Παύλος Βρέλλης
 |
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Παύλος Βρέλλης | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 25 Μαρτίου 1923 Ιωάννινα, Ελλάδα |
| Θάνατος | 23 Ιουλίου 2010 (87 ετών) |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Σπουδές | Ζωσιμαία Σχολή |
| Ιδιότητα | γλύπτης |
| Είδος τέχνης | Γλυπτική, Ζωγραφική, Ποίηση |
| Σημαντικά έργα | Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας Παύλου Βρέλλη |
Ο Παύλος Βρέλλης (25 Μαρτίου 1923 - 23 Ιουλίου 2010) ήταν Έλληνας γλύπτης, ζωγράφος και ποιητής. Θεωρείται από τους πιο σημαντικούς Έλληνες γλύπτες, ειδικά για την προσφορά του με τη δημιουργία του Μουσείου Ελληνικής Ιστορίας στο Μπιζάνι Ιωαννίνων (Φεβρουάριος 1983), το οποίο φιλοξενεί 150 κέρινα ομοιώματα σε 36 ιστορικά θέματα εμπνευσμένα από σημαντικά γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα στις 25 Μαρτίου του 1923 και βίωσε σε μικρή ηλικία τον θάνατο της μητέρας του (4 ετών) κι αργότερα του πατέρα του (13 ετών). Την ανατροφή του ανέλαβε η θεία του, Σοφία Παραμυθιώτη, αδερφή της μητέρας του.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον έβαλαν μαζί με άλλα παιδιά να καθαρίζει απομεινάρια πολεμικού υλικού που δεν είχε εκραγεί. Όντας φυλακισμένος και βλέποντας φίλους του να χάνονται, ξεκίνησε να σκαλίζει ξύλινα αντικείμενα κι αποτύπωνε τις μορφές συγκρατουμένων του.
Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι σπουδές του Παύλου Βρέλλη ξεκίνησαν το 1945 στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, απ' όπου αποφοίτησε το 1947. Ήδη στα 23 του χρόνια είχε ξεκινήσει να δημιουργεί προτομές ατόμων, μεταξύ των οποίων και του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος Βλάχου, ο οποίος, λόγω του θαυμασμού για το έργο του, του προσέφερε μεγάλη χρηματική αμοιβή, την οποία ο Βρέλλης αρνήθηκε λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: "δε θέλω να αρχίσω την καριέρα μου με χρήματα". Το 1949 ξεκινά να φοιτά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά τον διακόπτεται από τη θητεία του στον στρατό κατά τον εμφύλιο πόλεμο.
Μετά το τέλος της θητείας συνεχίζει τις σπουδές του στη Α.Σ.Κ.Τ. και παράλληλα ασχολείται με τον αθλητισμό στο γυμναστήριο «Φωκιανός», εξασκείται στη ζωγραφική και τη χαρακτική και κάνει μαθήματα βυζαντινής μουσικής και ορθοφωνίας. Κάποιες από αυτές τις ασχολίες του αναγκάστηκε να τις εγκαταλείψει λόγω της εντατικοποίησης των σπουδών του στη Α.Σ.Κ.Τ.. Διδάχθηκε ακόμα καλλιτεχνική ανατομία, την οποία θεωρούσε "ορθογραφία της δουλειάς του". Το 1954 αποφοίτησε από τη Σχολή με Θεωρητικό και Πρακτικό πτυχίο.
Στη συνέχεια επεκτείνει τις σπουδές του και μαθαίνει χαλκογλυπτική στη Φλωρεντία και ψηφοθετική στη Ραβέννα.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από της πιο σημαντικές εμπειρίες του υπήρξε η ανάθεση σε αυτόν του έργου της συντήρησης τμημάτων του Μουσείου της Ακρόπολης από τον Ιερό Βράχο. Δούλεψε ακόμα για 3 χρόνια ως ξεναγός στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο οποίο εισηγήθηκε και θεμελίωσε το Τμήμα Αναπαραγωγής Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Ο Παύλος Βρέλλης υπήρξε και καθηγητής στο Τζάνειο Πειραματικό Γυμνάσιο του Πειραιά, όπου δίδαξε εφαρμόζοντας δικές του μεθόδους και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην επίσκεψη αρχαιολογικών χώρων, την οποία θεωρούσε απαραίτητο μέρος της παιδείας.
Υπήρξε, επίσης, για κάποια χρόνια ξεναγός σε μέρη όπως η Αρχαία Ολυμπία, οι Δελφοί, ο Μιστράς, η Κωνσταντινούπολη, η Αρχαία Δωδώνη, το Νεκρομαντείο της Νικόπολης, τα μοναστήρια του Νησιού των Ιωαννίνων και άλλα.
Εργάσθηκε όμως, κυρίως, σαν καθηγητής Τεχνικών σε Γυμνάσια και Λύκεια καθώς και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου παρέδωσε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης.
Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1983 αγοράζει ένα χώρο 17 στρεμμάτων στο χωριό Μπιζάνι, τον οποίο, αφού το διαμορφώσει κατάλληλα, μετατρέπει στο Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας, και το γεμίζει με κέρινα ομοιώματα και σκηνικά παρμένα από την Ελληνική Ιστορία. Το Μουσείο προσελκύει ακόμα και σήμερα πλήθος επισκεπτών.
Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια άλλη, λιγότερο γνωστή, ασχολία του Παύλου Βρέλλη ήταν η σύνθεση ποιημάτων. Ο ίδιος είχε εκδώσει μία σειρά από ποιητικές συλλογές: Θύμησες (1969), Φόρμες (1972)(Δ΄ ΓΙΑΝΝΕΝΑ 1982), Σίδερα, Πέτρες και Λουλούδια (1975)(ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΣΗ / ΓΙΑΝΝΕΝΑ 1981), Ήταν και Είναι (1982) και Λαμαρίνες και Παράνομοι (1982).
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για το έργο του βραβεύτηκε από:
- Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας (1981)
- Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδας (1982)
- Φυσιολατρικό Σύνδεσμο Πατρών (1984)
- Μητρόπολη Πατρών (1984)
- Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (1991)
- Δήμο Ιωαννιτών (1992)
- Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1992)
- Σύλλογο Ιωαννιτών " Άγιος Γεώργιος " (1992)
- VIII Μεραρχία (1993)
- Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Ενότητας Ιωαννίνων (1993)
- Σύλλογος Δασκάλων Ν. Ιωαννίνων (1996)
- Ένωση Αξιωματικών Αστυνομίας Ηπείρου (2000)
- Ο.Τ.Ο.Ε. (2001)
- Τ.Ε.Ι. Αρτας (2001)
- Πολεμική Αεροπορία [συνοδεύτηκε από χρηματική αρωγή 5.000 ευρώ προς το Μουσείο] (2004)
- Εταιρεία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου (2008).
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Παύλος Βρέλλης παντρεύτηκε το 1962 τη Μαρία Γιαννίση με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο (1966) και την Άννα (1970). Ο ίδιος δήλωνε υπερήφανος Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ευχαριστώ αυτούς που κράτησαν τη Θρησκεία μου, τη Γλώσσα μου και την Εθνικότητά μου, για να είμαι Χριστιανός και να λέγομαι Έλληνας.[1] Αρχειοθετήθηκε 2014-02-16 στο Wayback Machine.