Νικηφόρος Παλαιολόγος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικηφόρος Παλαιολόγος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Νικηφόρος Παλαιολόγος (Ελληνικά)
Γέννηση11ος αιώνας
Θάνατος18  Οκτωβρίου 1081
Δυρράχιο
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναΓεώργιος Παλαιολόγος[1]
Νικόλαος Παλαιολόγος
ΟικογένειαΔυναστεία των Παλαιολόγων
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΜάχη του Δυρράχιου

Ο Νικηφόρος Παλαιολόγος (... - 18 Οκτωβρίου 1081) ήταν στρατηγός του 11ου αι. και ήταν ο αρχηγέτης του Οίκου των Παλαιολόγων.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι το πρώτο μέλος του Οίκου που έμελλε να δώσει τους τελευταίους Αυτοκράτορες των Ρωμαίων, από το 1259 και εξής. Πρώτα αναφέρεται κατά τη σύντομη βασιλεία του Ρωμανού Δ΄ Διογένη (1068-1071). Ήταν υποστηρικτής του Μιχαήλ Ζ΄ Δούκα, έτσι ήταν εχθρικός προς τον Ρωμανό Δ΄ και αντιστρατευόταν τον θείο του Μιχαήλ Ζ΄, δηλ. τον Ιωάννη Δούκα και τον Μιχαήλ Ψελλό[2].

Μετά την καταστροφική μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 και την πτώση του Ρωμανού Δ΄, εστάλη στην Ανατολή εναντίον του Νορμανδού μισθοφόρου Ρουσέλ ντε Μπαγιέλ (Roussel de Bailleul), που είχε στασιάσει. Ο Νικηφόρος πρώτα συνέλεξε 6.000 μισθοφόρους από τη Γεωργία, αλλά στη μάχη εναντίον του Ρουσέλ οι Γεωργιανοί αυτομόλησαν και ηττήθηκε[2]. Το 1077 καταγράφεται ως δούκας της Μεσοποταμίας. Αν και ήταν πιστός στον Μιχαήλ Ζ΄ Δούκα (1071-1078), επέτρεψε στον γιο του Γεώργιο Παλαιολόγο να συμμετάσχει στη στάση του Νικηφόρου (Γ΄) Βοτανειάτη, ο οποίος έγινε Αυτοκράτορας το 1078[2][3]. Όταν το 1081 οι Κομνηνοί στασίασαν με αρχηγό τον Αλέξιο (Α΄), έμεινε πιστός στον Νικηφόρο Γ΄, όμως ο γιος του Γεώργιος και οι Δούκες υποστήριξαν τον Αλέξιο (Α΄). Όπως περιγράφει η Άννα Κομνηνή στην Αλεξιάδα της, όταν την 1η Απριλίου 1081 οι Κομνηνοί εισέβαλαν στην Κωνσταντινούπολη, ο πατέρας αντίκρυσε τον γιο του στις τάξεις τους[4]. Ακόμη και τότε, ο Νικηφόρος Παλαιολόγος ζήτησε από τον Βοτανειάτη να του επιτρέψει τη διοίκηση της φρουράς των Βαράγγων για να υπερασπιστεί το Παλάτιο, αλλά ο Αυτοκράτορας δεν ήθελε να αντισταθεί. Τότε πρότεινε να υιοθετηθεί ο Αλέξιος (Α΄) από τον Νικηφόρο Γ΄ και ο πρώτος να είναι ουσιαστικός ηγεμόνας, ενώ ο δεύτερος να είναι τιμητικά μόνο. Ωστόσο η πρόταση απορρίφθηκε από τον Ιωάννη Δούκα και παραιτήθηκε ο Βοτανειάτης[5].

Τελικά ο Νικηφόρος Παλαιολόγος αποδέχθηκε τον Αλέξιο Α΄ ως νέο Αυτοκράτορα και τον συνόδευσε στην εκστρατεία του εναντίον του Ροβέρτου του Γυισκάρδου δούκα της Απουλίας και της Καλαβρίας. Πολέμησε και σκοτώθηκε στη μάχη του Δυρραχίου στις 18 Οκτωβρίου 1081 εναντίον των Νορμανδών[5].

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είχε δύο τέκνα:

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  2. 2,0 2,1 2,2 Skoulatos 1980, σελ. 245.
  3. Kazhdan 1991, σελ. 1557.
  4. Skoulatos 1980, σελίδες 245–246.
  5. 5,0 5,1 Skoulatos 1980, σελ. 246.
  6. Kazhdan 1991, σελίδες 1557–1558.


CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Nikephoros Palaiologos της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).