Περιστύλιο
Περιστύλιο (αρχαία ελληνικά: περί + στῦλος) ή περίστωον (περί τη στοά) ονομάζεται η σειρά κιόνων γύρω από ένα οικοδόμημα ή αυλή, που σχηματίζει στοά, καθώς και ο χώρος στον οποίο στεγάζεται η στοά.
Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αγροτικές περιοχές, ένας εύπορος Ρωμαίος μπορούσε να περιβάλλει μία βίλα με σκαλωτούς κήπους. Στην πόλη, οι Ρωμαίοι έφτιαχναν τους κήπους τους μέσα στην οικία (domus). Οι στύλοι ή οι τετράγωνοι κίονες που πλαισιώνανε τον κήπο είχαν σκιερό προστώο (portico), του οποίου οι εσωτερικοί τοίχοι ήταν συχνά διακοσμημένοι με ζωγραφιές τοπίων. Συνήθως, ο χώρος για το οικιακό ιερό (λαράριο) βρισκόταν στο προστώο ή στο αίθριο. Η αυλή πλαισιωνόταν από λουλούδια και θάμνους, συντριβάνια, παγκάκια, γλυπτά, καθώς και από λίμνες με ψάρια.[1] Οι Ρωμαίοι αφιέρωναν όσο ήταν δυνατόν μεγαλύτερο χώρο στο περιστύλιο, μέχρι εκεί που το επέτρεπαν τα όρια.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χαράλαμπος Μπούρας (Δεκέμβριος 1999). «XX». Μαθήματα Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής (1ος τόμος). Αθήνα: Εκδόσεις Συμμετρία. σελ. 488. ISBN 9789602660621.
- Χαράλαμπος Θ. Μπούρας (2001). «XXIII». Ιστορία της Αρχιτεκτονικής (2ος τόμος) - Αρχιτεκτονική στο Βυζάντιο, το Ισλάμ και την Δυτική Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα. Αθήνα: Εκδοτικός οίκος «Μέλισσα». σελ. 564. ISBN 960-204-023-8.
- Βιτρούβιος (μεταφρ.: Παύλος Λέφας) (2000). Περί αρχιτεκτονικής (πρώτος τόμος) βιβλία I-V. Αθήνα: Εκδόσεις Πλέθρον. σελ. 352. ISBN 9789603480556.
- Μαίρη Ασπρά-Βαρδαβάκη (2011). Η Τέχνη της Κλασσικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής εποχής. Αθήνα: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. σελ. 217.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ E.B. MacDougall, W.M.F. Jashemski, eds., Ancient Roman Gardens: Dumbarton Oaks Colloqium on the History of Landscape Architecture, 1979.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Barbara McManus, "The Peristylium" Αρχειοθετήθηκε 2020-11-27 στο Wayback Machine.: Η ανακατασκευή ενός περιστυλίου