Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νικολό Μπάρμπαρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικολό Μπάρμπαρο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Nicolò Barbaro (Ιταλικά)
Γέννηση1420
Θάνατος1494
Χώρα πολιτογράφησηςΒενετική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Νέα βενετική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιατρός
συγγραφέας
ιστορικός[1]
Οικογένεια
ΟικογένειαΜπάρμπαρο[2]
Θυρεός

Ο Νικολό Μπάρμπαρο (ιταλικά: Nicolò Barbaro) ήταν βενετός γιατρός, αυτόπτης μάρτυρας της πτώσης της Κωνσταντινούπολης το 1453. [3]

Καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Βενετίας. Ζούσε στη βενετική αποικία της Πόλης που διοικούσε ο βαϊλος Τζιρόλαμο Μινόττο. Αν και ήξεραν από το καλοκαίρι του 1452 οτι επίκειται επίθεση από τον Οθωμανό σουλτάνο Μωάμεθ Β, αποφάσισαν να μείνουν και να υπερασπιστούν την Πόλη. Από τις 5 Απριλίου 1453 που άρχισε η πολιορκία, άρχισε κι αυτός να γράφει ημερολόγιο με καθημερινές εγγραφές. Αν κι επίκεντρο της περιγραφής είναι οι ενέργειες των Βενετών, είναι ακριβής, λεπτομερής και χωρίς συνασθηματισμούς.

Ο ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν τον χαρακτήρισε «την πιο χρήσιμη από τις δυτικές πηγές»[4] για την πτώση της Πόλης το 1453, κυρίως λόγω της συναρπαστικής αφήγησης που ακολουθεί τα γεγονότα της πολιορκίας σε καθημερινή βάση. Εντούτοις, ως Βενετός, ο Μπάρμπαρο ήταν σαφώς προκατειλημμένος ειδικά κατά των Γενουατών του Πέρα (σύγχρονος Γαλατάς), τους οποίους κατηγορεί ότι προέβησαν σε συναλλαγή με τους Οθωμανούς κατά τη διάρκεια της πολιορκίας[5]. Κι αν σε αυτό συμφωνούν οι έλληνες χρονικογράφοι, είναι ο μόνος που ισχυρίζεται ότι ο Τζοβάνι Τζουστινιάνι(τον αποκαλεί Zuan Zustignan), ο γενοβέζος διοικητής του στο Μεσοτειχίου (Μέσο Τείχος), του πιο αδύναμου μέρος των Τειχών της Πόλης, εγκατέλειψε τη θέση του πριν την πτώση και αυτό οδήγησε στην πτώση της Πόλης:

"Ο Zuan Zustignan ο Γενουάτης , αποφάσισε να εγκαταλείψει τη θέση του και κατέφυγε στο πλοίο του, το οποίο βρισκόταν στον Κεράτιο. Ο αυτοκράτορας (Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος) τον είχε αρχηγό των δυνάμεών του(πρωτοστράτορα) και, όπως έφευγε μέσα από την πόλη φώναζε: «Οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη!" Αλλά δεν έλεγε την αλήθεια, οι Τούρκοι δεν ήταν ακόμα μέσα. " [6]

Ωστόσο, ο Λεονάρδος ο Χίος, επίσης μάρτυρας, γράφει ότι ο Τζουστινιάνι τραυματίστηκε από βέλος και προσπαθούσε να βρει στα κρυφά έναν γιατρό [7]. Οι Έλληνες ιστορικοί Δούκας και Λάονικος Χαλκοκονδύλης λένε επίσης οτι τραυματίστηκε - μόνο ο Μπάρμπαρο ισχυρίζεται ότι ο Γενουάτης στρατιωτικός έφυγε με αυτόν τον τρόπο. [8] [9]

Όσο σοβαρές κι αν είναι οι επικρίσεις εναντίον του, η ιστορική καταγραφή του Μπάρμπαρο έχει σταθερή χρονολογική αφήγηση που παρουσιάζει τα γεγονότα της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης μέρα τη μέρα. Η πολύτιμη αυτή πηγή είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο.

Ο βυζαντινολόγος Ντόναλντ Νίκολ αναφέρει οτι ο Μπάρμπαρο διασώθηκε της σφαγής ζητώντας καταφύγιο από τη γενουατική αποικία του Πέραν και τελικά επέστρεψε με πλοίο στη Βενετία τον Ιούλιο του 1453[10].

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  2. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2019.
  3. (Αγγλικά) Benjamin G. Kohl (2010). «Barbaro, Niccolò». Στο: Graeme Dunphy, επιμ. Encyclopedia of the Medieval Chronicle. Λάιντεν: Brill, σσ. 141. ISBN 90 04 18464 3. 
  4. Runciman, Steven (1965). The Fall of Constantinople 1453. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 195. 
  5. Barbaro, Niccoló (1970). Diary of the Siege of Constantinople. New York: Exposition. σελίδες 68–9. 
  6. Barbaro, Niccoló (1970). Diary of the Siege of Constantinople. New York: Exposition. σελ. 65. 
  7. Leonard of Chios (1972). 'Account of the Fall of Constantinople', in The Siege of Constantinople: Seven Contemporary Accounts. Translated by Melville-Jones, J.R., Amsterdam, p. 36
  8. Doukas (1975). Decline and Fall of Byzantium to the Ottoman Turks. Translated by Magoulias, H.J. Detriot, pp. 222-223
  9. Chalkokondyles, Laonikos (2014). The Histories. Translated by Kaldellis, Anthony. Cambridge MA: Harvard University Press. p.193
  10. Nicol, Donald M. (7 Μαΐου 1992). Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural Relations. Cambridge University Press. ISBN 9780521428941.