Νικολά Μινιάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικολά Μινιάρ
Νικολά Μινιάρ, Αυτοπροσωπογραφία, Αβινιόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Nicolas Mignard (Γαλλικά)
Γέννηση7  Φεβρουαρίου 1606[1][2][3]
Τρουά
Θάνατος20  Μαρτίου 1668[4]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
χαράκτης
Αξιοσημείωτο έργοThe Shepherd Faustulus Bringing Romulus and Remus to His Wife
d:Q29327092
Christ's arrival at Bethany
Assumption of Mary
Περίοδος ακμής1621[7] - 1668[7]
Οικογένεια
ΤέκναPierre II Mignard
Paul Mignard[8]
ΑδέλφιαΠιέρ Μινιάρ[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Νικολά Μινιάρ (γαλλικά: Nicolas Mignard), αποκαλούμενος και Μινιάρ της Αβινιόν, (1606 - 1668) ήταν Γάλλος ζωγράφος γνωστός για τις θρησκευτικές και μυθολογικές σκηνές και τα πορτρέτα του. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αβινιόν δημιουργώντας θρησκευτικούς και μυθολογικούς πίνακες για θρησκευτικά ιδρύματα και αρχοντικές κατοικίες, τελείωσε τη σταδιοδρομία του ως αυλικός ζωγράφος στο Παρίσι.[10]

Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Πιέρ Μινιάρ.[11]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφροδίτη και Άδωνις, περ. 1650

Ο Νικολά Μινιάρ γεννήθηκε περίπου στις 7 Φεβρουαρίου 1606 (βαφτίστηκε) στην Τρουά. Προερχόταν από οικογένεια τεχνιτών. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Πιέρ Μινιάρ, ο οποίος έγινε ένας από τους κορυφαίους Γάλλους ζωγράφους του 17ου αιώνα και αντίπαλος του Σαρλ Λε Μπρεν.

Ο Νικολά Μινιάρ σπούδασε ζωγραφική με έναν τοπικό δάσκαλο της Τρουά, η ταυτότητα του οποίου είναι άγνωστη. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Φονταινεμπλώ όπου αντέγραψε έργα των Μανιεριστών ζωγράφων.[12] Πιθανότατα πέρασε επίσης χρόνο στο Παρίσι όπου πιστεύεται ότι μαθήτευσε στο εργαστήριο του Σιμόν Βουέ. Στη συνέχεια πέρασε λίγο χρόνο στη Λυών πριν μετακομίσει στην Αβινιόν γύρω στο 1633.

Από το 1635 έως το 1637 ταξίδεψε στη Ρώμη στην ακολουθία του Αλφόνς-Λουί ντυ Πλεσσί, καρδινάλιου Αρχιεπισκόπου της Λυών και αδελφού του καρδινάλιου Ρισελιέ. Επέστρεψε στην Αβινιόν το 1637, αφού είχε εκτελέσει αρκετές σειρές χαρακτικών στη Ρώμη, κυρίως μελετώντας τα έργα του Αννίμπαλε Καρράτσι. [13]Στην Αβινιόν, όπου έζησε για περισσότερα από 20 χρόνια, ζωγράφιζε κυρίως για θρησκευτικά ιδρύματα καθώς και διακοσμήσεις για πολυτελείς κατοικίες. Παντρεύτηκε τη Μαργκερί ντ'Αβρίλ με την οποία απέκτησαν δύο γιους: τον Πωλ που έγινε ζωγράφος και χαράκτης και τον Πιέρ που έγινε ζωγράφος και αρχιτέκτονας, ο οποίος αναφέρεται ως Πιέρ Β' για να διακρίνεται από τον θείο του.[14]

Φιλία με τον Μολιέρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαντλέν Μπεζάρ και ο Μολιέρος στον Θάνατο του Πομπήιου του Κορνέιγ, 1658
Ο Μολιέρος στον ρόλο του Ιούλιου Καίσαρα, 1656

Έχοντας κληρονομήσει από τον πεθερό του μία από τις δύο κύριες κλειστές αίθουσες τένις στην Αβινιόν, έστησε το εργαστήριό του δίπλα στην αίθουσα. Εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του 1650, γνωρίστηκε με τον Μολιέρο, ο θίασος του οποίου έπαιζε στην αίθουσα (όπως και όλοι οι άλλοι πλανόδιοι θίασοι) όταν περνούσε από την Αβινιόν.

Η οικειότητά τους έγινε αρκετά μεγάλη ώστε αποφάσισε να ζωγραφίσει το πορτρέτο του ως θεατρικό χαρακτήρα στον ρόλο του Ιούλιου Καίσαρα στον Θάνατο του Πομπήιου του Πιέρ Κορνέιγ, κάτι που δεν έκανε για τα άλλα μέλη του θιάσου.

Δύο αυστηρά πανομοιότυπα αντίγραφα αυτού του πορτρέτου προήλθαν από το εργαστήριο του Νικολά Μινιάρ: το ένα φυλάσσεται στην Κομεντί Φρανσαίζ και το άλλο στο Μουσείο Καρναβαλέ.

Στο Παρίσι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αγία Βαρβάρα και η Αγία Μαργαρίτα λατρεύουν το Ευλογημένο Μυστήριο, Βασιλική Σαιν-Πιέρ στην Αβινιόν.

Όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ και η αυλή του επισκέφθηκαν την Αβινιόν καθ 'οδόν προς τον γάμο του βασιλιά με τη Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας, ο Μινιάρ ανέλαβε να ζωγραφίσει πορτρέτα διαφόρων αυλικών, συμπεριλαμβανομένου του καρδινάλιου Μαζαρίνου. Ο Μαζαρέν κάλεσε τον Μινιάρ να έρθει στο Παρίσι το 1660.

Ο ζωγράφος εγκαταστάθηκε έτσι στο Παρίσι, όπου εργάστηκε για τη διακόσμηση του ανακτόρου του Κεραμεικού, ζωγράφισε πορτρέτα μελών της βασιλικής αυλής και καθιερώθηκε ως επιτυχημένος πορτρετίστας. [15]Έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής το 1663 χωρίς να χρειαστεί να υποβάλει έργο εισόδου. Στη συνέχεια, έγινε Καθηγητής και Αναπληρωτής Πρύτανης της Ακαδημίας το 1664 και Πρύτανης το 1666.

Στην αντιπαλότητα του αδελφού του Πιέρ Μινιάρ με τον Σαρλ Λε Μπρεν, ο Νικολά και αργότερα ο γιος του υποστήριξαν τον δεύτερο, γεγονός που οδήγησε σε διακοπή των σχέσεών τους.[16]

Ο Νικολά Μινιάρ πέθανε στις 20 Μαρτίου 1668 στο Παρίσι.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Οδυσσέας, δεμένος στο κατάρτι του πλοίου του, αψηφά το τραγούδι των Σειρήνων, Αβινιόν

Ο Νικολά Μινιάρ ζωγράφισε ιστορικές και μυθολογικές σκηνές καθώς και πορτρέτα. Καθώς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αβινιόν, επισκιάστηκε κάπως από τον μικρότερο αδελφό του Πιερ, ο οποίος είχε κάνει καριέρα στο Παρίσι.

Μετά το θάνατό του, οι πίνακες του Νικολά Μινιάρ έμειναν κυρίως στην Αβινιόν ή σε μικρές πόλεις γύρω από την Αβινιόν. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, πολλοί πίνακες απαλλοτριώθηκαν από το κράτος. Πολλά από τα έργα του Νικολά που κατασχέθηκαν έτσι αποδόθηκαν στη συνέχεια λανθασμένα στον αδελφό του Πιερ.

Τα παλαιότερα έργα του παρουσιάζουν την επιρροή των μανιεριστών της Σχολής του Φονταινεμπλώ και του Αννίμπαλε Καρράτσι. Αργότερα, η τεχνοτροπία του ακολούθησε την ιταλική κλασικιστική αισθητική που κυριάρχησε στη Γαλλία του 17ου αιώνα και επηρεάστηκε πολύ από τους Γάλλους κλασικούς μπαρόκ ζωγράφους Σαρλ Λε Μπρεν και Νικολά Πουσέν.[17]

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/56037. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00122693. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. mignard-nicolas.
  4. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/59530. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  5. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/e18873b5-03fb-4ead-9be6-ca3ebe273e4f. Ανακτήθηκε στις 25  Φεβρουαρίου 2016.
  6. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2020.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/56037. Ανακτήθηκε στις 24  Οκτωβρίου 2022.
  8. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 29  Νοεμβρίου 2017. 500028110. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  9. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 29  Νοεμβρίου 2017. 500028110. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  10. ↑ . «artsandculture.google.com/entity/nicolas-mignard/». 
  11. ↑ . «agora.qc.ca/dossiers/Pierre_Mignard». 
  12. ↑ . «getty.edu/art/collection/artists/3758/nicolas-mignard-mignard-d'avignon-french-1606-1668/». 
  13. ↑ . «christies.com/en/Nicolas Mignard (Troyes 1606-1668 Paris)». 
  14. ↑ . «gallica.bnf.fr/Mémoires de l'Académie de Vaucluse». 
  15. ↑ . «nationalgalleries.org/art-and-artists/artists/nicolas-mignard». 
  16. ↑ Lada Nikolenko. "Mignard." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 25 May. 2017
  17. ↑ . «hellenicaworld.com/Art/Paintings/en/NicolasMignard». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nicolas Mignard στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νικολά_Μινιάρ&oldid=9313701"