Σαιντ-Μερ-Εγκλίζ
Συντεταγμένες: 49°24′32″N 1°19′05″W / 49.408889°N 1.318056°W
Η Σαιντ Μερ Εγκλίζ (Sainte-Mère-Église) είναι κωμόπολη του διαμερίσματος της Μανς (Manche) της κάτω Νορμανδίας (Basse-Normandie) της Γαλλίας. Οι κάτοικοί της αποκαλούνται Σαιντ Μερ Εγκλιζέ (Sainte-Mère-Églisais) και, σύμφωνα με απογραφή του 1999, ανέρχονταν σε 1.585.
Προέλευση του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κωμόπολη αρχικά αποκλήθηκε Sancte Marie Ecclesia (Εκκλησία της Αγίας Μαρίας) που διαδοχικά μεταλλάχτηκε σε Sainte-Mariglise, Sainte-Marie-Église και τελικά σε Sainte-Mère-Église. Μολονότι οι παλαιότερες ονομασίες υποδεικνύουν αναφορά στο όνομα της Παναγίας (Μαρία), το σημερινό όνομα σημαίνει Αγία Μητέρα Εκκλησία.
Σύντομη ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρώτος οικισμός δημιουργήθηκε τον 12ο αιώνα και η θέση του στο κέντρο της Νορμανδικής πεδιάδας (Plain) και σε παλαιότερη ρωμαϊκή οδό, επέτρεψε την ελεύθερη διάδοση των ιδεών. Ο Γκιγιώμ ντε Σαιντ-Μερ-Εγκλίζ, γεννημένος στο χωριό, έγινε το 1199 επίσκοπος Λονδίνου. Όπως όλες οι γειτονικές περιοχές υπέστη τις εισβολές των αγγλικών στρατευμάτων το 14ο αιώνα και έζησε τα μεγάλα γεγονότα της Γαλλικής ιστορίας, χωρίς όμως να επιδείξει κάτι το ξεχωριστό.
Η κωμόπολη έγινε διεθνώς γνωστή με την Απόβαση της Νορμανδίας στις 6 Ιουνίου 1944: Σε αυτήν ρίφθηκαν 14.000 αλεξιπτωτιστές της 82ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας του Αμερικανικού Στρατού, ενώ σε αυτή συνέκλιναν, από σφάλμα της σήμανσης, και αρκετοί αλεξιπτωτιστές της 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας. Διασημότερος όλων έγινε ο στρατιώτης Τζον Στηλ (John Steele), του οποίου το αλεξίπτωτο σκάλωσε στο καμπαναριό της εκκλησίας και αυτός παρέμεινε αιωρούμενος εκεί.[1]
Η κωμόπολη ήταν η πρώτη που απελευθερώθηκε από τη γερμανική κατοχή, από το 505ο Σύνταγμα της 82ης Μεραρχίας του Αμερικανικού Στρατού στις 04:30΄ της 6ης Ιουνίου. Επικεφαλής του Συντάγματος ήταν ο Συνταγματάρχης Έντουαρντ Κράουζε (Edward Krause).[2]. Σήμερα μπροστά στο Δημαρχείο της Σαιντ Μερ Εγκλίζ υπάρχει το κυκλικό κολωνάκι που σημαδεύει την έναρξη (Χιλιόμετρο Μηδέν) του "δρόμου της ελευθερίας" (Voie de la Liberté) με την ένδειξη "km 0". Ακριβώς πίσω του υπάρχουν, σκαλισμένα σε μαύρη μαρμάρινη πλάκα, τα ονόματα των κατοίκων της κωμόπολης που έπεσαν για την απελευθέρωση της πόλης τους.
Στην πόλη έχει δημιουργηθεί το Μουσείο της 82ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας (στην οδό Φραγκλίνου Ρούζβελτ), ακριβώς απέναντι από την εκκλησία στην οποία έχει διατηρηθεί το αλεξίπτωτο του Στηλ, ενώ πολύ κοντά της (απόσταση 7 km) βρίσκεται ο οικισμός Σαιντ Μαρί ντυ Μον (Sainte-Marie-du-Mont), στον οποίο υπάγεται μια από τις πέντε παραλίες της απόβασης, η Γιούτα Μπιτς (Utah Beach), στην οποία υπάρχουν το Μουσείο της Γιούτα Μπιτς και μνημεία αφιερωμένα στους συντελεστές της Απόβασης.
Σχεδιάζεται, για το Σεπτέμβριο του 2011, η προσθήκη μιας πτέρυγας, στην οποία θα υπάρχει ένας αναμνηστικός κήπος καθώς και ένα νέο κτήριο με διαδραστικό έκθεμα, το οποίο θα τροφοδοτείται αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια. Το έκθεμα αυτό θα μιμείται τις συνθήκες που επικρατούσαν στην πόλη τη νύκτα της αεραπόβασης, με λάμψεις που θα μιμούνται τις εκρήξεις των συμμαχικών βομβών και τις φωτιές που είχαν ανάψει οι βόμβες στην πόλη, καθώς το Μουσείο βρίσκεται ακριβώς στη θέση όπου τη νύκτα του 1944 ξέσπασε μια από τις πρώτες πυρκαϊές.[3]
Από την 1η Ιανουαρίου 1995, 19 κοινότητες της περιοχής συνέστησαν την Κοινότητα των Κοινοτήτων (Communauté de Communes) συνεργαζόμενες σε όλα τα επίπεδα.[4].
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Πάπυρος, Αθήνα, 1966
- ↑ The World at War
- ↑ U.S. Army, D-Day
- ↑ Επίσημη ιστοσελίδα της πόλης
|
