Πίνακας περιεχομένων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δείγμα πίνακα περιεχομένων. Εικόνα από έκδοση που προέρχεται από την Ελληνική Βιβλιοθήκη Ιδρύματος Ωνάση.

Ο πίνακας περιεχομένων, είναι μια λίστα από τα μέρη ή κεφάλαια ενός βιβλίου ή εγγράφου οργανωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να δείχνει στον αναγνώστη τη σειρά με την οποία εμφανίζονται τα διάφορα τμήματα που περιέχονται καθώς και την ακριβή σελίδα όπου βρίσκονται. Ο πίνακας περιεχομένων εμφανίζεται συνήθως στην αρχή του βιβλίου ή εγγράφου, μετά από τη σελίδα τίτλου και τις δηλώσεις των πνευματικών δικαιωμάτων και πριν τον πρόλογο και την εισαγωγή ή περίληψη (στα άρθρα περιοδικών). Ο πίνακας περιεχομένων περιλαμβάνει τους τίτλους ή περιγραφές των κυρίως κεφαλαίων ή/και υποκεφαλαίων. Το βάθος της λεπτομέρειας του πίνακα περιεχομένων εξαρτάται από την έκταση του κάθε έργου.

Οι έντυποι πίνακες περιεχομένων δείχνουν συχνά τον αριθμό των σελίδων όπου κάθε τμήμα ξεκινά αλλά και το σύνολο των σελίδων που αυτό περιλαμβάνει. Οι ψηφιακοί πίνακες περιεχομένων επιπλέον προσφέρουν συνδέσεις άμεσης πρόσβασης στα κεφάλαια ή μέρη του βιβλίου ή εγγράφου. Η μορφή και η θέση των αριθμών σελίδας είναι θέμα στυλ για τον κάθε εκδότη.[1][2] Π.χ. οι αριθμοί σελίδας εμφανίζονται συνήθως μετά το κείμενο του κάθε κεφαλαίου. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, ο αριθμός σελίδας εμφανίζεται πριν από το κείμενο.

Εάν ένα βιβλίο ή έγγραφο περιέχει κεφάλαια, άρθρα ή διηγήσεις από διαφορετικούς συγγραφείς, συνήθως εμφανίζεται και το όνομα του συγγραφέα στον πίνακα περιεχομένων. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι πίνακες περιεχομένων περιέχουν και μια καλή περιγραφή του κάθε κεφαλαίου.

Η ύλη που προηγείται του πίνακα περιεχομένων γενικά δεν περιλαμβάνονται σε αυτόν. Ωστόσο, όλες οι σελίδες εκτός από το εξώφυλλο υπολογίζονται αριθμητικά και συχνά αριθμούνται με έναν πεζό λατινικό αριθμό σελίδας. Πολλοί δημοφιλείς επεξεργαστές κειμένου, όπως το Microsoft Word, το WordPerfect, και το StarWriter είναι σε θέση να δημιουργούν αυτομάτως έναν πίνακα περιεχομένων, αν ο συντάκτης του κειμένου χρησιμοποιεί συγκεκριμένους τύπους κεφαλίδων για τους τίτλους των κεφαλαίων και των υποκεφαλαίων του.

Πρώτη χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος (Gaius Plinius Secundus),γνωστότερος ως Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, αποδίδει στον Quintus Valerius Soranus (23 μ.Χ.-79 μ.Χ) την πρώτη απόπειρα να παράσχει έναν πίνακα περιεχομένων για να βοηθήσει τους αναγνώστες να πλοηγηθούν σε μια μακροσκελή εργασία. Ο πίνακας περιεχομένων της εγκυκλοπαίδειας του Πλίνιου Historia naturalis (Φυσική Ιστορία) είναι διαθέσιμος στα λατινικά[3] και στα αγγλικά[4].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Gerald J. Alred· Charles T. Brusaw· Walter E. Oliu (2003). Handbook of Technical Writing. ISBN 0-312-30923-6. 
  2. «Wikipedia». Εγχειρίδιο μορφοποίησης του πανεπιστημίου του Σικάγο. Wikipedia. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2015. 
  3. «LacusCurtius». Liber II. University of Chicago. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2015. 
  4. «Perseus Digital Library». Pliny the Elder, The Natural History. Tufts University. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2015.