Πολιτική μηδενικού επιτοκίου
Η πολιτική μηδενικού επιτοκίου (ΠΜΕ, αγγλικά: Zero Interest-Rate Policy, ZIRP) αποτελεί στοιχείο της μακροοικονομίας και περιγράφει καταστάσεις με μηδενικό ή πολύ μικρό ονομαστικό επιτόκιο.
Παραδείγματα αποτελούν οι Ηνωμένες Πολιτείες (2015), καθώς και η Ιαπωνία (2013, 2016). H ΠΜΕ σχετίζεται με χαμηλή οικονομική ανάπτυξη, αποπληθωρισμό (αρνητικό πληθωρισμό) και απομόχλευση (ανάληψη χρέους, όταν οι δανειστές/καταθέτες ζητούν τα λεφτά τους πίσω).
Σε κατάσταση ΠΜΕ, τα ονομαστικά επιτόκια διατηρούνται στο 0% και δεν μπορούν να μειωθούν περαιτέρω. Η κατάσταση αυτή σχετίζεται με την παγίδα ρευστότητας, στην οποία η αύξηση του χρήματος στην αγορά δε μεταφράζεται σε μεταβολές του επιπέδου τιμών.
Νομισματικές Πολιτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε κατάσταση ΠΜΕ είναι αμφιλεγόμενη η αποτελεσματικότητα των παραδοσιακών νομισματικών πολιτικών. Οικονομόλογοι όπως οι Paul Krugman,Gauti Eggertsson και Michael Woodford αντιτίθενται στην αποτελεσματικότητα τους, και στηρίζουν την εφαρμογή μη-παραδοσιακών νομισματικών πολιτικών. Αντίθετα ο Milton Friedmanστηρίζει πως η χρηματική βάση μπορεί να αυξηθεί ακόμα και όταν δεν υπάρχει επιτόκιο δανεισμού, με την αγορά ομολόγων.[1]