Πέτερ Κλάσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτερ Κλάσον
Γέννηση4  Απριλίου 1848[1][2]
Årstad parish[1]
Θάνατος1  Ιανουαρίου 1937[1][3]
Sankt Matteus[1][3]
ΥπηκοότηταΣουηδία
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Λουντ
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ιδιότηταχημικός

Ο Πέτερ Κλάσον (γεννημένος στις 4 Απριλίου 1848 στο Årstad, στην κομητεία Χάλαντ, πέθανε την 1η Ιανουαρίου 1937 στη Στοκχόλμη) ήταν Σουηδός χημικός.[4]

Ήταν γιος του επιμελητή Christopher Adam Claesson και της Elna Helena Billing[5] και καταγόταν από μια οικογένεια που αρχικά ονομαζόταν Claus. Ο Κλάσον έγινε φοιτητής στο Λουντ το 1868, διδάκτωρ και αναπληρωτής καθηγητής του εργαστηρίου Οργανικής Χημείας το 1874 και το 1887, στο Πανεπιστήμιο του Λουντ. Το 1890 διορίστηκε καθηγητής Χημείας και Χημικής Τεχνολογίας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης.

Υπήρξε φοιτητής του Christian Wilhelm Blomstrand. Πραγματοποίησε σειρά πειραμάτων για τη φύση, τη χημική δομή και τις αντιδράσεις της λιγνίνης την οποία και μελέτησε για πολλά χρόνια.[6] Ανέπτυξε -πρώτος- την πρωταρχική μέθοδο απομόνωσης της λιγνίνης, που φέρει και το όνομά του (Klason lignin).

Σειρά πειραμάτων οργανικής χημείας και ειδικότερα μερκαπτανών και άλλων ενώσεων θείου, όπως ο θειικός διμεθυλεστέρας, εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της ερευνητικής θητείας του Κλάσον στο Λουντ. Για πρακτικούς λόγους, εξέλιξε μια απλή μέθοδο προσδιορισμού του οργανικού θειούχου, που αργότερα βρήκε χρήση στην έρευνά του για την παραγωγή θειικής κυτταρίνης. Ουσίες δύσοσμες που αναδύονταν κατά την εν λόγω παραγωγή, έδειξε ο ίδιος ότι αποτελούνταν από μεθυλομερκαπτάνες.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]