Σάντσο ΣΤ΄ Γουλιέλμος της Γασκώνης

Σάντσο ΣΤ΄ Γουλιέλμος της Γασκώνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	10ος αιώνας Ισπανική Μαρκιωνία
Θάνατος	4  Οκτωβρίου 1032 Σεν-Σεβέρ
Τόπος ταφής	Lescar
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Γονείς	Γουλιέλμος Σάντσεθ της Γασκώνης και Ουρράκα Γκαρθές της Ναβάρρας
Αδέλφια	Βερνάρδος Γουλιέλμος της Γασκώνης Πρίσκα της Γασκώνης Χιμένα του Λεόν
Οικογένεια	Οίκος της Γασκώνης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Duke of Gascony (1009–1032)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Σάντσο ΣΤ΄ Γουλιέλμος, βασκικά: Antso Gilen, γαλλικά: Sanche Guillaume, γασκωνικά: Sans Guilhem, ισπανικά: Sancho Guillén, (απεβ. στις 4 Οκτωβρίου 1032) ήταν δούκας της Γασκώνης από το 1009 έως το τέλος του. Η βασιλεία του είναι πιο αξιοσημείωτη για την ανανέωση των δεσμών της Γασκώνης με την Ισπανία.

Βιογραφία

Ήταν γιος του Γουλιέλμου Β΄ Σάντσεθ και της Ουρράκα της Ναβάρρας και συγγενής του Σάντσο Γ΄ της Nαβάρρα και πέρασε ένα μέρος της ζωής του στην αυλή αυτού του βασιλιά στην Παμπλόνα. Έλαβε μέρος και στην Ανακτάκτηση. Είναι πιθανό να υπέβαλε ακόμη και τη Γασκώνη στην επικυριαρχία της Ναβάρρας. Το 1010 εμφανίστηκε μαζί με τον Σάντσο Γ΄, τον Ροβέρτο Β΄ της Γαλλίας και τον Γουλιέλμο Ε΄ της Aquitaine στο Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί. Σίγουρα δεν απέδωσε ποτέ φόρο υποτέλειας στον βασιλιά της Γαλλίας.

Το 1027 γνώρισε τον Γουλιέλμο Ε΄ στο Μπλάγ (Blaye) και επέλεξαν από κοινού τον Γοδεφρείδο Β΄, έναν Φράγκο, ως αρχιεπίσκοπο του Μπορντώ, το οποίο είχε γίνει η πρωτεύουσα της Γασκώνης κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σάντσο Γ΄. Είχε παντρέψει την αδελφή του Μπρίσκα με τον χήρο δούκα Γουλιέλμο Ε΄, και όταν ο Σάντσο ΣΤ΄ απεβίωσε χωρίς διαδόχους το 1032, τα παιδιά τού δούκα της Ακουιτανίας από αυτόν τον 2ο γάμο κληρονόμησαν τη Γασκώνη.

Πηγές

• Higounet, Charles. Μπορντό μενταγιόν le haut moyen ηλικίας . Μπορντό, 1963.
• Lewis, Archibald R. The Development of Southern French and Catalan Society, 718–1050 . University of Texas Press: Austin, 1965.
• Zurita, Gerónimo . Anales de la Corona de Aragón I . Επιμέλεια: Antonio Ubieto Arteta και Desamparados Pérez Soler. Βαλένθια: 1967.