Μπουαλώ-Ναρσεζάκ
Μπουαλώ-Ναρσεζάκ (γαλλικά: Boileau-Narcejac) είναι το λογοτεχνικό όνομα των Πιέρ Λουί Μπουαλώ (1906 - 1989) και του Πιέρ Ερώ, γνωστού ως Τομά Ναρσεζάκ (1908 - 1998), Γάλλων συγγραφέων αστυνομικών μυθιστορημάτων. Από την επιτυχημένη συνεργασία τους προέκυψαν 43 μυθιστορήματα, 100 διηγήματα και 4 θεατρικά έργα.[1]
Τα έργα τους διασκευάστηκαν σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων Οι Διαβολογυναίκες (1955), σε σκηνοθεσία Ανρί-Ζωρζ Κλουζό, και Δεσμώτης του Ιλίγγου (1958) σε σκηνοθεσία Άλφρεντ Χίτσκοκ.[2]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιέρ Λουί Μπουαλώ γεννήθηκε το 1906 στο Παρίσι. Οι σπουδές του τον προετοίμασαν για σταδιοδρομία στο εμπόριο, αλλά ήταν παθιασμένος με την αστυνομική λογοτεχνία από την παιδική του ηλικία. Άλλαξε αρκετά επαγγέλματα ενώ παράλληλα έγραφε διηγήματα και νουβέλες σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Στη συνέχεια έγραψε μια σειρά από μυθιστορήματα με ήρωα τον Αντρέ Μπρυνέλ, έναν ιδιότροπο ιδιωτικό ντετέκτιβ ειδικευμένο σε δύσκολες υποθέσεις, όπως το Έξι εγκλήματα χωρίς δολοφόνο (1939). Το 1938 τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος περιπέτειας. Το 1939 παντρεύτηκε. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε, πιάστηκε αιχμάλωτος τον Ιούνιο του 1940 και πέρασε δύο χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου γνώρισε τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1942 και στρατολογήθηκε ως κοινωνικός λειτουργός. Το έργο του περιλάμβανε επισκέψεις σε φυλακές και συνεντεύξεις με εγκληματίες. Συνέχισε τη συγγραφική του καριέρα το 1945 γράφοντας μυθιστορήματα και σενάρια για μερικές επιτυχημένες ραδιοφωνικές σειρές το 1945-1947.[3]
Ο Πιέρ Ερώ γεννήθηκε το 1908 στο Ροσφόρ-συρ-Μερ σε οικογένεια ναυτικών. Έχασε το ένα του μάτι σε παιδικό ατύχημα, το οποίο τον εμπόδισε να εργασθεί σαν ναυτικός. Στα νιάτα του, συνήθιζε να πηγαίνει για ψάρεμα στον ποταμό Σαράντ κοντά σε δύο χωριουδάκια που ονομάζονταν Σαιν Τομά και Ναρσεζάκ, και αργότερα τα χρησιμοποίησε σαν ψευδώνυμο – Τομά Ναρσεζάκ. Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Μπορντώ, του Πουατιέ και του Παρισιού όπου έλαβε πτυχία λογοτεχνίας και φιλοσοφίας. Μετακόμισε στη Νάντη το 1945, όπου έγινε καθηγητής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας σε λύκειο και κράτησε αυτή τη θέση μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1967. Παντρεύτηκε δύο φορές, το 1930 γάμο από τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά και δεύτερη φορά το 1967.[4]
Συνεργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1948, οι δύο συγγραφείς γνωρίστηκαν σε δείπνο προς τιμήν του Τομά Ναρσεζάκ που μόλις είχε κερδίσει το Βραβείο μυθιστορήματος περιπέτειας. Ο Πιέρ Μπουαλώ είχε λάβει την ίδια διάκριση δέκα χρόνια νωρίτερα.[5]
Λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας και των μυθιστορημάτων περιπέτειας και οι δύο, από τότε άρχισαν τη συνεργασία τους αλληλογραφώντας, επιθυμώντας να γράψουν μαζί «κάτι διαφορετικό». Έγραφαν τα βιβλία μαζί, οι ρόλοι τους ήταν ωστόσο ξεκάθαρα καθορισμένοι: Ο Πιέρ Μπουαλώ έχτιζε την πλοκή, ο Τομά Ναρσεζάκ έγραφε, ολοκλήρωνε και επεξεργάζονταν το τελικό κείμενο. Η πρώτη τους επιτυχία με το ψευδώνυμο Μπουαλώ-Ναρσεζάκ ήταν Εκείνη που δεν υπήρχε πια (1952), ένα μυθιστόρημα που καθιέρωσε τη φήμη τους σε διεθνές επίπεδο.[6]
Οι Μπουαλώ-Ναρσεζάκ έχουν εκδώσει με τη διπλή υπογραφή τους 43 μυθιστορήματα, 100 διηγήματα και 4 θεατρικά έργα. Πολλά από τα έργα τους έχουν μεταφερθεί στην οθόνη. [7]Για 40 χρόνια (1948-1989) κυριάρχησαν στο γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα, συνθέτοντας λεπτές ιστορίες με ψυχολογικό σασπένς και άγχος σε σκοτεινή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα με τους ήρωες να βυθίζονται στην ιλιγγιώδη αγωνία και τον τρόμο. Το 1965 κέρδισαν το Bραβείο μαύρου χιούμορ.
Έγραψαν επίσης σενάρια για τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και θεωρητικές μελέτες για τα είδη εγκλημάτων.
Υπήρξαν πάντα θαυμαστές του Αρσέν Λουπέν, έτσι αποφάσισαν να συνεχίσουν τις περιπέτειες του θρυλικού ήρωα του Μωρίς Λεμπλάν. Το μυστικό της Ενερβίλ, το πρώτο από 5 έργα της σειράς, κέρδισε το Βραβείο Μυστηρίου των Κριτικών το 1973. Ασχολήθηκαν επίσης με την παιδική και νεανική λογοτεχνία με τη σειρά Sans Atout που αφηγείται τις περιπέτειες ενός νεαρού αγοριού ερασιτέχνη ντετέκτιβ.[8]
Η γόνιμη συνεργασία τους έληξε το 1989 με τον θάνατο του Πιέρ Μπουαλώ στο Μπωλιέ-συρ-μερ. Ο Τομά Ναρσεζάκ συνέχισε μόνος, έως τον θάνατό του το 1998 στη Νίκαια.
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1952 – Celle qui n'était plus, ελληνική μετάφραση: Οι διαβολογυναίκες με υπότιτλο Εκείνη που δεν υπήρχε πια (μετάφραση: Γιάννης Βασιλειάδης, εκδόσεις: Καστανιώτης, 1988), και Οι διαβόλισσες (μετάφραση: Έλγκα Καββαδία, εκδόσεις Άγρα, 2018).
- 1952 – Les Visages de l'ombre (Πρόσωπα στη σκιά)
- 1954 – D'entre les morts, ελληνική μετάφραση: Ο Δεσμώτης Του Ιλίγγου μετάφραση: Τζένη Κωνσταντίνου, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2011
- 1955 – Les Louves, ελληνική μετάφραση: Οι λύκαινες (μετάφραση: Εύη Γεροκώστα, εκδόσεις Κέδρος, 2005).
- 1956 – Le mauvais oeil (Το κακό μάτι)
- 1956 – Au bois dormant
- 1957 – Les magiciennes (Οι μάγισσες).
- 1958 – L'ingénieur aimait trop les chiffres
- 1959 – À cœur perdu
- 1961 – Maléfices
- 1962 – Maldonne
- 1964 – Les victimes,Τα θύματα, μετάφραση: Ράικος, Γιώργος, εκδόσεις Καστανιώτης, 2000
- 1965 – Le train bleu s'arrête treize fois (Το μπλε τρένο σταματάει δεκατρείς φορές, διηγήματα).
- 1965 – Et mon tout est un homme
- 1967 – La mort a dit: Peut-être (Ο θάνατος είπε: Ίσως)
- 1969 – La Porte du large
- 1969 – Delirium, suivi de L'Île
- 1970 – Les Veufs (Οι χήροι)
- 1971 - Sans Atout et le Cheval fantôme, ελληνική μετάφραση: Το Άλογο Φάντασμα, ελληνική μετάφραση: Ντεκάστρο Μαρίζα, εκδόσεις Καστανιώτης,1991
- 1971 - Sans Atout contre l'homme à la dague, Ο Άντρας με το στιλέτο, ελληνική μετάφραση: Ντεκάστρο Μαρίζα, εκδόσεις Καστανιώτης,1991
- 1972 – La Vie en miettes
- 1973 - Les Pistolets de Sans Atout, ελληνική μετάφραση: Τα Πιστόλια, μετάφραση: Ντεκάστρο Μαρίζα, εκδόσεις Καστανιώτης,1991
- 1974 – Frère Judas
- 1975 – La Tenaille
- 1976 – La lèpre (Η λέπρα)
- 1977 - La justice d' Arsène Lupin (Η δικαιοσύνη του Αρσέν Λουπέν)
- 1978 – L'âge bête
- 1979 – Carte vermeil
- 1980 – Les intouchables (Οι άθικτοι).
- 1980 – Terminus
- 1981 – Box-office
- 1983 – Mamie
- 1984 – Les Eaux dormantes.
- 1984 - Sans Atout et l'Invisible agresseur Ο Αόρατος Δολοφόνος, ελληνική μετάφραση: Ντεκάστρο Μαρίζα, εκδόσεις Καστανιώτης,1991
- 1985 – Schuss.
- 1987 – Mister Hyde.
- 1988 – Champ clos.
- 1988 – Le Contrat (Το συμβόλαιο).
- 1989 – J'ai été un fantôme (Ήμουν φάντασμα).
- 1990 – Le soleil dans la main (Ο ήλιος στα χέρια).
- 1991 – La main passe
- 1991 – Les nocturnes
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Boileau-Narcejac - BIOGRAPHIE & INFORMATIONS».
- ↑ «Pierre Boileau».
- ↑ «Pierre Boileau - BIOGRAPHIE & INFORMATIONS».
- ↑ «Thomas Narcejac, 89, Author of Crime Novels». The New York Times. 5 Ιουλίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ «Boileau-Narcejac».
- ↑ «Who were Boileau-Narcejac? The tandem that revamped French detective novels».
- ↑ «3 must-see thrillers based on Boileau-Narcejac novels».
- ↑ «Τομά Ναρσεζάκ/Πιερ Μπουαλό». biblionet.gr/.
|