Σίγκφριντ Σέλμπερχερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σίγκφριντ Σέλμπερχερ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Siegfried Selberherr (Γερμανικά)
Γέννηση3  Αυγούστου 1955
Κλοστερνόιμπουργκ
ΥπηκοότηταΑυστρία
ΣπουδέςΤεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιένης
ΒραβεύσειςΜεγάλη Τιμητική Διάκριση για τις υπηρεσίες στην Δημοκρατία της Αυστρίας, μετάλλιο Βίλχελμ Έξνερ (1994), βραβείο Έρβιν Σρέντινγκερ (2001), Εταίρος του Ινστιτούτου Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών (1993) και IEEE Cledo Brunetti Award (2018)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςμικροηλεκτρονική
Ιδιότηταφυσικός, μηχανικός και διδάσκων πανεπιστημίου

Ο Σίγκφριντ Σέλμπερχερ (γερμ. Siegfried Selberherr, 3 Αυγούστου 1955) είναι αυστριακός επιστήμονας στον τομέα της μικροηλεκτρονικής. Είναι καθηγητής στο ινστιτούτου μικροηλεκτρονικής του Πολυτεχνείου της Βιέννης. Το κύριο ερευνητικό του ενδιαφέρον είναι η μοντελοποίηση και προσομοίωση φυσικών φαινομένων στον τομέα της μικροηλεκτρονικής.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1988 ο Σέλμπερχερ είναι καθηγητής τεχνολογίας λογισμικού μικροηλεκτρονικών συστημάτων στο Πολυτεχνείο της Βιέννης. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο πολυτεχνείο της Βιέννης, αποφοίτησε το 1978, έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στις τεχνολογικές επιστήμες το 1981 και τον τίτλο της Υφηγεσίας το 1984. Κατόπιν, εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής στα Bell Labs στις ΗΠΑ. Μεταξύ 1996 και 2020 ο καθηγητής Selberherr ήταν διακεκριμένος Λέκτορας της Κοινότητας Ηλεκτρονικών Συσκευών (ΕDS) της οργάνωσης IEEE. Διετέλεσε κοσμήτορας της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πληροφορικής από το 1998 έως το 2005. Eπιπλέον, μεταξύ 2001 και 2018 διετέλεσε μέλος και αναπληρωτής πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της ams AG και έκτοτε υπηρετεί ως επιστημονικός συνεργάτης του συμβουλίου. Από το 2004 ο Σέλμπερχερ είναι μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του διαπανεπιστημιακού τμήματος Αγροβιοτεχνολογίας IFA-Tulln.

Επιτεύγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην επιστημονική του καριέρα ο καθηγητής Σέλμπερχερ, μαζί με τις ερευνητικές του ομάδες, έχει δημοσιεύσει πάνω από 400 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά και πάνω από 1200 άρθρα σε πρακτικά συνεδρίων, από τα οποίες πάνω από 250 συνοδεύτηκαν με παρουσίαση κατόπιν πρόσκλησης. Επιπλέον, έχει δημοσιεύσει 3 βιβλία, έχει συμβάλει στη συγγραφή περισσότερων από 40 τόμων, και έχει εποπτεύσει πάνω από 100 διδακτορικές διατριβές.

Κατά τη διάρκεια της ερευνητικής του εργασίας έχει αναπτύξει προσομοιωτή για συσκευές ημιαγωγών μετάλλου-οξειδίου (MINIMOS) στον οποίο έχει ενσωματωθεί ένα μοντέλο κινητικότητας φορέων φορτίου που φέρει το όνομά του. Επιπλέον, ήταν επόπτης σε πολυάριθμα ερευνητικά προγράμματα γνωστών εταιριών ημιαγωγών και οργανισμών χρηματοδότησης, όπως το Αυστριακό Ταμείο για την επιστημονική έρευνα, την ερευνητική κοινότητα Κρίστιαν Ντόπλερ και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας.

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

(επιλογή)

  • 2021: “Fellow” της Ένωσης Τεχνητής Νοημοσύνης Ασίας-Ειρηνικού, AAIA[1]
  • 2021: “Life Fellow” του Ινστιτούτου Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών — IEEE
  • 2018: Βραβείο Κλέντο Μπρουνέτι του Ινστιτούτου Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών — IEEE
  • 2015: Μετάλλιο Φραντζ Ντίνγκχοφερ του ινστιτούτου Ντίνγκχοφερ
  • 2014: Παράσημο τιμής Μαρίν Ντρίνοφ της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών
  • 2013: Τακτικό μέλος της Academia Europaea (Ευρωπαική ακαδημαϊκή κοινότητα)
  • 2011: Ασημένιος ταξιαρχικός σταυρός του τάγματος της τιμής για διακεκριμένη υπηρεσία στο κρατίδιο της Κάτω Αυστρίας
  • 2009: “Advanced Grant” του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας
  • 2006: Επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Νις (Σερβία)
  • 2005: Μεγαλοπρεπές παράσημο τιμής για τις υπηρεσίες του στη Δημοκρατία της Αυστρίας
  • 2004: Τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών
  • 2001: Βραβείο Έρβιν Σρέντινγκερ της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών
  • 1994: Μετάλλιο Βίλελμ Έξνερ του Αυστριακού ομίλου επιχειρήσεων μικρής και μεσαίας κλίμακας, ÖGV
  • 1993: “Fellow” του Ινστιτούτου Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών — IEEE
  • 1986: Βραβείο Χάιντζ Ζεμάνεκ της Αυστριακής Κοινότητας Υπολογιστών, ÖCG
  • 1983: Βραβείο Δρ. Έρνστ Φέρερ του Πολυτεχνείου της Βιέννης

Σημαντικές δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

(επιλογή)

Επιστημονικά περιοδικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • L. Filipovic, S. Selberherr. Thermo-Electro-Mechanical Simulation of Semiconductor Metal Oxide Gas Sensors., Materials, Vol.12, No.15, pp. 2410-1–2410-37, 2019, doi:10.3390/ma12152410.
  • V. Sverdlov, S. Selberherr. Silicon Spintronics: Progress and Challenges., Physics Reports, Vol.585, pp. 1–40, 2015, doi:10.1016/j.physrep.2015.05.002.
  • H. Ceric, S. Selberherr. Electromigration in Submicron Interconnect Features of Integrated Circuits., Materials Science and Engineering R, Vol.71, pp. 53–86, 2011, doi:10.1016/j.mser.2010.09.001.
  • V. Sverdlov, E. Ungersboeck, H. Kosina, S. Selberherr. Current Transport Models for Nanoscale Semiconductor Devices., Materials Science and Engineering R, Vol.58, No.6-7, pp. 228–270, 2008, doi:10.1016/j.mser.2007.11.001.
  • T. Grasser, T.-W. Tang, H. Kosina, S. Selberherr. A Review of Hydrodynamic and Energy-Transport Models for Semiconductor Device Simulation., Proceedings of the IEEE, Vol.91, No.2, pp. 251–274, 2003, doi:10.1109/JPROC.2002.808150.
  • S. Selberherr, A. Schütz, H. Pötzl. MINIMOS – A Two-Dimensional MOS Transistor Analyzer., IEEE Trans.Electron Devices, Vol.ED-27, No.8, pp. 1540–1550, 1980, doi:10.1109/T-ED.1980.20068.

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Eξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]