Νικόλαος Κούρσουλας
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Νικόλαος Κούρσουλας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νικόλαος Κούρσουλας (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1602 (περίπου)[1] Ζάκυνθος |
Θάνατος | 1652[1] Χερσόνησος του Άθω |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Σπουδές | Ποντιφίκιο Ελληνικό Κολλέγιο Αγίου Αθανασίου |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | θεολόγος |
Ο Νικόλαος Κούρσουλας ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο από γονείς ευπατρίδες που είχαν μεταναστεύσει από το ομώνυμο Δαλματικό νησί. Πήγε σχολείο στην πατρίδα του και μετά τον έστειλαν οι γονείς του στην Ιταλία, όπου έγινε τρόφιμος του σπουδαστηρίου του Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη. Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της θεολογίας και της φιλολογίας το 1625.
Μετά από τη Ρώμη ήλθε στην Πάντοβα για να σπουδάσει και νομικά. Επέστρεψε στη Ζάκυνθο και έγινε μοναχός στο μοναστήρι των Στροφάδων. Χειροτονήθηκε ιερέας στην Κεφαλλονιά και ο τότε αρχιεπίσκοπος Μεταξάς τον διόρισε αρχιερατικό επίτροπο στη Ζάκυνθο το 1630. Ένα χρόνο αργότερα το αξίωμά του καταργήθηκε, και ο Κουρσούλας αναγκάστηκε να αποδημήσει στην Αλεξάνδρεια. Επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου και επιδόθηκε στη μελέτη και συγγραφή θεολογικών πραγματιών. Το έτος 1646 ο Κούρσουλας έθεσε υποψηφιότητα διαδοχής του αποθανόντως Νικόδημου Μεταξά και καταψηφίστηκε παίρνοντας δώδεκα ψήφους υπέρ και 198 ψήφους κατά. Αποσύρθηκε στον Άθωνα και έζησε μοναχικά μέχρι τον θάνατό του το έτος 1652.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 διάφοροι συγγραφείς: «Encyclopedia of Renaissance Philosophy» Springer Nature. 2019. 1200-1. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2021.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.