Οκροπίρ της Γεωργίας

Οκροπίρ της Γεωργίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	24 Ιουνίουιουλ. / 5 Ιουλίου 1795γρηγ.; Τελάβι
Θάνατος	30 Οκτωβρίου 1857; Μόσχα
Χώρα πολιτογράφησης	Γεωργία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Anna Kutaysova
Τέκνα	Pavel Okropirovich Gruzinsky
Γονείς	Γεώργιος ΙΒ΄ της Γεωργίας και Mariam Tsitsishvili
Αδέλφια	Νινό, Πριγκίπισσα της Μιγνκρελίας; Τεϊμουράζ της Γεωργίας; Ιωάννης της Γεωργίας; Δαβίδ της Γεωργίας; Βαγράτ πρίγκιπας της Γεωργίας; Ηλίας της Γεωργίας; Γαβριήλ της Γεωργίας; Μιχαήλ της Γεωργίας
Οικογένεια	Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Oκροπίρ, γεωργιανά: ოქროპირი, γνωστός στη Ρωσία ως τσαρέβιτς Oκροπίρ Γκεοργκίεβιτς Γρουζίνσκι ρωσικά: Окропир Георгиевич Грузинский‎‎, (24 Ιουνίου 1795 – 30 Οκτωβρίου 1857) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (μπατονισβίλι) τού Οίκου των Μπαγκρατιόνι . ^[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Oκροπίρ (δηλ. Χρυσόστομος) ^[1] γεννήθηκε στο Tελάβι από τον διάδοχο τού θρόνου Γεώργιο (τον μελλοντικό βασιλιά Γεώργιο ΙΒ΄ της Γεωργίας, βασίλευσε 1798-1800) και τη δεύτερη σύζυγό του, Mαριάμ . Μετά το τέλος τού πατέρα του και τη ρωσική προσάρτηση της Γεωργίας (1800), η βασιλική οικογένεια απομακρύνθηκε βίαια από τη Γεωργία. Το 1803 η βασίλισσα Μαριάμ στάλθηκε σε περιορισμό στο μοναστήρι Μπελόγκοροντ στο Βορονέζ, επειδή είχε δολοφονήσει τον Ρώσο στρατηγό Λαζάρεφ, ο οποίος είχε εντολή να μεταφέρει την οικογένεια τού βασιλιά στη Ρωσία. Ο Οκρόπιρ μεταφέρθηκε στην Αγία Πετρούπολη, όπου κατατάχθηκε στο Πεζικό Σώμα και διορίστηκε, το 1812, ως υπολοχαγός της Φρουράε των Ιπποτών. Αποσύρθηκε το 1816 και έζησε στη συνέχεια στην Αγία Πετρούπολη, με απαγόρευση από τις αρχές να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γεωργία.

Εντός της Ρωσίας, ο Oκροπίρ και ο εξάδελφός του πρίγκιπας Ντιμίτρι, γιος του Ιουλόν, ήταν οι κύριοι ηγέτες των Γεωργιανών φιλοβασιλικών. Πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις Γεωργιανών φοιτητών στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη και προσπάθησαν να τους πείσουν ότι η Γεωργία έπρεπε να είναι ανεξάρτητη. Ο Oκροπίρ επισκέφθηκε λαθραία την Τιφλίδα το 1830 και βοήθησε στην ίδρυση μίας μυστικής εταιρείας, με στόχο την αποκατάσταση ενός ανεξάρτητου βασιλείου υπό τη δυναστεία των Μπαγκρατιόνι. ^[2] Η εταιρεία περιελάμβανε πολλούς κορυφαίους Γεωργιανούς ευγενείς και διανοούμενους, ανάμεσά τους οι Eλίζμπαρ Εριστάβι, Φιλάδελφος Κικνάτζε, Σολομόν Ντοντασβίλι, Dmitri Kipiani, Γκιόργκι Εριστάβι, Aλεξάντερ Τσαβτσαβάτζε, Γκριγκόλ Ορμελιάνι και ο Iάσε Παλαβαντισβίλι, ο οποίος πρόδωσε τα μέλη της. Στις 10 Δεκεμβρίου 1832, λίγες ημέρες πριν από το προγραμματισμένο πραξικόπημα, οι συνωμότες συνελήφθησαν. ^[3] Ο Oκροπίρ εξορίστηκε στην Kοστρόμα το 1833, αλλά σύντομα τού δόθηκε χάρη και τού επέτρεψαν να επιστρέψει στη Μόσχα, όπου απεβίωσε το 1857.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την κόμισσα Anna Pavlovna Kutaisova (1800-1868). ^[1] Ο Οκροπίρ απέκτησε τρεις γιους και δύο κόρες, πρίγκιπες και πριγκίπισσες Γρουζίνσκι (δηλ. της Γεωργίας) ^[1], στους οποίους ο Ρώσος Αυτοκράτορας χορήγησε την προσφώνηση της Αυτού Γαληνότατης Υψηλότητας.

Γκιόργκι (Γκεόργκι Οκροπίροβιτς Γρουζίνσκι, π. 1834 – 28 Φεβρουαρίου 1886), άγαμος.
Άννα (Άννα Οκροπίροβνα Γρουζίνσκαγια, π. 1834 – 18 Ιουνίου 1898), παντρεύτηκε πρώτα τον πρίγκιπα Aλεξάντερ Μπαγκρατιόν-Μουχράνσκι (1823–1853), από τον Οίκο των Μουχράνι, ^[1] και δεύτερον με τον Aλέξανδρο Αλμπίζι.
Παύλος (Πάβελ Οκροπίροβιτς Γρουζίνσκι, 26 Απριλίου 1835 – 12 Φεβρουαρίου 1875), η παράκληση τού οποίου είχε ως αποτέλεσμα την αυτοκρατορική επιβεβαίωση τού θυρεού των Γρουζόνσκι το 1886. Νυμφεύτηκε το 1861 την πριγκίπισσα Aναστασία Νικολάγιεβνα Ντολγκορούκοβνα (1842–1881), από την οποία απέκτησε τους πρίγκιπες:
- Γκιόργκι (Γκεόργκι Παβλόβιτς Γρουζίνσκι, 16 Μαΐου 1862 – 3 Νοεμβρίου 1916),
- Κωνσταντίνος (Koνσταντίν Πάβλοβιτς Γρουζίνσκι, 1871–1916),
- Παύλος (Πάβελ Παύλοβιτς Γρουζίνσκι, 1871–1884),
- Δημήτριος (Ντμίτρι Παύλοβιτς Γρουζίνσκι π. 1873 – απεβ. σε βρεφική ηλικία),
- Νίνο (Nίνα Παύλοβνα Γρουζίνσκαγια, γενν. 1867).
Ηρακλής (IΗρακλή Οκροπίροβιτς Γρουζίνσκι).
Πρασκόβια (Πρασκόβια Οκροπίροβνα Γρουζίνσκαγια), πιθανώς εξωσυζυγικό παιδί.

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Lang, David Marshall (1962), A Modern History of Georgia . Λονδίνο : Weidenfeld και Nicolson.
Suny, Ronald Grigor (1994), The Making of the Georgia Nation: 2nd edition, Indiana University Press ,(ISBN 0-253-20915-3) .

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Genealogisches Handbuch des Adels, Fürstliche Häuser Band III. "Bagration-Muchransky". C.A. Starke Verlag, 1955, pp. 247, 249. (German).
↑ Lang, page 68; Suny, page 71.
↑ Suny, page 71.

[ghda-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Genealogisches Handbuch des Adels, Fürstliche Häuser Band III. "Bagration-Muchransky". C.A. Starke Verlag, 1955, pp. 247, 249. (German).

[2] Lang, page 68; Suny, page 71.

[3] Suny, page 71.

[1]

[2]

[3]