Οι Διαβολογυναίκες (ταινία)

Οι Διαβολογυναίκες
	Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Ανρί-Ζωρζ Κλουζό
Παραγωγή	Ανρί-Ζωρζ Κλουζό
Σενάριο	Ανρί-Ζωρζ Κλουζό και Μπουαλώ-Ναρσεζάκ
Βασισμένο σε	Εκείνη που δεν υπήρχε πια
Πρωταγωνιστές	Σιμόν Σινιορέ, Πολ Μορίς, Σαρλ Βανέλ, Μισέλ Σερό, Jacques Hilling, Βέρα Κλουζό, Ρομπέρ Νταλμπάν, Ζαν Λεφέβρ, Camille Guérini, Κριστιάν Μπροκάρ, Dominique Brun-Maaoui, Ζορζ Σαμαρά, Ζορζ Πουζουλί, Henri Coutet, Ζακ Βαρέν, Jean Brochard, Ζαν Κλαριό, Jean Témerson, Jean-Pierre Bonnefoux, Jimmy Urbain, Τζόνι Χαλιντέι, Madeleine Suffel, Νοέλ Ροκερβέρ, Πιέρ Λαρκί, Τερέζ Ντορνί και Υβ-Μαρί Μωράν
Μουσική	Georges Van Parys
Φωτογραφία	Αρμάν Τιράρ
Μοντάζ	Madeleine Gug
Εταιρεία παραγωγής	Vera Films
Πρώτη προβολή	1954
Διάρκεια	114 λεπτά
Προέλευση	Γαλλία
Γλώσσα	Γαλλικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Διαβολογυναίκες (γαλλικά: Les Diaboliques), είναι ένα αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ του 1955 Γαλλικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Ανρί-Ζωρζ Κλουζό. Πρωταγωνιστούν οι Σιμόν Σινιορέ, Βέρα Κλουζό, Σαρλ Βανέλ, και ο Πωλ Μορίς.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δύο γυναίκες , η σύζυγος Κριστίνα (Βέρα Κλουζό) κι η ερωμένη Νικόλ (Σιμόν Σινιορέ), αποφασίζουν να δολοφονήσουν τον άντρα που έχει κάνει δύσκολη τη ζωή τους. O Μισέλ (Πολ Μορίς), ένας αντιπαθητικός, και δεσποτικός άντρας, συμπεριφέρεται με τέτοιο απαράδεκτο τρόπο που η δολοφονία του μοιάζει απόλυτα αιτιολογημένη. Το σχολείο του οποίου είναι ιδιοκτήτης και διευθυντής έχει ολιγοήμερες διακοπές, τις οποίες εκμεταλλεύονται οι δύο γυναίκες για να εφαρμόσουν το σχέδιό τους. Τον παρασύρουν στην ιδιωτική κατοικία της Νικόλ όπου τον δολοφονούν, ποτίζοντάς τον με υπνωτικό και πνίγοντας τον στην μπανιέρα. Επιστρέφουν στο σχολείο με το πτώμα κι εκμεταλλευόμενες την αργία το ρίχνουν στην πισίνα. Όμως μερικές μέρες μετά όταν η πισίνα αδειάζει για να καθαριστεί δεν υπάρχει πια πτώμα. Συγχρόνως, ένας μαθητής επιμένει ότι έχει δει τον διευθυντή, ενώ το καθαριστήριο στέλνει πίσω, καθαρό και σιδερωμένο το κουστούμι που φορούσε τη βραδιά που δολοφονήθηκε Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν στην αναμνηστική σχολική φωτογραφία, στο φόντο φαίνεται το πρόσωπο του δολοφονηθέντος άντρα.

Η θρησκόληπτη και υστερική Κριστίνα αρχίζει να καταρρέει και η εύθραυστη υγεία της κλονίζεται, ενώ η Νικόλ προσπαθεί να βρει κάποια άκρη παραμένοντας ψύχραιμη και καπνίζοντας συνεχώς.