Πραιτώριο της Κωνσταντινούπολης
Το Πραιτώριο της Κωνσταντινούπολης, γνωστό και σαν Πραιτώριο το Μέγα[1] υπήρξε δημόσιο κτίριο στην βυζαντινή Κωνσταντινούπολη. Το Πραιτώριο ήταν η έδρα του Πραίτορα[2], του έπαρχου του Πραιτορίου[3], του Λογοθέτη που ήταν βοηθός του έπαρχου, και οι κρατικές φυλακές, [3] στις οποίες κρατήθηκαν αντικυβερνητικοί, εικονομάχοι και Άραβες αιχμάλωτοι. Βρίσκονταν κοντά στον ιππόδρομο και σε σημείο ψηλότερα του λιμανιού των Σοφίων, το σημερινό Κάτεργα λιμανί. Στους βυζαντινούς χρόνους το όνομα «πραιτώριο» έγινε συνώνυμο της φυλακής.
Ιστορική αναδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από δύο επιγράμματα που σώζονται μαθαίνουμε ότι επί Ιουστινιανού του Θρακός επισκευάστηκε και διακοσμήθηκε το Πραιτώριο. Επί Ιουστινιανού και στην Στάση του Νίκα πυρπολήθηκε από τον λαό. Μαθαίνουμε επίσης από πολλούς βυζαντινούς συγγραφείς ότι έγινε δεσμωτήριο. Στις φυλακές αυτές κρατήθηκε το 644 ο Πάπας Μαρτίνος Α΄ που έγινε αργότερα Άγιοςμαζί με άλλους ομοφρόνους του. Όταν στα τέλη του έβδομου αιώνα ο Ιουστινιανός Β' διώχτηκε από τον θρόνο, διέταξε τον Πατρίκιο Λεόντιο να αναλάβει την στρατηγεία της Ελλάδος. Αυτός προσποιήθηκε ότι εγκαταλείπει την πόλη, επέστρεψε όμως τη νύχτα και μπήκε στο Πραιτώριο αποφυλακίζοντας και οπλίζοντας τους εκεί δέσμιους στρατιώτες. Το 764 περίπου, επί αυτοκράτορα Λέοντα του Πορφυρογέννητου, φυλακίστηκαν εδώ ορισμένοι Πατρίκιοι που κατηγορήθηκαν ότι προσκυνούσαν τις εικόνες, ενώ το 765 φυλακίστηκαν εδώ η γυναίκα και τα παιδιά του Ελπίδιου, επειδή αυτός κατηγορήθηκε για ανταρσία.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αθηνά Στεφανή· Σοφία Τεκτονίδου· Ελένη Χαραλαμπίδη. «Παρουσίαση βιβλίου: "Η αρχιτεκτονική στο Βυζάντιο"». Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ Kostenec Jan. «Παλάτι Μαγναύρας». Μτφρ. Πέτρακα Ελένη. Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού - Κωνσταντινούπολη. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ 3,0 3,1 Martindale, John R.· Jones, A.H.M.· Morris, John (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire. III AD 527–641. Cambridge University Press. σελ. 632. ISBN 0521201608. & (ISBN 9780521201605)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αλέξανδρος Πασπάτης, επιμ. (1877). Βυζαντιναί μελέται Τοπογραφικαί και ιστορικαί. Κωνσταντινούπολη: Τυπογραφείο Αντωνίου Κορομηλά, Βιβλιοπωλείο των Αδελφών Δεσπάστα. σελίδες 371-372. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2009.