομέα, περισσότερους από μεταξύ 100.000 και 140.000 δημοσίους υπαλλήλους[7].
Ο Σεμίχ Εζακτσά κατέστη, όπως και η συνάδελφός του, Νουριγιέ Γκιουλμέν, ως ένα σύμβολο της αντίστασης της τουρκικής πολιτειακής κοινωνίας εμπρός στην αυταρχική διολίσθηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν[8].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) «Turquie : le limogeage d'universitaires crée un climat de peur, selon HRW». L'Orient-Le Jour. 14 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ (Γαλλικά) «Purges en Turquie: 2 enseignants arrêtent leur grève de la faim». L'Orient-Le Jour. 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ (Γαλλικά) Minoui, Delphine (25 Οκτωβρίου 2017). «Libéré, un instituteur poursuivi par Ankara continue sa grève de la faim». Le Figaro.fr. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ (Γαλλικά) «Deux enseignants en grève de la faim, symbole des purges en Turquie». L'Orient-Le Jour. 15 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 (Γαλλικά) «En Turquie, l'opposition touchée, mais pas coulée». L'Orient-Le Jour. 15 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ (Γαλλικά) «« Turquie. On craint pour le bien-être de grévistes de la faim »» (PDF). amnesty.org. 24 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2021.
- ↑ (Γαλλικά) «Turquie : l'universitaire Nuriye Gülmen condamnée mais libérée». Marianne. 20 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ (Γαλλικά) «Les résistants de la Turquie d'Erdogan». ARTE Info. 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
|