Πιάτσα Ουνιτά ντ' Ιτάλια
Συντεταγμένες: 45°39′0.0″N 13°46′4.3″E / 45.650000°N 13.767861°E
| Πιάτσα Ουνιτά ντ' Ιτάλια | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | πλατεία |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°39′0″N 13°46′4″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Τεργέστη |
| Χώρα | Ιταλία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Πιάτσα Ουνιτά ντ' Ιτάλια (ιταλικά: Piazza Unità d'Italia, μτφ. «πλατεία Ενότητας της Ιταλίας») είναι η κεντρική πλατεία της Τεργέστης. Βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου του Σαν Τζούστο. Η πλατεία από τη μία πλευρά ανοίγεται προς τον κόλπο της Τεργέστης και περιβάλλεται από πολυάριθμα κτίρια τα οποία στην πλειοψηφία τους αποτελούν έδρες δημοσίων υπηρεσιών όπως το δημαρχείο και το κτίριο της περιφέρειας του Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια. Η πλατεία έχει συνολική έκταση 12.280 τ.μ. και είναι η μεγαλύτερη παραθαλάσσια πλατεία της Ευρώπης.[1][2][3]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αρχική της ονομασία ήταν «πλατεία του Αγίου Πέτρου» εξαιτίας της ύπαρξης μίας μικρής εκκλησίας ενώ στη συνέχεια ονομάστηκε Πιάτσα Γκράντε (ιταλ: Piazza Grande). Έλαβε το όνομα «Πιάτσα Ουνιτά» το 1918 όταν η πόλη προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ιταλίας ενώ πήρε το σημερινό της όνομα το 1955 όταν η πόλη ενσωματώθηκε στην Ιταλία, ύστερα από τη διάλυση της Ελεύθερης ζώνης της Τεργέστης. Το 1938, ο Μπενίτο Μουσολίνι από το κεντρικό μπαλκόνι του δημαρχείου της Τεργέστης ανακοίνωσε επίσημα σε όλη την Ιταλία, τους φυλετικούς νόμους του φασιστικού καθεστώτος.[4]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κτίρια που περιβάλλουν την πλατεία (από τα δεξιά προς τα αριστερά και από την πλευρά της θάλασσας προς το εσωτερικό) είναι τα εξής:
- Παλάτσο των Αυστριακών υπολοχαγών: Κατασκευάστηκε το 1905 και είναι έργο του αρχιτέκτονα Εμίλ Άρτμαν. Σήμερα στεγάζει την επαρχιακή διοικητική υπηρεσία της Τεργέστης. Αξιοσημείωτα είναι τα ψηφιδωτά του κτιρίου, τα οποία απεικονίζουν το οικόσημο του οίκου της Σαβοΐας και διάφορους χαρακτήρες. Αυτά τα ψηφιδωτά αντικατέστησαν στις αρχές της δεκαετίας του '20 τα ψηφιδωτά που προυπήρχαν και απεικοόνιζαν το έμβλημα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας (δικέφαλος μαύρος αετός σε χρυσό φόντο) αλλά και τα μέλη του Αυτοκρατορικού Οίκου.
- Παλάτσο Στράττι: Έργο του αρχιτέκτονα Αντόνιο Μπουτατσόνι, κατασκευάστηκε το 1839. Ανάμεσα από το παλάτσο Στράττι και το παλάτσο των Αυστριακών υπολοχαγών, υπάρχει ένας μικρός δρόμος που οδηγεί στο θέατρο «Βέρντι» της Τεργέστης και στο Τερτζεστέο.
- Παλάτσο Μοντέλο: Έργο του Τζουζέπε Μπρούνι.
- Το δημαρχείο: Κατασκευάστηκε το 1875 και είναι επίσης έργο του Τζουζέπε Μπρούνι. Ο δρόμος δίπλα στο δημαρχείο οδηγεί στο Ρωμαικό θέατρο της Τεργέστης. Το πέρασμα ανάμεσα στο δημαρχείο και το παλάτσο Μοντέλο οδηγεί στην πλατεία του Χρηματιστηρίου.
- Παλάτσο Πιττέρι: Το παλαιότερο παλάτσο της πλατείας. Κατασκευάστηκε το 1780 από τον Ουλντερίκο Μόρο.
- Παλάτσο Βανόλι: Κατασκευάστηκε το 1873 και σήμερα στεγάζει ένα από τα πιό γνωστά ξενοδοχεία της πόλης.
- Παλάτσο Lloyd: Κατασκευάστηκε το 1884 από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Φέρστελ για λογαριασμό της αυστριακής ναυτιλιακής εταιρείας Lloyd και σήμερα στεγάζει την έδρα της περιφέρειας του Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια.[5]
Το δημαρχείο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την απόφαση για μερική επιχωμάτωση του βοηθητικού λιμένα της Τεργέστης (1858-1863) η πλατεία βρέθηκε στο επίκεντρο ενός συνολικού επανασχεδιασμού. Επικράτησε η ιδέα της δημιουργίας ενός ανοιχτού χώρου δίπλα στη θάλασσα, τον οποίο θα περιέβαλλαν τα ήδη υπάρχοντα κτίρια. Το σχέδιο είχε ως απαραίτητη προυπόθεση την κατεδάφιση των τειχών και των κτιρίων που έκλειναν την πλατεία από την πλευρά της θάλασσας ώστε το κτίριο του δημαρχείου που θα κατασκευαζόταν, να βρεθεί σε ευθεία γραμμή με τη θάλασσα. Το 1875, ο αρχιτέκτονας Τζουζέπε Μπρούνι κέρδισε το διαγωνισμό για το σχεδιασμό του νέου κτιρίου.
Στο κτίριο του δημαρχείου προστέθηκε και ένας πύργος πάνω στον οποίο βρίσκεται ακόμη και σήμερα μία καμπάνα και δύο ανθρώπινα ομοιώματα που την χτυπούν και σηματοδοτούν την ώρα και ονομάζονται Μικέτσε και Γιακέτσε (από το σλοβένικο Mihec και Jakec). Τα δύο ομοιώματα που υπάρχουν σήμερα στον πύργο είναι πιστά αντίγραφα των γνησίων, τα οποία έχουν μεταφερθεί στον πύργο του Σαν Τζούστο για να προστατευθούν από τη φθορά.[6]
Kρήνη των Τεσσάρων Ηπείρων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταξύ του 1751 και του 1754, στην τότε Πιάτσα Γκράντε, αποφασίστηκε να οικοδομήθει μια κρήνη που ήθελε να απεικονίσει την Τεργέστη ως μία πόλη ευνοημένη από την τύχη χάρη στην ίδρυση του ελεύθερου λιμένα από τον Κάρολο ΣΤ΄ και στις αναπτυξιακές πολιτικές της Μαρίας Θηρεσίας της Αυστρίας. Το έργο δημιουργήθηκε από τον γλύπτη Τζοβάνι Μπατίστα Ματσολένι. Η κρήνη αποτελείται από τέσσερα περιμετρικά αγάλματα που συμβολίζουν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ζούσαν στις τότε γνωστές ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική). Το νερό ρέει από τέσσερις αλληγορικές μορφές που συμβολίζουν τους ποταμούς των τεσσάρων ηπείρων. Στην κορυφή της κρήνης υπάρχει ένα άλλο άγαλμα το οποίο απεικονίζει μία φτερωτή γυναικεία μορφή με ανοιχτές αγκάλες και συμβολίζει την Τεργέστη. Το 1938, εξαιτίας της επίσκεψης του Μπενίτο Μουσολίνι στην Τεργέστη, η κρήνη αφαιρέθηκε και επανατοποθετήθηκε το 1970.[7]
Ανδριάντας του Καρόλου ΣΤ΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ελάχιστα μέτρα στα δεξιά της κρήνης των Τεσσάρων Ηπείρων (ιταλ: fontana dei Quattro Continenti) βρίσκεται ο ανδριάντας του Καρόλου ΣΤ΄ των Αψβούργων. Το 1728, επ' ευκαιρία της επίσκεψης του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ στην Τεργέστη, αποφασίστηκε να ανεγερθεί το άγαλμα για να τιμήσουν τον αυτοκράτορα ο οποίος το 1719 έδωσε εντολή και ιδρύθηκε ο ελεύθερος λιμένας της Τεργέστης, γεγονός το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της πόλης δίνοντας σημαντική ώθηση στο εμπόριο.[8]
Το γλυπτό απεικονίζει όρθιο τον αυτοκράτορα και κοιτάζει προς το παλαιό κέντρο της πόλης (στην πλατεία Χρηματιστηρίου) και δείχνει τη θάλασσα. Δεδομένης της βιασύνης που υπήρξε λόγω της επικείμενης επίσκεψης του αυτοκράτορα, το άγαλμα αρχικά ήταν ξύλινο και επιχρυσωμένο και το 1756 αντικαταστάθηκε από το πέτρινο άγαλμα που υπάρχει έως σήμερα.
Παλάτσο Μοντέλο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κτίριο βρίσκεται ανάμεσα στο δημαρχείο και το παλάτσο Στράττι και κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Τζουζέπε Μπρούνι μεταξύ του 1871 και του 1873, παίρνοντας τη θέση της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου και του Σαν Ρόκκο.
Το κτίριο σχεδιάστηκε με βάση τις υποδείξεις που έκαναν στον αρχιτέκτονα οι άνθρωποι του δημαρχείου και πήρε την ονομασία «Μοντέλο» διότι το σκεπτικό ήταν να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για την γενικότερη ανακατασκευή των κτιρίων που λάμβαναν χώρα στην τότε Πιάτσα Γκράντε. Αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως ξενοδοχείο αλλά διέκοψε τη λειτουργία του το 1912.[9]
Φωτογραφίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Το δημαρχείο -
Το δημαρχείο -
Το δημαρχείο -
Παλάτσο Στράττι -
Παλάτσο Βανόλι -
Γλυπτά στην πλατεία. -
Το Παλάτσο Μοντέλο.
.jpg)
.jpg)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Google Planimeter
- ↑ Sede Regione Autonoma Friuli Venezia Giulia
- ↑ Piazza Unità d'Italia, il salotto di Trieste, è la piazza più estesa d'Europa che si affaccia sul mare, Agenzia Turismo Friuli Venezia Giulia, Official Page.
- ↑ Il 18 settembre del 1938 Benito Mussolini, proprio dal palco di un’affollatissima piazza Unità, annunciò la promulgazione delle leggi che segnarono l’inizio della tragedia della Shoah.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Piazza Unità d'Italia e i suoi Palazzi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Micheze e Jacheze perdono qualche colpo.
- ↑ La Fontana dei quattro continenti.
- ↑ Le fortune del porto e delle sue genti tra Settecento e Ottocento, due mostre realizzate nell’ambito del progetto Adamićevo doba-L’era di Adamić, presso il Museo Civico di Fiume-Muzej Grada Rijeke, ed è un’occasione di riflessione sui parallelismi della storia delle due città, sviluppatesi entrambe a seguito della concessione del Porto Franco da parte dell’imperatore Carlo VI nel 1719.
- ↑ Palazzo Modello
