Παύλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η παύλα ( ή ) είναι σημείο στίξης που μεταξύ άλλων χρησιμοποιείται εντός διαλόγου, ώστε να φανεί ότι αλλάζει πρόσωπο (η απλή παύλα· ενώ υπάρχει και η διπλή). Στα ψηφιακά έγγραφα και στους υπολογισμούς πολλές φορές αντικαθίσταται από το ενωτικό/μείονενωτικό-πλην), το οποίο είναι το μοναδικό σχετικό σύμβολο που υπάρχει στα πληκτρολόγια, και καθιερώθηκε να αντιπροσωπεύει είτε το ενωτικό (-) είτε το σύμβολο της αφαίρεσης, το μείον (-).[1]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι χαρακτήρες για το σύμβολο του συν και του μείον ή ενωτικού

Η χρήση ενός μοναδικού χαρακτήρα για το ενωτικό και το μείον ήταν ένας συμβιβασμός που έγινε στις πρώτες μέρες της εφεύρεσης των γραφομηχανών σταθερού πλάτους και των οθονών ηλεκτρονικών υπολογιστών.[2] Ωστόσο, με τη σωστή στοιχειοθέτηση και τον γραφικό σχεδιασμό, υπάρχουν ξεχωριστοί χαρακτήρες για το ενωτικό, τις παύλες και το σύμβολο μείον. Η χρήση του ενωτικού/μείον εξακολουθεί να υφίσταται σε πολλά περιβάλλοντα, γιατί είναι εύκολο να εισαχθεί από τα πληκτρολόγια και βρίσκεται στην ίδια θέση σε όλα τα κοινά σύνολα χαρακτήρων.

Ως σύμβολο του μείον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι περισσότερες γλώσσες προγραμματισμού, αφού περιορίζονται σε εφταψήφια ASCII, χρησιμοποιούν το ενωτικό/μείον αντί για τον χαρακτήρα Unicode 2212, που υποδηλώνει αφαίρεση και αρνητικούς αριθμούς.[3][4]

Το σύμβολο μείον έχει ονομαστικά το ίδιο πλάτος με το σύμβολο συν. Σε αναλογικές γραμματοσειρές είναι μεγαλύτερο από ένα ενωτικό/μείον.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Jukka K. Korpela (2006). Unicode explained. O'Reilly. σελ. 382. ISBN 978-0-596-10121-3. 
  2. The Evolution of Character Codes, 1874-1968. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-03-18. https://web.archive.org/web/20170318185346/http://trafficways.org/ascii/ascii.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-11-16. 
  3. C Reference Manual. c. 1975. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-04-03. https://web.archive.org/web/20170403063708/https://www.bell-labs.com/usr/dmr/www/cman.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-12-07. 
  4. «Haskell 2010 Language Report» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]