Ντιμίταρ Ντίμοβ Πραματάρσκι
Ντιμίταρ Ντίμοβ Πραματάρσκι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1844 Skrebatno |
Θάνατος | 12 Απριλίου 1912 Σόφια |
Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Βουλγαρικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά Ελληνικά Τουρκικά Γαλλικά Αγγλικά Ρωσικά |
Σπουδές | Βουλγαρική Καθολική Ιερατική Σχολή Θεσσαλονίκης |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δικαστής πολιτικός |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ντιμίταρ Ντίμοβ Πραματάρσκι, (Димитър Димов Праматарски) γνωστός και ως Ντιμίταρ Ντίμοβ Μακεντόνσκι, καθώς και με το παρατσούκλι του Παπασάτα, ήταν Βούλγαρος παιδαγωγός, πολιτικός και επαναστάτης, συμμετέχων στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα πριν από το 1878[1]. Ο Ντιμίταρ Ντίμοβ ήταν επίσης ο 3ος δήμαρχος της Σόφιας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1844 στο χωριό Σκρεμπάτνο, τότε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σήμερα στη Βόρεια Μακεδονία[1]. Εκεί διδάχτηκε και τα πρώτα γράμματα, το 1857 πήγε στη Σόφια και συνέχισε τις σπουδές του στην σχολή του Σάβα Φιλαρέτοβ. Από το 1858 έως το 1861 ήταν μαθητής και ταυτόχρονα δάσκαλος στο Γαλλικό Κολέγιο Λαζαριστών (ΔΕΛΑΣΑΛ) στη Θεσσαλονίκη[2], όπου δίδασκε βουλγαρικά και σπούδασε οικονομικά και νομικά. Σπούδασε και εργάστηκε επίσης στη Φιλιππούπολη για σύντομο χρονικό διάστημα - δίδαξε στο επισκοπικό σχολείο υπό τον Ιωακείμ Γκρούεβ και στο αμερικανικό ιεραποστολικό σχολείο εκεί.
Από το 1861 έως το 1866, ο Ντιμίταρ Πραματάρσκι ήταν δάσκαλος για μικρό χρονικό διάστημα στην γεννέτηρα του Σκρεμπάτνο, στη συνέχεια στην πόλη Νευροκόπι [2], όπου συμμετείχε ενεργά στους αγώνες της Βουλγαρικής αναγέννησης (Μακεδονικός Αγώνας) και στον εθνικό προσεταιρισμό των κατοίκων της περιοχής.
Το 1867-68 μετακόμισε για να εργαστεί ως δάσκαλος στη Σόφια, όπου τον σύστησε ο Ιωακείμ Γκρούεβ. Εδώ οι συνάδελφοί του ήταν ο Χρίστο Κοβάτσεβ και ο Ντιμίταρ Νοζάροβ, με τους οποίους συνάντησε τον Βασίλ Λέφσκι και το 1870 έθεσαν τα θεμέλια της μυστικής επαναστατικής επιτροπής στη Σόφια[3]. Ήταν από τους κύριους ηγέτες της Ανωτάτης Μακεδονο-Αδριανουπολικής Επιτροπής.
Μετά την Απελευθέρωση το 1878, ο Ντιμίταρ Ντίμοβ ήταν επικεφαλής (δήμαρχος) του γραφείου του Ρώσου κυβερνήτη της Σόφιας, κόμη Πιότρ Αλαμπίν, στον οποίο παρείχε ανεκτίμητη βοήθεια όχι μόνο λόγω της πολιτικής του ωριμότητας, αλλά και λόγω της άριστης γνώσης των λατινικών, Αγγλικών, Γαλλικών, Ρωσικών, Τουρκικών και Ελληνικών[3]. Αργότερα έγινε γραμματέας του ανώτατου ελεγκτικού δικαστηρίου.
Ήταν Ρωσόφιλος για αυτό και έλαβε το ψευδώνυμο Παπασάτα. Έστειλε και τις τρεις κόρες του να σπουδάσουν στην Οδησσό[4][5][6].
Πέθανε στις 12 Απριλίου 1912 στη Σόφια[1][7] .
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Димитър Димов: най-достойните дела са делата за народа български![νεκρός σύνδεσμος] (Βουλγάρικα)
- Иван Вазов, Към очерка „София през 1880 г.“(Βουλγάρικα)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Енциклопедия „Пирински край“, том II. Благоевград, Редакция „Енциклопедия“, 1999. ISBN 954-90006-2-1. с. 152, (Βουλγάρικα)
- ↑ 2,0 2,1 Енциклопедия „Пирински край“, том II. Благоевград, Редакция „Енциклопедия“, 1999. ISBN 954-90006-2-1. с. 153, (Βουλγάρικα)
- ↑ 3,0 3,1 [νεκρός σύνδεσμος] Димитър Димов: Най-достойните дела са делата за народа български!!. // Трета възраст, 26 март 2017 г. Посетен на 11 януари 2021 г[νεκρός σύνδεσμος], (Βουλγάρικα)
- ↑ Българска възрожденска интелигенция.- С., 1988, с. 387-388, (Βουλγάρικα)
- ↑ Енциклопедия България, том 4, Издателство на БАН, София, 1984, стр. 31.(Βουλγάρικα)
- ↑ „Документи за българското Възраждане от архива на Стефан И. Веркович 1860-1893“. София, 1969, стр.70., (Βουλγάρικα)
- ↑ Българската възрожденска интелигенция (енциклопедия), ДИ „Д-р Петър Берон“, София, 1988, стр.387, (Βουλγάρικα)