Ο άνθρωπος που περνούσε μέσα απ' τους τοίχους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο άνθρωπος που περνούσε μέσα απ' τους τοίχους
ΣυγγραφέαςΜαρσέλ Εμέ
ΓλώσσαΓαλλικά
Ισπανικά
Ημερομηνία δημοσίευσης15  Αυγούστου 1941
Μορφήδιήγημα
Δημοσιεύθηκε στοLe Passe Muraille

Ο άνθρωπος που περνούσε μέσα απ' τους τοίχους (γαλλικός τίτλος: Le Passe-muraille) είναι φανταστικό διήγημα του Μαρσέλ Αιμέ, που δημοσιεύτηκε αρχικά σε λογοτεχνικό περιοδικό το 1941 και εκδόθηκε το 1943 σε ομότιτλη συλλογή με άλλα διηγήματα του Αιμέ.[1]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντυτιγέλ, κατώτερος υπάλληλος στο Υπουργείο Μητρώων, ζούσε στη Μονμάρτρη. Σε ηλικία 43 ετών ανακάλυψε ότι διέθετε την ικανότητα να περνά αβίαστα μέσα από τοίχους. Αναζητώντας μια θεραπεία συμβουλεύτηκε έναν γιατρό, ο οποίος του συνταγογράφησε ένα φάρμακο και εντατική εργασία. Ωστόσο, ο Ντυτιγέλ δεν ακολούθησε τη θεραπεία ούτε έκανε καμία αλλαγή στη μάλλον βαρετή ζωή του και ένα χρόνο αργότερα διατηρούσε ακόμη την ικανότητά του να περνά μέσα από τοίχους, αν και δεν είχε καμία πρόθεση να τη χρησιμοποιήσει. Ωστόσο, ένας νέος διευθυντής έφτασε στο γραφείο του και άρχισε να κάνει τη δουλειά του αφόρητη. Ο Ντυτιγέλ άρχισε να χρησιμοποιεί τη δύναμή του για να ενοχλήσει τον διευθυντή του, ο οποίος τρελάθηκε και οδηγήθηκε σε άσυλο. [2]

Η πλατεία Μαρσέλ Αιμέ στη Μονμάρτρη. Στο βάθος γλυπτό που παραπέμπει στον Άνθρωπο που περνούσε μέσα απ' τους τοίχους

Στη συνέχεια, ο Ντυτιγέλ, χρησιμοποιώντας την ικανότητά του άρχισε να κλέβει τράπεζες και κοσμηματοπωλεία. Κάθε φορά, υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Γκαρού-Γκαρού» με κόκκινη κιμωλία στον τόπο του εγκλήματος και τα εγκληματικά του κατορθώματα έγιναν σύντομα η συζήτηση της πόλης. Η αστυνομία προσπαθούσε με κάποιο τρόπο να τον συλλάβει, αλλά ήταν αδύνατο αφού κατάφερνε και ξέφευγε, αυξάνοντας κάθε φορά τη συμπάθεια του κοινού προς αυτόν τον εκπληκτικό διαρρήκτη που κορόιδευε τόσο χαριτωμένα την αστυνομία. Προκειμένου να διεκδικήσει το κύρος και τη διασημότητα που είχε αποκτήσει, ο Ντυτιγέλ ομολόγησε στους συναδέλφους του ότι αυτός κρυβόταν πίσω από τον μυστηριώδη διαρρήκτη αλλά αυτοί δεν τον πίστεψαν. Έτσι, αφέθηκε να συλληφθεί επ'αυτοφώρω. Φυλακίστηκε, αλλά χρησιμοποίησε την ικανότητά του και δραπέτευσε.[3]

Στη συνέχεια ερωτεύτηκε μια παντρεμένη γυναίκα, της οποίας ο σύζυγος έφευγε κάθε βράδυ και την κλείδωνε. Ο Ντυτιγέλ χρησιμοποίησε τη δύναμή του και μπήκε στην κρεβατοκάμαρά της όπου πέρασαν τη νύχτα μαζί όσο ο σύζυγος έλειπε. Ένα πρωί, ο Ντυτιγέλ είχε πονοκέφαλο και πήρε δύο χάπια που βρήκε στο κάτω μέρος του συρταριού του. Ο πονοκέφαλος υποχώρησε, αλλά αργότερα το ίδιο βράδυ, καθώς έφευγε από το σπίτι της ερωμένης του, παρατήρησε ένα αίσθημα αντίστασης καθώς περνούσε μέσα από τους τοίχους. Τα χάπια που ο Ντυτιγέλ πίστευε ότι ήταν παυσίπονα ήταν, στην πραγματικότητα, το φάρμακο που του είχε συνταγογραφήσει ο γιατρός του ένα χρόνο πριν και δεν το είχε πάρει. Καθώς περνούσε από τον τελευταίο εξωτερικό τοίχο του σπιτιού, παρατήρησε ότι δεν μπορούσε πλέον να κινηθεί. Κατάλαβε πολύ αργά το λάθος του. Το φάρμακο ξαφνικά άρχισε να λειτουργεί και ο Ντυτιγέλ κατέληξε παγιδευμένος στον τοίχο, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.[4]

Ελληνική μετάφραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο άνθρωπος που περνούσε μέσα απ' τους τοίχους Μετάφραση: Ρένα Χατχούτ, εκδόσεις Γράμματα, 1983

Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο άνθρωπος που περνούσε μέσα απ' τους τοίχους έχει μεταφερθεί επανειλημμένα στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση.

  • 1951 : Garou-Garou, le passe-muraille, γαλλική κινηματογραφική ταινία του Ζαν Μπουαγιέ με τον Μπουρβίλ και τη Τζόαν Γκρίνγουντ. [5]
  • 1959 : Ein Mann geht durch die Wand, γερμανική κινηματογραφική ταινία του Λαντισλάο Βάιντα.
  • 1977 : Le Passe-muraille, γαλλική τηλεοπτική ταινία του Πιέρ Τσερνιά.
  • 2007 : Passe-muraille, ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους του Ντέμιαν Χένρι.[6]
  • 2016 : Le Passe-muraille, γαλλική τηλεοπτική ταινία του Νταντ Ντεζάρτ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]