Παπικό Κονκλάβιο του 1700
| Παπικό Κονκλάβιο | |
|---|---|
| Ημερομηνίες και τοποθεσία | |
| 9 Οκτωβρίου - 23 Νοεμβρίου 1700 | |
| Εκλεγμένος Πάπας | |
| 'Κλήμης ΙΑ' Νέο όνομα: ' |
Το Παπικό Κονκλάβιο του 1700 συγκλήθηκε μετά το θάνατο του Πάπα Ιννοκέντιου ΙΒ'. Τελείωσε με την εκλογή του Τζιοβάνι Αλμπάνι ως Πάπα Κλήμη ΙΑ'. Το κονκλάβιο έδειξε μία αύξηση στην κυριαρχία της ομάδας Ζελάντι στοΚολλέγιο των Καρδιναλίων. Το κονκλάβιο παρέμεινε σε αδιέξοδο για ένα μήνα μέχρι το θάνατο του άτεκνου Καρόλου Β' της Ισπανίας. Οι καρδινάλιοι εκλογείς ανέμεναν ότι ο θάνατός του χωρίς σαφή κληρονόμο θα προκαλούσε πολιτική κρίση και κινήθηκαν γρήγορα για να εκλέξουν έναν Πάπα που θεωρούνταν αμερόληπτος.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Ιννοκέντιος ΙΒ' εργάστηκε για τη βελτίωση των σχέσεων με τον Λουδοβίκο ΙΔ' της Γαλλίας. Έφτασε σε συμβιβασμό με τον Γάλλο βασιλιά, συμφωνώντας με την επίκυρωση όλων των επισκόπων που ο Λουδοβίκος είχε δημιουργήσει από το 1682 ως αντάλλαγμα για την υπόσχεση του βασιλιά να μην τους κάνει να τηρήσουν τη Διακήρυξη του Κλήρου της Γαλλίας.[1]
Ο Αψβούργος Κάρολος Β' της Ισπανίας ήταν ετοιμοθάνατος αυτή την περίοδο και δεν είχε παιδιά. Κατόπιν αιτήματος του Καρόλου, ο Ιννοκέντιος τον συμβούλευσε να περάσει ο θρόνος στον Φίλιππο του Ανζού, εγγονό του Λουδοβίκου ΙΔ' της Γαλλίας, λόγω της στενής συγγένειας μεταξύ του Λουδοβίκου και του Καρόλου. Ο Φίλιππος που ανέβηκε στον ισπανικό θρόνο θεωρήθηκε ως απειλή για την ισορροπία δυνάμεων από άλλα ευρωπαϊκά έθνη, οδηγώντας στον πόλεμο της ισπανικής διαδοχής μετά τον θάνατο του Καρόλου, ο οποίος πραγματοποιήθηκε έξι εβδομάδες μετά τον θάνατο του Ιννοκέντιου.[2]
Η ηλικία και η υγεία του Ιννοκέντιου ΙΒ' ήταν θέμα συζητήσεων νομιλίας μεταξύ ευρωπαϊκών αυλών και καρδινάλων και όταν αρρώστησε τον Νοέμβριο του 1699, οι εικασίες σχετικά με το επόμενο συνέδριο έγιναν πιο έντονες.[3] Παρ' όλα αυτά, η Γαλλία ήταν η μόνη μεγάλη δύναμη που είχε μια σαφή πολιτική σχετικά με το επόμενο παπικό συνέδριο. Τόσο η Ισπανία όσο και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βρέθηκαν σε τέλμα με εκτενείς συζητήσεις να λαμβάνουν χώρα στις πρωτεύουσες τους, οι οποίες προκάλεσαν καθυστέρηση στην αποστολή εντολών στους πρεσβευτές τους.[4]
Κονκλάβιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πενήντα οκτώ καρδινάλιοι ήταν παρόντες στις 9 Οκτωβρίου όταν ξεκίνησε το κονκλάβιο. Δεδομένου ότι ο Κάρολος Β' ήταν ετοιμοθάνατος την ίδια στιγμή, οι καρδινάλιοι εκλογείς της Ισπανίας δεν ήταν σίγουροι για το πώς θα έπρεπε να ψηφίσουν και δεν συνεργάστηκαν στενά με εκλογείς που ήταν πιστοί στον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα.[2] Από την αρχή, ήταν σαφές ότι ο επικείμενος θάνατος του Καρόλου Β' ήταν πιθανό να προκαλέσει ένα μακροχρόνιο κονκλάβιο, επειδή ο επόμενος Πάπας αναμενόταν να ανταποκριθεί στην επικείμενη πολιτική κρίση στην Ισπανία μετά τον θάνατο του Καρόλου.[4]
Από τους πενήντα οκτώ καρδινάλους που υπήρχαν στο κονκλάβιο, οι τριάντα ένας θεωρούνταν μέρος του Ζελάντι, με τον Ιννοκέντιο ΙΒ' να έχει χειροτονήσει δεκαοκτώ μέλη του Κολλεγίου Καρδιναλίων που θεωρήθηκαν ως μέρος αυτής της φατρίας.[2] Οι άλλες δύο κύριες φατρίες ήταν εκείνοι που ήταν πιστοί στον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα, ο οποίος αρχικά είχε μόνο δύο καρδινάλιοι, αλλά τελικά αυτοί αυξήθηκαν σε τέσσερις και οι Γάλλοι, που είχαν πέντε καρδινάλιους στο στρατόπεδο τους.[5]
O Γκαλεάτσο Μαρεσκότι, μέλος του Ζελάντι, ήταν ο πρώτος σοβαρός υποψήφιος που προτάθηκε μετά από δύο εβδομάδες μέσα στο κονκλάβιο. Ήταν αποδεκτός από τους Ισπανούς, αλλά αντιτάχθηκαν οι Γάλλοι, επειδή ήθελαν ο νέος πάπας να μην είναι ισχυρός. Ο Μπαντίνο Πανσιατίσι προτάθηκε από τον Πιέτρο Οτομπόνι, αλλά δεν υποστηρίχθηκε από κοσμικούς μονάρχες, επειδή είχε υποστηρίξει την παροχή ωφελημάτων σε υποψηφίους που ήταν ανεξάρτητοι από τις κοσμικές αρχές.[6] Ο Τζιάκομο Αντόνιο Μορίγια ήταν αποδεκτός από τους κοσμικούς ηγεμόνες, αλλά αντιτάχθηκε το Ζελάντι λόγω έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας, εκτός από το ότι δεν ήταν σταθερός και δεν είχε την απαιτούμενη ενέργεια.[4] Μετά την πρόταση αυτών των υποψηφίων, εμφανίστηκαν και άλλοι, αλλά απορρίφθηκαν γρήγορα.[4]
Εκλογή του Κλήμη ΙΑ'[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κονκλάβιο παρέμεινε σε αδιέξοδο έως ότου οι εκλογείς ενημερώθηκαν για το θάνατο του Καρόλου Β' τον Νοέμβριο. Οι παρόντες εκλογείς κατάλαβαν ότι με τον θάνατο του Καρόλου, ο επόμενος Πάπας θα έπρεπε να είναι πολιτικά αμερόληπτος, έτσι προτιμήθηκε ένα μέλος του Ζελάντι. Ο Τζιοβάνι Άλμπανι, ο οποίος είχε συντάξει την (παπική) βούλα που έκρινε παράνομο τον νεποτισμό, έγινε σύντομα ο κορυφαίος υποψήφιος για την θέση του Πάπα.[2]
Οι Γάλλοι αρχικά αντιτάχθηκαν στην εκλογή του Αλμπάνι, αλλά γρήγορα απέσυραν την αντίθεσή τους. Εκλέχτηκε ομόφωνα στις 23 Νοεμβρίου 1700. Δεν ήταν σίγουρος εάν θα έπρεπε να αποδεχτεί την εκλογή του λόγω του γεγονότος ότι είχε ανηψιούς που υποψιαζόταν ότι θα ήταν θυμωμένοι αν ακολουθούσε τη βούλα για τον νεποτισμό. Τελικά πείστηκε να αποδεχτεί την εκλογή του από τους θεολόγους που του είπαν ότι η μη αποδοχή ομόφωνης εκλογής δεν θα ακολουθούσε το Άγιο Πνεύμα.[2]
Ο Άλμπανι είχε γίνει καρδινάλιος διάκονος το 1690 από τον Αλέξανδρο Η', αλλά δεν έλαβε χειροτονία στην ιεροσύνη μέχρι λίγο πριν την έναρξη του κονκλάβιου. Ο Άλμπανι δεν ήταν επίσκοπος και έπρεπε να χειροτονηθεί επίσκοπος μετά την εκλογή του προτού μπορέσει να στεφθεί πάπας. Ο Αλμπάνι είχε εκλεγεί την ημέρα της γιορτής του Πάπα Κλήμεντ Α' και πήρε το όνομα του Κλήμη ΙΑ' για να τιμήσει τον άγιο. Στα πενήντα ένα του ο Άλμπανι ήταν νεότερος από οποιονδήποτε άλλο Πάπα που είχε εκλεγεί τους τελευταίους δύο σχεδόν αιώνες.[7] Ο Αλμπάνι ήταν ο υποψήφιος του Ζελάντι σε αυτό το συνέδριο και η εκλογή του αποτέλεσε επιτυχία για αυτούς.[8]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Baumgartner 2003, σελ. 166.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Baumgartner 2003, σελ. 167.
- ↑ Freiherr von Pastor 1941, σελ. 1.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Freiherr von Pastor 1941.
- ↑ Freiherr von Pastor 1941, σελ. 3.
- ↑ Freiherr von Pastor 1941, σελ. 4.
- ↑ Pattenden 2017, σελ. 53.
- ↑ Jedin and Dolan 1981, σελ. 331.