Πλευράτος Γ΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πλευράτος Γ΄
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςEurydice of Illyria
ΤέκναΓένθιος
Plator
ΓονείςΣκερδιλαΐδας

Ο Πλευράτος Γ΄, βασιλιάς των Ιλλυριών από την δυναστεία Λαβεάται ήταν γιος και διάδοχος του Σκερδιλαΐδα.[1] Ο Πλευράτος Γ΄ συνέχισε την φιλο-Ρωμαϊκή πολιτική του πατέρα του σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, τόσο που έγινε ο πιο ευνοούμενος δυνάστης από την Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Επέκτεινε τα σύνορα του προς τα νότια, στα εδάφη που είχε προσαρτήσει από τον Φίλιππο Ε΄ της Μακεδονίας, ισχυροποιήθηκε έντονα χάρη στην πίστη του στην Ρώμη.[2] Τον διαδέχθηκε ο γιος του Γένθιος, ο τελευταίος βασιλιάς στην Ιλλυρία.[3]

Στρατιωτικές δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πλευράτος Γ΄ καταγράφεται για πρώτη φορά στην Συνθήκη της Φοινίκης με τους Ρωμαίους (205 π.Χ.), υπάρχουν ενδείξεις ότι κυβερνούσε πολλά χρόνια πριν ως συμβασιλεύς με τον πατέρα του.[4] Ο Πλευράτος Γ΄ ως βασιλεύς των Αρδιαίων ζήτησε από τους Ρωμαίους που ζούσαν στην Δεσσαρητία να τους βοηθήσει στην εκστρατεία τους στην Μακεδονία (200 π.Χ.). Ο Ρωμαίος Πραίτορας Σουλπίκιος Γάλβας αρνήθηκε αρχικά την προσφορά αλλά του υποσχέθηκε ότι θα τον καλέσει σε βοήθεια όταν ο Ρωμαϊκός στρατός βρεθεί στην Μακεδονία. Ο Πλευράτος Γ΄ συμμάχησε με τον Μπάτο της Δαρδανίας και επιτέθηκαν μαζί στην Μακεδονία (199 π.Χ.). Η προσφορά του στην μάχη ήταν ωστόσο μηδαμινή απέναντι σε αυτή του Μπάτο ο οποίος διέλυσε την Μακεδονική απειλή που ήταν και η μεγαλύτερη στα βόρεια σύνορα του.[5] Για την προσφορά του πήρε γενναία αμοιβή από τους Ρωμαίους την Λυγκηστίδα, την κατείχαν οι Μακεδόνες για τουλάχιστον δυο αιώνες μετά την ήττα του Βάρδυλις (358 π.Χ.). Το βασίλειο των Αρδιαίων είχε τον έλεγχο στους Ιλλυριούς Παρθένους, πρώην συμμάχους των Ρωμαίων που βρίσκονταν στην κοιλάδα Σκούμπιν και σε πόλεις της Ιλλυρίας που είχαν υποταχθεί στον Φίλιππο.[6]

Μπορούσε να ελέγχει όλο τον δρόμο προς την Μακεδονία αλλά όπως ακούγεται η ανταμοιβή του ήταν εξαιρετικά προκλητική σε σχέση με την προσφορά του. Ο σύμμαχος του Μπάτο που είχε πολύ μεγαλύτερη προσφορά στην νίκη δεν είχε τα αντίστοιχα κέρδη, δεν πήρε ούτε την Παιονία που διεκδικούσαν πολλά χρόνια οι Δάρδανοι. Το 189 π.Χ. ο Πλευράτος είχε κερδίσει την φήμη του υποτελέστερου βασιλιά στους Ρωμαίους.[7] Την ίδια χρονιά ο βασιλιάς της Περγάμου Ευμένης ο Καρδιανός διαμαρτυρήθηκε στους Ρωμαίους για την μεγάλη εύνοια στον Πλευράτο Γ΄ που ήταν δυσανάλογη με την προσφορά του, όπως τόνισε το μόνο καλό που τους έκανε ήταν ότι δεν τους έκανε κακό.[8] Ο Πολύβιος με την σειρά του επαναλαμβάνει την ίδια απορία γράφοντας ότι ο Πλευράτος έγινε ο μεγαλύτερος βασιλιάς της Ιλλυρίας χωρίς να προσφέρει τίποτα.[9] Ο Πλευράτος Γ΄ κατείχε επίσης και την Δαλματία που εξεγέρθηκε και κέρδισε την ανεξαρτησία της όταν ανέβηκε στον θρόνο ο γιος του Γένθιος. Οι επιτυχίες του Πλευράτου βασίστηκαν στον ισχυρό στόλο του από Λέμβους, κυρίευσε την Αιτωλία με 60 Λέμβους (189 π.Χ.) αλλά μετά το τέλος των εχθροπραξιών δεν είχε εδαφικό κέρδος.[10] Τον διαδέχθηκε ο γιος του Γένθιος (181 π.Χ.) που ήρθε σε ρήξη με τους Ρωμαίους με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο Γ΄ Ιλλυρικός πόλεμος και να ακολουθήσει η πτώση της δυναστείας.[11] Ο Πλευράτιος Γ΄ άφησε τρεις γιους : Γένθιος, Πλάτορ αλλά ο μοναδικός του γιος με την νόμιμη σύζυγο του Ευρυδίκη ήταν ο Καραβάντιος.[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Dzino 2010, σ. 17
  2. Épire, Illyrie, Macédoine: mélanges offerts au professeur Pierre Cabanes By Danièle Berranger, Pierre Cabanes, Danièle Berranger-Auserve
  3. Šašel Kos 2007, σ. 136
  4. The Illyrians - John Wilkes σ. 170
  5. Épire, Illyrie, Macédoine: mélanges offerts au professeur Pierre Cabanes By Danièle Berranger, Pierre Cabanes, Danièle Berranger-Auserve
  6. Livy 33.34 10-11
  7. Polybius 21.11, 7-8
  8. Polybius 21.21 3-4
  9. The Illyrians - John Wilkes, σ. 171
  10. Livy 38.7.2
  11. The Illyrians to the Albanians - Neritan Ceka, σ. 142
  12. Rome's Mediterranean empire: books forty-one to forty-five and the Periochae By Livy, Jane D. Chaplin, σ. 147

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Dzino, Danijel (2010). Illyricum in Roman Politics, 229 BC–AD 68. Cambridge University Press.

Šašel Kos, Marjeta (2007). "The Illyrian King Ballaeus – Some Historical Aspects". In Berranger, Danièle; Centre de recherches sur les civilisations antiques (eds.). Épire, Illyrie, *Macédoine: Mélanges offerts au Professeur Pierre Cabanes. Presses Universitaire Blaise Pascal.