Πόλενλαγκερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πόλενλαγκερ
Ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης
Gross Rosen
Απομεινάρια του Πόλενλαγκερ 10 στο αρχοντικό Ντόνερσμαρκ στο Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε, με πάνω από 700 κρατούμενους.
Επιχείρηση
Περίοδος1942–1945

Πόλενλαγκερ (φωνητική μεταγραφή από το γερμανικό Polenlager, που σημαίνει πολωνικά στρατόπεδα) ήταν σύστημα στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας για Πολωνούς στη Σιλεσία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής γερμανικής κατοχής στην Πολωνία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι κρατούμενοι, που αρχικά προορίζονταν για απέλαση πέρα από τα σύνορα στη νέο ημι-αποικιακό Γενικό Κυβερνείο, στάλθηκαν στα Πόλενλαγκερ μεταξύ 1942 και 1945, όταν οι άλλες τοποθεσίες έγιναν πολύ υπερπλήρης για να φιλοξενήσουν τους κρατούμενους.

Υπήρχαν πάνω από 30 στρατόπεδα Πόλενλαγκερ, κυρίως στη Σιλεσία.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλα τα στρατόπεδα Πόλενλαγκερ ταξινομήθηκαν από τους Γερμανούς ως «εργατικά αναμορφωτήρια». Χτίστηκαν κοντά σε μεγάλα στρατιωτικά εργοτάξια για τη σταθερή προσφορά εργασίας σκλάβων. Τα στρατόπεδα είχαν μόνιμο γερμανικό προσωπικό, ενισχυμένο από αιχμαλώτους και εθελοντές από άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (γνωστοί ως Χίβι). Οι Πολωνοί μεταφέρονταν στα Πόλενλαγκερ με φορτία τρένων από γερμανικά στρατόπεδα προσωρινής διέλευσης, αφού είχαν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους για να ανοίξουν δρόμος για νέους εποίκους (βλ.: Δράση Ζάιμπους). Μερικοί από τους Σιλεσιανούς που ήταν φυλακισμένοι εκεί, αρνήθηκαν να υπογράψουν τη Deutsche Volksliste ή να διεκδικήσουν τη γερμανική υπηκοότητα.[1][2]

Ένταλμα απέλασης για μια γυναίκα από το Σοσνόβιετς, με σφραγίδα Πολωνός, 1942

Η ιδέα των Πόλενλαγκερ ήταν μέρος του σχεδίου του Αδόλφου Χίτλερ, γνωστό ως Ζωτικός χώρος (Lebensraum), το οποίο περιελάμβανε τη γερμανοποίηση όλων των πολωνικών περιοχών που προσαρτήθηκαν από τη Ναζιστική Γερμανία με τη βοήθεια εποίκων από την Βουκοβίνα, την Ανατολική Γαλικία και τη Βολυνία. Ο κύριος σκοπός της βίαιης εκτόπισης των Πολωνών ήταν να δημιουργηθεί ένας θύλακας μόνο για Γερμανούς, γνωστός ως Ράιχσγκαου Βάρτελαντ στα πρώην πολωνικά εδάφη.[3][4][5]

Κατανομή στρατοπέδων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρχαν πάνω από 30 στρατόπεδα Πόλενλαγκερ που εντοπίστηκαν σε έρευνα – κυρίως στη Σιλεσία (26),[6] αλλά και σε άλλες τοποθεσίες στο Τρίτο Ράιχ και στη σημερινή Τσεχία.[7] Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι ο αριθμός τους ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Σε ορισμένα στρατόπεδα, όπως το Πόλενλαγκερ 92 στο Κιετς (Κάτσερ), τα καταλύματα δημιουργήθηκαν στο εργοστάσιο όπου εργάζονταν οι κρατούμενοι. Τους δόθηκε περίπου 1 τ.μ. ανά άτομο για να ζήσουν, σε έναν επανασχεδιασμένο όροφο του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας Σέφλερ.[8] Το 1943, επεξεργάστηκαν σε νήμα 3 τόνους ανθρώπινης τρίχας που παραδόθηκαν από το Άουσβιτς σε δύο σιδηροδρομικά βαγόνια.[9]

Στο Πόλενλαγκερ 75 στο Ρατσίμπους (Ρατίμπορ) – με 142 κρατούμενους στις 14 Ιανουαρίου 1943 σύμφωνα με αρχεία – το 22,1% ήταν κάτω των 14 ετών.[10] Στο Πόλενλαγκερ 10 στο Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε παιδιά ηλικίας οκτώ ετών αναγκάστηκαν να εργαστούν σε ένα λατομείο πέτρας.[11] Η σωζόμενη τεκμηρίωση δείχνει ότι είχαν γίνει επίσης σχέδια για περαιτέρω επέκταση του συστήματος στρατοπέδων Πόλενλαγκερ. Όλα τους ορίστηκαν στο γενικό πλαίσιο αρίθμησης των στρατοπέδων Volksdeutsche Mittelstelle. Δεν αριθμήθηκαν διαδοχικά.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Irene Tomaszewski, Tecia Werbowski (2010). Labor camps – Polenlager. ABC-CLIO. σελίδες 10–. ISBN 9780313383915. Ανακτήθηκε στις Μαΐου 10, 2012. 
  2. ↑ Norman Davies (1982). Polenlager. Columbia University Press. σελίδες 456–. ISBN 0231053533. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2012. 
  3. ↑ Ρίτσαρντ Κ. Λούκας (2001). «Chapter IV. Germanization». Did the Children Cry? Hitler's War against Jewish and Polish Children, 1939–1945. Hippocrene Books. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2012. Project InPosterum. Preserving the Past for the Future 
  4. ↑ Malwina Palińska (15 Αυγούστου 2002). «Pokrzywdzeni...». Trybuna, C/D/N. Nad Sołą i Koszarawą No. 16 (95), year 5. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις Μαΐου 5, 2012. 
  5. ↑ Άννα Μαχτσέβιτς (16 Φεβρουαρίου 2010). «Mama wzięła ino chleb». Historia. Tygodnik Powszechny. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2012. 
  6. ↑ FPNP database. «Lista Polenlagrów» (PDF 251 KB). Obozy przesiedleńcze i przejściowe na terenach wcielonych do III Rzeszy. Demart. σελ. 6. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2012. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ Das Bundesarchiv. «Directory of Places of Detention». Federal Archives. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2012. Search keyword: Polenlager 
  8. ↑ Barbara Kruczkowska, Józefa Posch-Kotyrba. «Kietrz, Polenlager 92». Zapomniane obozy nazistowskie. Fotohistoria.pl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις Μαΐου 11, 2012. 
  9. ↑ Von Hans Georg (8 Απριλίου 2009). «Kriegsgeschäfte der Familie Schaeffler aus den frühen 40er Jahren». Vom Ursprung deutschen Reichtums – Teil III. NRhZ Online – Neue Rheinische Zeitung. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2012. 
  10. ↑ Beno Benczew (27 Φεβρουαρίου 2006). «Obozy dla Polaków w powiecie raciborskim». Raciborski Portal Internetowy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις Μαΐου 11, 2012. 
  11. ↑ «Świadkowie: Jacek Kisielewski». Zapomniane obozy nazistowskie. Dom Spotkań z Historią DSH. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2012. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Borák, Mečislav (2004). «Tábory pro Poláky ve Slezsku (1939, 1942-1945)». Στο: Zdeňka Kokošková. Museli pracovat pro Říši. Nucené pracovní nasazení českého obyvatelstva v letech 2. světové války. Sborník ze semináře konaného ve Státním ústředním archivu v Praze dne 2. dubna 2004 (στα Τσεχικά). Prague: Státní ústřední archiv. σελίδες 124–137. ISBN 80-86712-15-X. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πόλενλαγκερ&oldid=10216509"