Ράμα (θεός)
| Ράμα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | राम (Σανσκριτικά) και रामचन्द्र (Σανσκριτικά) |
| Προφορά | |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός[1] |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια[2] |
| Θρησκεία | Ινδουισμός[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Σίτα |
| Τέκνα | Kusha Lava |
| Γονείς | Ντασαράτα[4] και Καουσάλια[4] |
| Αδέλφια | Λακσμάνα[5] Μπαράτα (Ραμαγιάνα)[5] Σατρουγκνά[5] Shanta[6] |
| Οικογένεια | Ikshvaku dynasty |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ράμα (σανσκριτικά: राम) είναι σημαντική θεότητα στον Ινδουισμό. Είναι το 7ο και ένα από τα πιο δημοφιλή άβαταρ του Βισνού. Στις Ραμακεντρικές παραδόσεις του Ινδουισμού, θεωρείται το Υπέρτατο Όν.[7]
Ο Ράμα ήταν γιος της Καουσάλια και του Ντασαράτα. Γεννήθηκε στην Αγιόντια, την πρωτεύουσα του Βασιλείου της Κοσάλα. Τα αδέρφια του περιελάμβαναν τους Λακσμάνα, Μπαράτα και Σατρουγκνά. Παντρεύτηκε τη Σίτα. Αν και γεννήθηκε σε βασιλική οικογένεια, η ζωή του Ράμα περιγράφεται στα ινδουιστικά κείμενα ως μια ζωή που προκαλείται από απροσδόκητες αλλαγές, όπως η εξορία σε φτωχές και δύσκολες συνθήκες, ηθικά ερωτήματα και ηθικά διλήμματα.[8] Από όλες τις ταλαιπωρίες του, η πιο αξιοσημείωτη είναι η απαγωγή της Σίτα από τον δαίμονα βασιλιά Ραβάνα, ακολουθούμενη από τις αποφασιστικές και επικές προσπάθειες του Ράμα και του Λακσμάνα να κερδίσουν την ελευθερία της και να καταστρέψουν την κακιά Ραβάνα ενάντια σε δύσκολες πιθανότητες. Ολόκληρη η ιστορία της ζωής του Ράμα, της Σίτα και των συντρόφων τους συζητά αλληγορικά τα καθήκοντα, τα δικαιώματα και τις κοινωνικές ευθύνες ενός ατόμου. Απεικονίζει το ντάρμα και τη νταρμική ζωή μέσα από χαρακτήρες μοντέλων.[8][9]
Ο Ράμα είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τον Βαϊσναβισμό. Είναι η κεντρική φιγούρα του αρχαίου ινδουιστικού έπους Ραμαγιάνα, ενός κειμένου ιστορικά δημοφιλούς στους πολιτισμούς της Νότιας Ασίας και της Νοτιοανατολικής Ασίας.[10][11][12] Οι αρχαίοι θρύλοι του έχουν προσελκύσει τα μπάσια (σχόλια) και την εκτενή δευτερογενή λογοτεχνία και έχουν εμπνεύσει τις παραστατικές τέχνες. Δύο τέτοια κείμενα, για παράδειγμα, είναι το Αντιάτμα Ραμαγιάνα – μια πνευματική και θεολογική πραγματεία που θεωρείται θεμελιώδης από τα μοναστήρια Ραμαναντί Σαμπραντάγια[13] και το Ραμτσαριτμάνας – μια δημοφιλής πραγματεία που εμπνέει χιλιάδες παραστάσεις του φεστιβάλ Ραμλίλα το φθινόπωρο κάθε χρόνο στην Ινδία.[14][15][16]
Οι θρύλοι του Ράμα βρίσκονται επίσης στα κείμενα του Τζαϊνισμού και του Βουδισμού, αν και μερικές φορές αποκαλείται Πάουμα ή Πάντμα σε αυτά τα κείμενα,[17] και οι λεπτομέρειες τους διαφέρουν σημαντικά από τις ινδουιστικές εκδόσεις.[18] Το Τζαϊνιστικά Κείμενα ανέφερουν επίσης τον Ράμα ως τον 8ο Μπαλαμπχαντρά μεταξύ των 63 σαλακαπουρούσα.[19][20][21] Στον Σιχισμό, ο Ράμα αναφέρεται ως ένα από τα 24 θεϊκά είδωλα του Βισνού στο Χαουμπίς Αβτάρ στο Ντάσαμ Γκραντ.[22]
Θρύλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Φιλοσοφία και συμβολισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία της ζωής του Ράμα είναι εμποτισμένη με συμβολισμούς. Σύμφωνα με τον ινδολόγο Σέλντον Πόλοκ, η ζωή του Ράμα όπως αναφέρεται στα ινδικά κείμενα είναι ένα αριστούργημα που προσφέρει ένα πλαίσιο για την αναπαράσταση, την εννοιολόγηση και την κατανόηση του κόσμου και της φύσης της ζωής. Όπως τα μεγάλα έπη και οι θρησκευτικές ιστορίες σε όλο τον κόσμο, ήταν ζωτικής σημασίας επειδή «λέει στον πολιτισμό τι είναι». Η ζωή του Ράμα είναι πιο περίπλοκη από το δυτικό πρότυπο για τη μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, όπου υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ αθάνατων ισχυρών θεών ή ηρώων και θνητών ανθρώπων που αγωνίζονται. Στις ινδικές παραδόσεις, ιδιαίτερα στον Ράμα, η ιστορία είναι για έναν θεϊκό άνθρωπο, έναν θνητό θεό, που ενσωματώνει και τα δύο στο υπόδειγμα που υπερβαίνει και τους ανθρώπους και τους θεούς.[23]
Ως άτομο, ο Ράμα προσωποποιεί τα χαρακτηριστικά ενός ιδανικού ατόμου (purushottama).[24] Είχε μέσα του όλες τις επιθυμητές αρετές που κάθε άτομο θα επιδίωκε να επιδιώξει, και εκπληρώνει όλες τις ηθικές του υποχρεώσεις. Ο Ράμα θεωρείται maryada purushottama ή ο καλύτερος υποστηρικτής του Ντάρμα.[25]
Σύμφωνα με τον Ρόντρικ Χίντερι, τα Βιβλία 2, 6 και 7 είναι αξιοσημείωτα για ηθικές μελέτες.[26][27] Οι απόψεις του Ράμα συνδυάζουν τη «λογική με τα συναισθήματα» για να δημιουργήσουν μια προσέγγιση «σκεπτόμενων καρδιών». Δεύτερον, τονίζει μέσα από αυτά που λέει και όσα κάνει μια ένωση «αυτοσυνείδησης και δράσης» για τη δημιουργία μιας «ηθικής του χαρακτήρα». Τρίτον, η ζωή του Ράμα συνδυάζει την ηθική με την αισθητική της ζωής.[26] Η ιστορία του Ράμα και των ανθρώπων στη ζωή του εγείρει ερωτήματα όπως «είναι κατάλληλο να χρησιμοποιούμε το κακό για να απαντήσουμε στο κακό;» και στη συνέχεια παρέχει ένα φάσμα απόψεων στο πλαίσιο των ινδικών πεποιθήσεων, όπως το κάρμα και το ντάρμα.[28]
Η ζωή και τα σχόλια του Ράμα τονίζουν ότι κάποιος πρέπει να επιδιώκει και να ζήσει τη ζωή πλήρως, ότι και οι τρεις στόχοι της ζωής είναι εξίσου σημαντικοί: η αρετή (ντάρμα), οι επιθυμίες (κάμα) και η νόμιμη απόκτηση πλούτου (άρθα). Ο Ράμα προσθέτει επίσης, όπως στην ενότητα 4.38 του Ραμαγιάνα, ότι πρέπει επίσης να κοιτάξουμε εσωτερικά και να μην παραμελήσουμε ποτέ ποια είναι τα κατάλληλα καθήκοντα, οι κατάλληλες ευθύνες, τα αληθινά συμφέροντα και οι νόμιμες απολαύσεις.[29]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Taylor & Francis. books
.google .com /books?id=iiCEDgAAQBAJ. σελ. 49. - ↑ «Lord Rama Death - How did Lord Rama Die?».
- ↑ books
.google .com?id=0FvH1aCXETwC. σελ. 32-33. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 books
.google .co .in /books?id=WWlsWQ8foNgC&pg=PA51. σελ. 51-54. - ↑ 5,0 5,1 5,2 books
.google .co .in /books?id=5kl0DYIjUPgC. σελ. 555. - ↑ books
.google .co .in /books?id=DH0vmD8ghdMC. σελ. 111-112. - ↑ Tulasīdāsa (1999). Sri Ramacaritamanasa. Motilal Banarsidass. σελίδες 871–872. ISBN 978-81-208-0762-4.
- ↑ 8,0 8,1 William H. Brackney (2013). Human Rights and the World's Major Religions, 2nd Edition. ABC-CLIO. σελίδες 238–239. ISBN 978-1-4408-2812-6.
- ↑ Roderick Hindery (1978). Comparative Ethics in Hindu and Buddhist Traditions. Motilal Banarsidass. σελίδες 95–124. ISBN 978-81-208-0866-9.
- ↑ Vālmīki (1990). The Ramayana of Valmiki: Balakanda. Princeton University Press. σελ. 3. ISBN 978-1-4008-8455-1.
- ↑ Dimock Jr, E.C. (1963). «Doctrine and Practice among the Vaisnavas of Bengal». History of Religions 3 (1): 106–127. doi:. https://archive.org/details/sim_history-of-religions_summer-1963_3_1/page/n111.
- ↑ Marijke J. Klokke (2000). Narrative Sculpture and Literary Traditions in South and Southeast Asia. BRILL. σελίδες 51–57. ISBN 90-04-11865-9.
- ↑ Ramdas Lamb 2012, σελ. 28.
- ↑ Schechner, Richard; Hess, Linda (1977). «The Ramlila of Ramnagar [India]». The Drama Review: TDR (The MIT Press) 21 (3): 51–82. doi:.
- ↑ James G. Lochtefeld 2002.
- ↑ Jennifer Lindsay (2006). Between Tongues: Translation And/of/in Performance in Asia. National University of Singapore Press. σελίδες 12–14. ISBN 978-9971-69-339-8.
- ↑ Dalal 2010.
- ↑ Peter J. Claus· Sarah Diamond (2003). South Asian Folklore: An Encyclopedia : Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, Sri Lanka. Taylor & Francis. σελ. 508. ISBN 978-0-415-93919-5.
- ↑ King, Anna S. (2005). The intimate other: love divine in Indic religions. Orient Blackswan. σελίδες 32–33. ISBN 978-81-250-2801-7.
- ↑ Matchett, Freda (2001). Krishna, Lord or Avatara?: the relationship between Krishna and Vishnu. 9780700712816. σελίδες 3–4. ISBN 978-0-7007-1281-6.
- ↑ James G. Lochtefeld 2002.
- ↑ Robin Rinehart 2011.
- ↑ Vālmīki· Pollock, Sheldon I. (2007). The Rāmāyaṇa of Vālmīki: An Epic of Ancient India. Araṇyakāṇḍa. Motilal Banarsidass. σελίδες 41–43. ISBN 978-81-208-3164-3.
- ↑ Hess, L. (2001). «Rejecting Sita: Indian Responses to the Ideal Man's Cruel Treatment of His Ideal Wife». Journal of the American Academy of Religion 67 (1): 1–32. doi:. PMID 21994992.
- ↑ Gavin Flood (17 Απριλίου 2008). THE BLACKWELL COMPANION TO HINDUISM. ISBN 978-81-265-1629-2.
- ↑ 26,0 26,1 Roderick Hindery (1978). Comparative Ethics in Hindu and Buddhist Traditions. Motilal Banarsidass. σελίδες 100–101. ISBN 978-81-208-0866-9.
- ↑ Monika Horstmann (1991). Rāmāyaṇa and Rāmāyaṇas. Otto Harrassowitz Verlag. σελίδες 9–21. ISBN 978-3-447-03116-5.
- ↑ Roderick Hindery (1978). Comparative Ethics in Hindu and Buddhist Traditions. Motilal Banarsidass. σελίδες 103–106. ISBN 978-81-208-0866-9.
- ↑ Roderick Hindery (1978). Comparative Ethics in Hindu and Buddhist Traditions. Motilal Banarsidass. σελίδες 106–107. ISBN 978-81-208-0866-9.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Chapple, Christopher (1984). «Introduction». The Concise Yoga Vāsiṣṭha. Μτφρ. Venkatesananda, Swami. Όλμπανι (Νέα Υόρκη): State University of New York Press. ISBN 0-87395-955-8. OCLC 11044869.
- Das, Krishna (15 February 2010), Chants of a Lifetime: Searching for a Heart of Gold, Hay House, Inc, ISBN 978-1-4019-2771-4, https://books.google.com/books?id=pOdvo4DcwtkC&pg=PA63
- «Navratri – Hindu festival». Encyclopedia Britannica. 21 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2017.
- Flood, Gavin (17 Απριλίου 2008). The Blackwell Companion to Hinduism. Wiley India Pvt. Limited. ISBN 978-81-265-1629-2.
- Hertel, Bradley R.· Humes, Cynthia Ann (1993). Living Banaras: Hindu Religion in Cultural Context. SUNY Press. ISBN 978-0-7914-1331-9.
- Miller, Kevin Christopher (2008). A Community of Sentiment: Indo-Fijian Music and Identity Discourse in Fiji and Its Diaspora. HarperCollins. ISBN 978-0-549-72404-9.[νεκρός σύνδεσμος]
- Leslie, Julia (2003). Authority and meaning in Indian religions: Hinduism and the case of Vālmīki
. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 0-7546-3431-0. - Morārībāpu (1987). Mangal Ramayan. Prachin Sanskriti Mandir.
- Poddar, Hanuman Prasad (2001). Balkand. 94 (στα Αγουαντί και Χίντι). Gorakhpur, India: Gita Press. ISBN 81-293-0406-6.
- Lutgendorf, Philip (1991). The Life of a Text: Performing the Rāmcaritmānas of Tulsidas. University of California Press. ISBN 978-0-520-06690-8.
- Naidu, S. Shankar Raju (1971). A Comparative Study of Kamba Ramayanam and Tulasi Ramayan. Πανεπιστήμιο του Μαντράς.
- Platvoet, Jan. G.· Toorn, Karel Van Der (1995). Pluralism and Identity: Studies in Ritual Behaviour. BRILL. ISBN 90-04-10373-2.
- Richman, Paula (1991). Many Rāmāyaṇas: The Diversity of a Narrative Tradition in South Asia. University of California Press. ISBN 978-0-520-07589-4.
- Rocher, Ludo (1986). The Puranas. Otto Harrassowitz Verlag. ISBN 978-3-447-02522-5.
- Schomer, Karine; McLeod, W. H. (1 January 1987), The Sants: Studies in a Devotional Tradition of India, Motilal Banarsidass, ISBN 978-81-208-0277-3, https://books.google.com/books?id=OkKhOivXrhgC&pg=PA31
- Shah, Natubhai (2004), Jainism: The World of Conquerors, I, Motilal Banarsidass, ISBN 81-208-1938-1, https://books.google.com/books?id=qLNQKGcDIhsC
- Stasik, Danuta· Trynkowska, Anna (1 Ιανουαρίου 2006). Indie w Warszawie: tom upamiętniający 50-lecie powojennej historii indologii na Uniwersytecie Warszawskim (2003/2004). Dom Wydawniczy Elipsa. ISBN 978-83-7151-721-1.
- Varma, Ram (1 Απριλίου 2010). Ramayana : Before He Was God. Rupa & Company. ISBN 978-81-291-1616-1.
- Zimmer, Heinrich (1953), Campbell, Joseph, επιμ., Philosophies Of India, Routledge & Kegan Paul Ltd, ISBN 978-81-208-0739-6, https://archive.org/details/Philosophy.of.India.by.Heinrich.Zimmer
- Dodiya, Jaydipsinh (2001), Critical Perspectives on the Rāmāyaṇa, Sarup & Sons, σελ. 139, ISBN 978-81-7625-244-7, https://books.google.com/books?id=QQRkuduNXTkC&pg=PA139
- Bassuk, Daniel E (1987). Incarnation in Hinduism and Christianity: The Myth of the God-Man. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-349-08642-9.
- Parrinder, Edward Geoffrey (1997). Avatar and Incarnation: The Divine in Human Form in the World's Religions. Oxford: Oneworld. ISBN 978-1-85168-130-3.
- Tripathy, Amish (2015). Scion of Ikshvaku. Νέο Δελχί, Ινδία: Westland Publications. ISBN 9-789-385-15214-6.
- Rinehart, Robin (2011). Debating the Dasam Granth. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-984247-6.
- Lochtefeld, James G. (2002). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: N-Z. The Rosen Publishing Group. ISBN 978-0-8239-3180-4.
- Lamb, Ramdas (2012). Rapt in the Name: The Ramnamis, Ramnam, and Untouchable Religion in Central India. State University of New York Press. σελίδες 28–32. ISBN 978-0-7914-8856-0.
- Gupta, Shakti M. (1991). Festivals, Fairs, and Fasts of India. Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, ΗΠΑ: Clarion Books. ISBN 9-788-185-12023-2. OCLC 1108734495.
- Dalal, Roshan (2010). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin Books. ISBN 978-0-14-341421-6.
- Hindery, Roderick (1978). Comparative Ethics in Hindu and Buddhist Traditions. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0866-9.
- Goldman, Robert P. (1996). The Ramayan of Valmiki. New Jersey, United States: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-06662-2.
- Van Der Molen, Willem (2003). «Rama and Sita in Wonoboyo». Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde 159 (2/3): 389–403. doi:. ISSN 0006-2294.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jain Rāmāyaṇa of Hemchandra (αγγλική μετάφραση), 7ο βιβλίο του the Trishashti Shalaka Purusha Caritra, 1931, https://www.wisdomlib.org/jainism/book/trishashti-shalaka-purusha-caritra/d/doc213981.html
- Griffith, Ramayana, Project Gutenberg, https://www.gutenberg.org/ebooks/24869
- Willem Frederik Stutterheim (1989). Rāma-legends and Rāma-reliefs in Indonesia. Abhinav Publications. ISBN 978-81-7017-251-2.
- Vyas, R.T., επιμ. (1992). Vālmīki Rāmāyaṇa. Βαντόνταρα: Oriental Institute.
Text as Constituted in its Critical Edition,
- Valmiki. Ραμαγιάνα. Γκορακπούρ, Ούταρ Πραντές: Gita Press.
- J. P. Mallory· Douglas Q. Adams (1997). Encyclopedia of Indo-European Culture. Taylor & Francis. ISBN 978-1-884964-98-5.
- Menon, Ramesh (2008) [2004]. The Ramayana: A Modern Retelling of the Great Indian Epic. ISBN 978-0-86547-660-8.
- Growse, F.S. (2017). The Ramayana of Tulsidas. Trieste Publishing Pty Limited. ISBN 9-780-649-46180-6.
- Blank, Jonah (2000). Arrow of the Blue-Skinned God: Retracing the Ramayana Through India. ISBN 0-8021-3733-4.
- Kambar (1980). Kamba Ramayanam.
| |||||||||||||||||
|
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |