Πλατεία Μερκάντι

Πλατεία Μερκάντι
	Πλατεία Μερκάντι
	Η νοτιοανατολική πλευρά
Άλλες ονομασίες	Πλατεία των εμπόρων
Γενικές πληροφορίες
Είδος	Πλατεία
Διεύθυνση	Πλατεία Μερκάντι, Μιλάνο 20126
Γεωγραφικές συντεταγμένες	45°27′53″N 9°11′16″E
Διοικητική υπαγωγή	Μιλάνο
Τοποθεσία	Μιλάνο
Χώρα	Ιταλία
Έναρξη κατασκευής	1ο μισό 13ου αιώνα
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 45°27′52″N 9°11′15″E / 45.46444°N 9.18750°E / 45.46444; 9.18750

Η Πλατεία Μερκάντι (Πλατεία των Εμπόρων στα μιλανέζικα) είναι μια πλατεία του Μιλάνου, που δημιουργήθηκε ως το κέντρο της ζωής της πόλης στην εποχή του μεσαίωνα, και αργότερα μετατράπηκε στην οδό Μερκάντι. Ως πλατεία Μερκάντι εννοείται, στην καθομιλουμένη, η πλατεία που οριοθετείται από το Ανάκτορο του Λόγου, τον Οίκο των Πανιγκαρόλα και τη Στοά των Όσι.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημιουργήθηκε από τα μέσα του 13ου αιώνα σε ορθογώνιο σχήμα, αρχικά μεγαλύτερη από ότι είναι σήμερα. Υπήρχαν έξι είσοδοι που την συνέδεαν με τον ίδιο αριθμό περιοχών της πόλης. Οι παρακείμενες οδοί πήραν το όνομα των διαφόρων δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνταν εκεί: Εξοπλισμών, Ξιφών, Καπελοποιών, Χρυσοχόων, Ναυπηγείων, Κλωστουφαντουργείων.

Τα κύρια κτίρια στην πλατεία είναι:

το Ανάκτορο του Λόγου ( Νέο Δημαρχείο)
η Στοά των Όσι (Loggia degli Ossi)
οι Σχολές του Παλατιού (Scuole Palatine)
ο Οίκος των Πανιγκαρόλα (Casa dei Paningarola)

Στο κέντρο χτίστηκε, με εντολή του Δημάρχου Ολντράντο του Τρεσσένο, το "Ανάκτορο του Λόγου", γνωστό και ως Νέο Δημαρχείο (Μπρολέτο Νουόβο), που ολοκληρώθηκε το 1233 και χρησιμοποιήθηκε για δικαστικές δραστηριότητες, και εξαιτίας του πήρε και το όνομα Πλατεία Δημαρχείου η ίδια πλατεία κατά το μεσαίωνα. Με αυτό το κτίριο, αποτελούμενο από ένα κλειστό χαγιάτι, ανοίγει ένας κατασκευαστικός τύπος αντιπροσωπευτικός σε διάφορες πόλεις της Λομβαρδίας, πρώτα απ' όλες στην Μόντσα με το κτίριο Αρεντζάριο, του οποίου η αρχιτεκτονική μορφή θυμίζει αυτή που προερχόταν από το Ανάκτορο του Λόγου, τουλάχιστον στη μορφή που αυτό είχε πριν τον 18ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου υπέστη μια σημαντική αλλαγή με προσθήκη ορόφου. Η προσθήκη ορόφου χρονολογείται το 1773, όταν μετατράπηκε η αίθουσα με το δημοτικό χαγιάτι σε συμβολαιογραφικό αρχείο, υπό τη Μαρία Τερέζα της Αυστρίας. Το έργο επιμελήθηκε ο ηλικιωμένος αρχιτέκτονας Φραντσέσκο Κρότσε (σχεδιαστής, εκτός των άλλων στο Μιλάνο, του υψηλότερου κωδωνοστασίου του Ντουόμο ). Ο Κρότσε κατασκεύασε τη σημερινή σοφίτα με τα κυκλικά παράθυρα και τη βεράντα, η οποία ήταν προηγουμένως καλυμμένη από ένα πλαίσιο από δοκούς και σανίδες. Το παλάτι κυριαρχεί στη βόρεια πλευρά της σημερινής πλατείας. Αρχικά όμως βρισκόταν στο κέντρο μιας ορθογώνιας πλατείας, απομονωμένο από τα άλλα κτίρια.

Στη δυτική πλευρά βρίσκεται το "Παλάτι των Νοτάι" ή "Οίκος των Πανιγκαρόλα" (από τον 15ο αιώνα, με γοτθικό στυλ) και, στη νότια άκρη της πλατείας, το "κτίριο των Σχολών του Παλατιού", κτίριο (σε μπαρόκ αρχιτεκτονική του 1645, έργο του Κάρλο Μπούζι), που κατασκευάστηκε στη θέση της προϋπάρχουσας "Σχολής του Μπρολέτο" του 14ου αιώνα.

Στη νότια πλευρά, δίπλα στις Σχολές του Παλατιού, υπάρχει η "Στοά των Όσι", που χτίστηκε το 1316 από τον Σκότο του Σαν Τζιμινιάνο, κατ ' εντολή του Ματτέο Α' Βισκόντι. Τροποποιήθηκε τον 17ο και 18ο αιώνα και αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή το 1904. Φιλοξενεί τα αγάλματα των προστατών της πόλης και, στο κέντρο του πάνω ορόφου, την παρλέρα (parlèra) από την οποία έχουν ανακηρυχθεί τα διατάγματα.

Στο κέντρο υπάρχει ένα πηγάδι του 16ου αιώνα, το οποίο καλύφθηκε τον 18ο αιώνα με δύο κίονες με μετώπες.

Τέλος, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι μεταξύ 1944 και 1951 η πλατεία φιλοξένησε την προσωρινή έδρα της εταιρείας Αναγέννηση, μετά την καταστροφή της αρχικής της έδρας στην Πλατεία Ντουόμο με τους βομβαρδισμούς.

Γλυπτό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επαναχρησιμοποιημένη ως βάση σε μία από τις καμάρες στην πλατεία Μπρολέτο, μπορεί κανείς να δει μια πλάκα με γλυπτό της ρωμαϊκής περιόδου που αναπαριστά ένα αγριογούρουνο, ερμηνεύτηκε παραδοσιακά ως η απεικόνιση της χοιρομητέρας, του πρώτου συμβόλου της πόλης. Ο μύθος λέει ότι ο Κέλτης Μπελοβέσο ίδρυσε την πόλη του Μιλάνου, στο ίδιο σημείο όπου είχε βρει το μαγικό ζώο, που εμφανίστηκε σε όνειρο της θεάς Μπελισάμα. Μια απλοϊκή ερμηνεία της ετυμολογίας του όρου Μεντιολάνουμ (Medio-lanum) θα απέδιδε αυτό το όνομα από το ειδικό χαρακτηριστικό αυτού του ζώου που είναι το "ημιμάλλινος".

Σε έναν από τους πυλώνες του "Νέου Δημαρχείου" (Μπρολέτο Νουόβο) υπάρχει ένα γλυπτό του 13ου αιώνα που απεικονίζει τον δήμαρχο Ολντράντο του Τρεσσένο, που τιμάται σε μια επιγραφή με πέντε στίχους στα λατινικά. Το γλυπτό έχει στιλιστικές επιρροές από τον Μπενεντέτο Αντελάμι.

Το μνημείο που είναι αφιερωμένο στον ποιητή Δέκιμο Μάγνο Αυσόνιο, πάνω σε μια καμάρα με σπασμένο αέτωμα σε μία από τις εισόδους της πλατείας (το πέρασμα των Σχολών του Παλατιού), και το μνημείο του Αγίου Αυγουστίνου, στην πρόσοψη των Σχολών του Παλατιού, είναι και τα δύο έργα του Τζιοβάν Πιέτρο Λαζάνια από τον 17ο αιώνα, τα οποία αποτελούν μέρος της αρχιτεκτονικής της πλατείας.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπρούνο Πελεγκρίνο, Είσοδος Κομασίνα, Μιλάνο, Εκδόσεις Μενεγκίνε (Meneghine), 2011.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Piazza Mercanti (Milan) στο Wikimedia Commons