Ρουσόλακκος
Συντεταγμένες: 35°11′43.1″N 26°16′32.2″E / 35.195306°N 26.275611°E
| Ρουσόλακκος | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | οικισμός και αρχαιολογική θέση |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 35°11′43″N 26°16′32″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Σητείας |
| Τοποθεσία | Παλαίκαστρο Λασιθίου |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Ρουσόλακκος είναι αρχαιολογικός τόπος της μινωικής εποχής σε μικρή απόσταση από το σημερινό οικισμό Παλαίκαστρο, κοντά στο βορειοανατολικό άκρο της Κρήτης. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους οικισμούς της Κρήτης κατά την υστερομινωική εποχή, συνήθως θεωρούμενος δεύτερος ή τρίτος σε μέγεθος, μετά την Κνωσό και τα Μάλια.[1]
Ο χώρος ανασκάφηκε για πρώτη φορά την περίοδο 1902-6 από τον Ρόμπερτ Καρ Μποσάνκ και τον Ρίτσαρντ ΚανΓκίλιβρεϊ Ντόκινς της Βρετανικής Σχολής Αθηνών. Τμήμα των ανεσκαμμένων συνοικιών καταστράφηκε μετά τον Β΄ΠΠ. Το 1965-6 πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές στο γειτονικό λόφο Καστρί από τον Λ. Χ. Σάκετ και Μ. Ρ. Πόφαμ το 1962-3. Οι ανασκαφές στο Ρουσόλακκο άρχισαν ξανά το 1986 υπό την εποπτεία της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών.[2]
Ο οικισμός άκμασε κατά την υστερομινωική περίοδο (1550-1220 π.Χ.), οπότε και κάλυπτε πάνω από 50.000 τετραγωνικά μέτρα.[2] Ο οικισμός δεν ήταν περιτειχισμένος. Ο κεντρικός δρόμος και οι κάθετοι σε αυτόν δρόμοι χώριζαν τον οικισμό σε εννέα συνοικίες,ενώ όλες συνδέονταν με το αποχετευτικό δίκτυο. Τα σπίτια επί του κεντρικού δρόμο είχαν περίτεχνες προσόψεις.[3]
Η μεγαλύτερη συνοικία ήταν η Δ, με έκταση 1.800 τετραγωνικά μέτρα. Η συνοικία Β περιλαμβάνει πέντε κατοικίες. Ξεχωρίζει μια διώροφη κατοικία με είσοδο στον κεντρικό δρόμο, με υπαίθρια αυλή και φωταγωγό στο κεντρικό δωμάτιό του, το «μέγαρο». Διέθετε ακόμα μαγειρεία, δεξαμενή καθαρμού, πηγάδι, οικιακό ιερό, αποθήκη λαδιού, λουτρό και χώρο υποδοχής που μεταγενέστερα χωρίσθηκε και μετατράπηκε σε αποθήκες. Στην ίδια συνοικία έχει βρεθεί κτίριο το οποίο έχει αναγνωριστεί ως ελαιοτριβείο, με βάση την ύπαρξη διαχωριστήρα λαδιού και αποθηκευτικών πίθων. [3]
Η συνοικία Ε περιλάμβανε τουλάχιστον τέσσερις κατοικίες. Ένα από τα σπίτια συνέχισε να κατοικείται για αρκετούς αιώνες, λόγω της ύπαρξης ιχνών κατοίκησης κατά τους ιστορικούς χρόνους. Στην συνοικία βρέθηκε κτίριο το οποίο έχει αναγνωριστεί ως σταφυλοπιεστήριο. Στα βορειοδυτικά της συνοικίας Χ έχει βρεθεί ένα κτίριο το οποίο έχει αναγνωριστεί ως το ιερό του Δία Δικταίου. Από το ιερό σώζονται μόνο ο περίβολος και ο βωμός.[3]
Ακριβώς νότια του Ρουσόλακκου, στο όρος Πετσοφάς, βρέθηκε ιερό κορυφής, το οποίο μπορεί συνδέεται με τον οικισμό. Ο κούρος του Παλαικάστρου βρέθηκε στο Ρουσόλακκο, ο οποίος έχει καταστραφεί εν μέρει από πυρά, πιθανόν εξαιτίας μιας αρχαίας εισβολής στο χώρο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Branigan, Keith (2002). Urbanism in the Aegean Bronze Age (στα Αγγλικά). A&C Black. σελ. 75. ISBN 9780567608086.
- ↑ 2,0 2,1 «Αρχαιολογικός Χώρος στο Παλαίκαστρο Σητείας - Ιστορικό». Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Αρχαιολογικός Χώρος στο Παλαίκαστρο Σητείας - Περιγραφή». Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2019.