Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ντέιβιντ Γούνταρντ

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντέιβιντ Γούνταρντ
Γούνταρντ το 2020
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		David Woodard (Αγγλικά)
Γέννηση6  Απριλίου 1964[1]
Σάντα Μπάρμπαρα[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Καναδάς
ΘρησκείαΒουδισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σάντα Μπάρμπαρα
Eugene Lang College of Liberal Arts[3]
San Marcos High School[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης
διευθυντής ορχήστρας
συγγραφέας
Οικογένεια
ΣύζυγοςSonja Vectomov (από 2014)[5]
Ιστότοπος
www.davidwoodard.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ντέιβιντ Τζέιμς Γούνταρντ (αγγλικά: David James Woodard, /ˈwʊdɑːrd/ (βοήθεια·πολυμέσα); Σάντα Μπάρμπαρα, Καλιφόρνια, 6 Απριλίου 1964) είναι Αμερικανός συγγραφέας και μαέστρος. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 δημιούργησε τον όρο «prequiem», μια σύνθεση πρώιμου ρέκβιεμ, για να περιγράψει τη Βουδιστική πρακτική του για σύνθεση ειδικής μουσικής, η οποία παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια ή λίγο πριν το θάνατο του υποκειμένου του.[6][7]

Οι επιμνημόσυνες υπηρεσίες του Λος Άντζελες, στις οποίες υπηρέτησε ο Γούνταρντ σαν μαέστρος ή μουσικός διευθυντής, συμπεριέλαβαν το 2001, μια αστική τελετή η οποία διεξήχθη στο εγκαταλελειμμένο πια τελεφερίκ Angels Flight, για τη μνήμη της ατυχούς απώλειας του Leon Praport και της τραυματισμένης του χήρας Lola.[8][9]:125 Έχει διευθύνει ρέκβιεμ στην άγρια φύση, συμπεριλαμβανομένου αυτού για τον καφέ πελεκάνο της Καλιφόρνια, στην κορυφή ενός αναχώματος όπου έπεσε το ζώο.[10]

Ο Γούνταρντ είναι γνωστός για τα αντίγραφα του Dreamachine, μιας ήπιας ψυχοδραστικής λάμπας, η οποία εκτίθεται σε μουσεία τέχνης σε όλο τον κόσμο. Στη Γερμανία και το Νεπάλ, είναι γνωστός για τη συνεισφορά του στο λογοτεχνικό περιοδικό Der Freund, όπως επίσης και για τα κείμενα του για είδη του κάρμα, τη συνείδηση των φυτών και τον οικισμό στην Παραγουάη Nueva Germania.[11]

Εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γούνταρτ εκπαιδεύτηκε στο Η Νέα Σχολή για Κοινωνική έρευνα και στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σάντα Μπάρμπαρα.[12]

Γούνταρντ και Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ, στέκεται μπροστά από ένα Dreamachine[13]:142–146

Nueva Germania

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2003, ο Γούνταρντ εκλέχτηκε σύμβουλος στο Juniper Hills (στην κομητεία του Los Angeles), στην Καλιφόρνια. Από αυτή τη θέση, πρότεινε μια αδελφοποίηση με την πόλη Nueva Germania, στην Παραγουάη. Για να προχωρήσει το σχέδιο του, ο Γούνταρντ ταξίδεψε πάλαι ποτέ ουτοπία για χορτοφάγους και φεμινιστές και συναντήθηκε με την ηγεσία του δήμου. Μετά την αρχική του επίσκεψη, επέλεξε να μην κυνηγήσει περεταίρω αυτή τη σχέση, παρόλα αυτά όμως βρήκε σε εκείνη την κοινότητα ένα αντικείμενο μελέτης για μεταγενέστερα κείμενα του. Αυτό που του προκάλεσε το ενδιαφέρον του ήταν οι πρωτο-μετανθρωπιστικές ιδέες ενός κερδοσκόπου διοργανωτή, του Ρίχαρντ Βάγκνερ και της Elisabeth Förster Nietzsche, η οποία μαζί με τον σύζυγο της τον Bernhard Förster ίδρυσαν και έζησαν στην αποικία από το 1886 μέχρι το 1889.[12]

Από το 2004 μέχρι το 2006 ο Γούνταρντ καθοδήγησε πολλές αποστολές στη Nueva Germania, κερδίζοντας την υποστήριξη από τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο Ντικ Τσένεϊ.[14] Το 2011, ο Ελβετός συγγραφέας Christian Kracht χορήγησε στον Γούνταρντ, άδεια να εκδώσει τη μεγάλη προσωπική αλληλογραφία τους, η οποία αφορά σε μεγάλο βαθμό τη Nueva Germania,[15]:113–138 σε δύο τόμους κάτω από την υπογραφή του πανεπιστημίου του Ανόβερου, Wehrhahn Verlag.[16]:180–189 Από την ανταλλαγή αλληλογραφίας, η εφημερίδα της Frankfurter Allgemeine Zeitung λέει, «[Οι Γούνταρντ και Kracht] καταστρέφουν τα όρια ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη.»[17] Το Der Spiegel διατυπώνει την αρχή ότι ο πρώτος τόμος, Five Years, vol 1,[18] είναι «η πνευματική προκαταρκτική δουλειά» για το επακόλουθο μυθιστόρημα του Kracht Imperium.[19]

Σύμφωνα με τον Andrew McCann, «ο Kracht συντρόφευσε τον Γούνταρντ σε ένα ταξίδι σε για το τι έχει μείνει από το μέρος, όπου οι απόγονοι των αρχικών αποίκων ζουν υπό έντονα μειωμένες συνθήκες. Όπως αποκαλύπτει η αλληλογραφία, ο Kracht υποχρέωσε την επιθυμία του Γούνταρντ να προχωρήσει στο πολιτιστικό προφίλ της κοινότητας, και να δημιουργήσει μια μινιατούρα της Όπερα του Μπαϊρόιτ στο μέρος στο οποίο ήταν παλιά η οικογενειακή κατοικία της Elisabeth Förster-Nietzsche.»[20] Πρόσφατα η Nueva Germania μεταφέρθηκε σε ένα πιο γνήσιο προορισμό, με κρεβάτια και πρωινό και ένα πρόχειρο ιστορικό μουσείο.

Dreamachine

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1989 μέχρι 2007 ο Γούνταρντ έφτιαξε αντίγραφα του Dreamachine,[21][22] μιας στροβοσκοπικής μηχανής η οποία φτιάχτηκε από τον Brion Gysin και τον Ian Sommerville. Περιλαμβάνει έναν κύλινδρο με σχισμές, φτιαγμένο από χαλκό ή χαρτί, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από μια ηλεκτρική λάμπα — όταν παρατηρείται με κλειστά μάτια η μηχανή μπορεί προκαλέσει νοητικές εκτροπές ανάλογες με αυτές που προκαλούνται από ναρκωτικά ή τα όνειρα.[Σ 1] Αφού προσέφερε ένα Dreamachine στο LACMA Ports of Entry[23][24] του Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ το 1996, ο Γούνταρντ έγινε φίλος με τον συγγραφέα και του παρουσίασε το «μοντέλο Bohemian» (από χαρτί) Dreamachine για τα 83α του και τελευταία του γενέθλια.[25][26]:23 Το Sotheby έβγαλε σε δημοπρασία την παλιά μηχανή του προσωπικού συλλέκτη το 2002, και παραμένει δανεισμένο από τον Μπάροουζ στο μουσείο Μουσείο τέχνης Σπένσερ.[27]

Αναφορές και Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Το 1990 ο Γούνταρντ εφεύρε μια ψυχοδραστική μηχανή, τη λεγόμενη «Feraliminal Lycanthropizer», τα αποτελέσματα της οποίας είναι εκδιαμέτρου αντίθετα με αυτά του Dreamachine.

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb16616878t. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2019.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2014.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  5. ↑ Vectomov-1.
  6. ↑ Κάρπεντερ Σ., «In Concert at a Killer's Death», Los Angeles Times, 9 Μαίου 2001.
  7. ↑ Ράπινγκ Α., Πορτρέτο του Γούνταρντ (Σιάτλ: Getty Images, 2001).
  8. ↑ Ράιχ, K., «Family to Sue City, Firms Over Angels Flight Death», Los Angeles Times, 16 Μαρτίου 2001.
  9. ↑ Ντόουσον, Τ., Los Angeles' Angels Flight (Mount Pleasant, SC, ΗΠΑ: Arcadia Publishing, 2008), σελ. 125.
  10. ↑ Μανζέρ, T., «Pelican's Goodbye is a Sad Song», Press-Telegram, 2 Οκτωβρίου 1998.
  11. ↑ Καρότσι, I., «La storia di Nueva Germania», Il Post, 13 Οκτωβρίου 2011.
  12. ↑ 12,0 12,1 Ρίνικερ, Κ., «Autorschaftsinszenierung und Diskursstörungen in Five Years», στο Τ. Μπόλτον, και άλλοι., έκδοση., German Monitor 79 (Λέιντεν: Μπριλ, 2016).
  13. ↑ Chandarlapaty, R., «Woodard and Renewed Intellectual Possibilities», στο Seeing the Beat Generation (Jefferson, NC: McFarland & Company, 2019), σελίδες. 142–146.
  14. ↑ Επστάιν, Τ., «Rebuilding a Home in the Jungle», San Francisco Chronicle, 13 Μαρτίου 2005. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024. CS1 maint: Unfit url (link)
  15. ↑ Σρότερ, Τ., «Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator», Mπίρκε, Kοπε, έκδοση., Author and Narrator (Βερολίνο: De Gruyter, 2015), σελίδες. 113–138.
  16. ↑ Γούνταρντ, Ν., «In Media Res», 032c, Καλοκαίρι 2011, σελίδες. 180–189.
  17. ↑ Λινκ, M., «Wie der Gin zum Tonic», Frankfurter Allgemeine Zeitung, 9 Νοεμβρίου 2011.
  18. ↑ Κράχτ, Κ., & Γούνταρτ, Five Years (Αννόβερο: Wehrhahn Verlag, 2011).
  19. ↑ Ντίεζ, Γ., «Die Methode Kracht», Der Spiegel, 13 Φεβρουαρίου 2012.
  20. ↑ ΜακΚάν, A. Λ., «Allegory and the German (Half) Century», Sydney Review of Books, 28 Αυγούστου 2015.
  21. ↑ Άλλεν, M., «Décor by Timothy Leary», The New York Times, 20 Ιανουαρίου 2005.
  22. ↑ Stirt, J. A., «Brion Gysin's Dreamachine—still legal, but not for long», bookofjoe, 28 Ιανουαρίου 2005.
  23. ↑ Νάιτ, Κ., «The Art of Randomness», Los Angeles Times, 1 Αυγούστου 1996.
  24. ↑ Μπόλς, Ν., «Dream Weaver», LA Weekly, 26 Ιουλίου–1 Αυγούστου 1996.
  25. ↑ Αμερικανική Πρεσβεία, Πράγα, «Literary Centenary», Οκτώβριος 2014.
  26. ↑ Γούνταρτ, «Burroughs und der Steinbock», Schweizer Monat, Μάρτιος 2014, σελ. 23.
  27. ↑ Μουσείο τέχνης Σπένσερ, «Dreamachine», Πανεπιστήμιο Κάνσας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντέιβιντ_Γούνταρντ&oldid=10553954"