Ιωάννης της Γεωργίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης της Γεωργίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16  Μαΐου 1766
Τιφλίδα
Θάνατος15  Φεβρουαρίου 1830
Αγία Πετρούπολη
Τόπος ταφήςμοναστήρι του Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο του Κάρτλι και της Καχετίας
Ρωσική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΓεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςγεωργιανά
Ρωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
Οικογένεια
Σύζυγοςd:Q119850899
ΤέκναΓρηγόριος της Γεωργίας
ΓονείςΓεώργιος ΙΒ΄ της Γεωργίας και Ketevan Andronikashvili
ΑδέλφιαΗλίας της Γεωργίας
Γαβριήλ της Γεωργίας
Μιχαήλ της Γεωργίας
Τεϊμουράζ της Γεωργίας
Δαβίδ της Γεωργίας
Βαγράτ πρίγκιπας της Γεωργίας
Οκροπίρ της Γεωργίας
Νινό, Πριγκίπισσα της Μιγνκρελίας
ΟικογένειαΔυναστεία των Μπαγκρατιόνι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιοάνε μπατονισβίλι, γεωργιανά: იოანე ბაგრატიონი, (16 Μαΐου 1768 στην Τιφλίδα της Γεωργίας – 15 Φεβρουαρίου 1830 στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας) ήταν βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) της Γεωργίας, συγγραφέας και εγκυκλοπαιδιστής. 

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ο δευτερότοκος γιος τού Γεωργίου ΙΒ΄, τού τελευταίου βασιλιά τού βασιλείου τού Kάρτλι-Καχέτι (κεντρικής και ανατολικής Γεωργίας), από την πρώτη του σύζυγο Kετεβάν Αντρονικασβίλι, ο Iοάνε διοίκησε την εμπροσθοφυλακή μίας γεωργιανής δύναμης, που εξολοθρεύτηκε από τον περσικό στρατό στη μάχη τού Κστσανίσι το 1795. 

Μετά τη μάχη, το βασίλειο εισήλθε σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης και πολιτικής αναρχίας. Για να εξαλείψει τα αποτελέσματα μίας περσικής επίθεσης και να ξεπεράσει την καθυστέρηση της φεουδαρχικής κοινωνίας, ο πρίγκιπας Ιοάνε πρότεινε στις 10 Μαΐου 1799 ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων της διοίκησης, τού στρατού και της εκπαίδευσης. Ωστόσο αυτό το έργο δεν υλοποιήθηκε ποτέ, λόγω της αδυναμίας τού Γεωργίου ΙΒ΄ και μίας εμφύλιας διαμάχης στη χώρα. Το 1800 διοίκησε ένα γεωργιανό ιππικό σώμα στις ενωμένες ρωσο-γεωργιανές δυνάμει, που νίκησαν τον θείο του Aλέξανδρο και τους συμμάχους του Νταγκεστανούς στη μάχη της Νιαχούρα. 

Μετά το τέλος τού Γεωργίου ΙΒ΄, το Κάρτλι-Καχέτι ενσωματώθηκε στην επεκτεινόμενη Ρωσική Αυτοκρατορία και ο Ιοάνε εκτοπίστηκε στη Ρωσία. Εγκαταστάθηκε στην Αγία Πετρούπολη, όπου έγραψε τα περισσότερα από τα έργα του, με σημαντικότερο το διδακτικό εγκυκλοπαιδικό μυθιστόρημα Kαλμασόμπα (1817–1828). 

Είναι επίσης συγγραφέας μίας εγκυκλοπαίδειας για τη φύση (1814), μίας εγκυκλοπαίδειας για παιδιά (1829), ενός ρωσο-γεωργιανού λεξικού, ενός γεωργιανού λεξικού και πολλών ποιημάτων. 

Τα χειρόγραφά του ανακαλύφθηκαν το 1861 από έναν γεωργιανό λόγιο, τον Ντιμίτρι Μπακράτζε, ο οποίος τα δημοσίευσε σε συντομευμένη έκδοση το 1862. 

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε το 1787 την πριγκίπισσα Kετεβάν Τσερετέλι (1775–1832), κόρη τού πρίγκιπα Zουράμπ Τσερετέλι (1747–1823), μάγιστρο τού παλατιού (sakhlt-ukhutsesi) τού Ιμερέτι, και απέκτησε το μοναδικό τέκνο, τον:

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • David M. Lang, Prince Ioann of Georgia and His "Kalmasoba", American Slavic and East European Review, Vol. 11, Νο. 4 (Δεκ., 1952), σσ. 274–287
  • Σοβιετική Γεωργιανή Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 5, σελ. 188–189. Τιφλίδα, 1980 (στα γεωργιανά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]