Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ούγος ΣΤ΄ του Λουζινιάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ούγος ΣΤ΄ του Λουζινιάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Hugues VI de Lusignan (Γαλλικά)
Γέννηση1039
Θάνατος1102
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Γαλλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςHildegarde|Aléarde de Thouars
ΤέκναΟύγος Ζ΄ του Λουζινιάν
ΓονείςΟύγος Ε΄ του Λουζινιάν και Αλμοδία της Μαρς
ΑδέλφιαΡεϋμόνδος Δ΄ της Τουλούζης
Βερεγγάριος Ραϋμόνδος Β΄ της Βαρκελώνης
Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Β΄ της Βαρκελώνης
Γουλιέλμος Δ΄ της Τουλούζης
Σάντσα της Βαρκελώνης
ΟικογένειαΟίκος του Λουζινιάν
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ούγος ΣΤ΄ των Λουζινιάν ή Ούγος ο κακός, (Γαλλική γλώσσα : Hugues VI le diable, μεταξύ 1139/1143 - περί το 1102) από τον Οίκο των Λουζινιάν ήταν κύριος του Λουζινιάν και, ως Ούγος Α΄, κόμης του Λα Μαρς (1091 - 1110). Ήταν γιος και διάδοχος του Ούγου Ε΄ κυρίου του Λουζινιάν και της Αλμοντίς, κόρης και διαδόχου του Βερνάρδου Α΄ κόμη του Λα Μαρς.[1] Παρά την ευλάβεια του ήταν μόνιμα σε αντιπαράθεση με το αβαείο του Αγ. Μαισέντ.[2] Σε πολλές περιπτώσεις οι φιλονικίες με τους μοναχούς ήταν τόσο βίαιες, που αναγκάστηκε να επέμβει ο δούκας της Ακουιτανίας, οι επίσκοποι του Πουατιέ και του Σαιντ και ο Πάπας Πασχάλης Β΄.[3] Οι μοναχοί του Αγ. Μαισέν του έδωσαν το παρωνύμιο ο κακός.[4] Το 1086 ο στρατός της Καστίλης καταστράφηκε σε μάχη από τους Αλμοραβίδες, οι οποίοι απείλησαν τον ετεροθαλή αδελφό του Βερεγγάριο-Ραϋμόνδο Β΄ κόμη της Βαρκελώνης.[5] Ο Ούγος ΣΤ΄ ανέλαβε εκστρατεία στην Ιβηρική το 1087 μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του Ραϋμόνδο Δ΄ κόμη της Τουλούζης για να βοηθήσουν τον αδελφό τους.[5] Ανέλαβε τον σταυρό κατά την Α΄ Σταυροφορία μαζί με τους δύο προαναφερθέντες αδελφούς του, ο Ραϋμόνδος Δ΄ έγινε ο πρώτος κόμης της Τρίπολης.[5] Συμμετείχε και στη Σταυροφορία του 1101 (μεταξύ της Α΄ και της Β΄ Σταυροφορίας) με το στρατό του Γουλιέλμου Θ΄ δούκα της Ακουιτανίας, έπεσε στην "μάχη της Ράμλα".[6]

Νυμφεύτηκε π. το 1065 τη Χιλντεγκάρντε, κόρη του Αιμερύ Δ΄ υποκόμη του Τουάρ και είχε τέκνο:[7]

  1. Painter 1957, σ. 33
  2. Riley-Smith 1998, σ. 45
  3. Riley-Smith 1998, σσ. 42, 45
  4. Riley-Smith 1998, σ. 42
  5. 5,0 5,1 5,2 Riley-Smith 1998, σ. 46
  6. Hamilton 2000, σ. 97
  7. Settipani 2004, σ. 283
  • Hamilton, Bernard (2000). The Leper King and his Heirs: Baldwin IV and the Crusader Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press.
  • Painter, Sidney (1957). "The Lords of Lusignan in the Eleventh and Twelfth Centuries". Speculum. The University of Chicago Press. Vol. 32, No. 1 Jan.
  • Riley-Smith, Jonathan (1998). The First Crusaders, 1095–1131. Cambridge University Press.
  • Settipani, Christian (2004). La noblesse du Midi carolingien: études sur quelques grandes familles d'Aquitaine et du Languedoc du IX au XI siecles (in French). Prosopographica et Genealogica.