Νησί του Πέτρου Α΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 68°52′55″S 90°34′12″W / 68.8819°S 90.57°W / -68.8819; -90.57

Η θέση του νησιού, δυτικά της Ανταρκτικής

Το Νησί του Πέτρου Α΄ ( νορβηγικά: Peter Ι Øy)[1] είναι ένα ακατοίκητο ηφαιστειογενές νησί στη Θάλασσα Μπελινγκσχάουζεν, 450 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Ανταρκτική. Είναι διεκδικούμενο ως εξάρτηση της Νορβηγίας και μαζί με το Νησί Μπουβέ και τη Γη της Βασίλισσας Μοντ αποτελεί ένα από τα τρία εξαρτώμενα εδάφη της Νορβηγίας στην Ανταρκτική και την Υποανταρκτική. Το Νησί του Πέτρου Α΄ εχει μήκος 11 ως 19 χιλιόμετρα και επιφάνεια 156 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ίσο σχεδόν με τη Μήλο.Η ψηλότερη κορυφή είναι η ύψους 1.640 μέτρων Λαρς Κρίστενσεν. Σχεδόν όλο το νησί καλύπτεται από ένα παγετώνα και περιβάλλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου από επιπλέοντες πάγους, καθιστώντας το απροσπέλαστο. Υπάρχει μικρός αριθμός σπονδυλωτών ζώων στο νησί και ορισμένα θαλάσσια πτηνά και φώκιες.

Το νησί αντίκρισε πρώτος ο Φάμπιαν Γκότλιμπ φον Μπελινγκσχάουζεν στις 21 Ιανουαρίου 1821 και πήρε το όνομά του από τον Μέγα Πέτρο της Ρωσίας. Μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου του 1929 κανείς δεν είχε πατήσει το πόδι του στο νησί, όταν η Δεύτερη Αποστολή Norvegia των Νιλς Λάρσεν και Ολα Ολσταντ, που χρηματοδοτήθηκε από το Λαρς Κρίστενσεν, ήταν επιτυχής. Το διεκδίκησαν για τη Νορβηγία, που το προσάρτησε το 1931 και το έκανε εξάρτησή της το 1933. Η επόμενη αποβίβαση έλαβε χώρα το 1948 και το νησί αποτέλεσε αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και περιορισμένου αριθμού τουριστών. Το νησί ήταν αντικείμενο της Συνθήκης της Ανταρκτικής το 1961. Από το 1987 υπάρχει στο νησί ένας αυτοματοποιημένος μετεωρολογικός σταθμός. Τρεις αποστολές ραδιοερασιτεχνών έχουν επισκεφθεί το νησί και υπάρχουν σποραδικές αποβιβάσεις τουριστών.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Oi πρώτoι που αντίκρυσαν το Νησί του Πέτρου Α΄ ήταν στις 21 Ιανουαρίου 1821 η αποστολή του Φάμπιαν Γκότλιμπ φον Μπελινγκσχάουζεν,[2] που κυβερνούσε τα πλοία Βόστοκ και Μίρνυ υπό ρωσική σημαία. Το νησί πήρε το όνομά του απο τον Τσάρο Πέτρο Α΄ το Μέγα της Ρωσίας. Οι επιπλέοντες πάγοι δεν επέτρεψαν στον Μπελινγκσχάουζεν να πλησιάσει το νησί σε απόσταση μικρότερη των 25 χιλιομέτρων. Ήταν η πρώτη ξηρά που είχε εντοπιστεί νότια του Ανταρκτικού Κύκλου και έτσι ήταν και η νοτιότερη ορατή ξηρά τη στιγμή της ανακάλυψής της[3]. Τον Ιανουάριο του 1910 η Γαλλική αποστολή με επικεφαλής το Ζαν-Μπατίστ Σαρκό και το πλοίο του Pourquoi-Pas επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη του Μπελινγκσχάουζεν, αλλά επίσης δεν αποβιβάστηκαν, αφού σταμάτησαν 5 χιλιόμετρα από το νησί από επιπλέοντες πάγους.[3]

Η πρώτη αποβίβαση στο νησί (1929).

Το 1926 και το 1927 ο Νορβηγός Ευβιντ Tόφτε περιέπλευσε και τοπογράφησε το νησί από το Odd Ι. Ωστόσο ούτε αυτός κατάφερε να αποβιβασθεί.[3] Ο Νορβηγός ιδιοκτήτης φαλαινοθηρικού Λαρς Κρίστενσεν χρηματοδότησε αρκετές αποστολές στην Ανταρκτική, εν μέρει για έρευνα και εν μέρει για να διεκδικήσει εδάφη για τη Νορβηγία. Ο τελευταίος υποκινήθηκε από τη βρετανική φορολόγηση των φαλαινοθηρικών σταθμών στην Ανταρκτική, καθώς ήλπιζε να είναι σε θέση να δημιουργήσει σταθμούς στα νορβηγικά εδάφη για να αποκτήσει καλύτερα προνόμια και τουλάχιστον οι φόροι να πηγαίνουν στη χώρα του[4]. Η πρώτη αποστολή αποβίβασης στο νησί ήταν η χρηματοδοτούμενη από τον Κρίστενσεν δεύτερη αποστολή Norvegia, με επικεφαλής τους Νιλς Λάρσεν και Ολα Ολσταντ. Αποβιβάσθηκαν στις 2 Φεβρουαρίου 1929 και διεκδίκησαν το νησί για τη Νορβηγία. Ο Λάρσεν προσπάθησε να αποβιβασθεί πάλι το 1931, αλλά παρεμποδίστηκε από επιπλέοντες πάγους.[3] Στις 6 Μαρτίου 1931 μια νορβηγική βασιλική διακήρυξη κήρυξε το νησί υπό νορβηγική κυριαρχία[4] και στις 23 Μαρτίου 1933 το νησί κηρύχθηκε εξάρτηση.[3][5]

Η επόμενη αποβίβαση έγινε στις 10 Φεβρουαρίου 1948 από το πλοίο Brategg του Λάρσεν. Βιολογικές, γεωλογικές και υδρογραφικές έρευνες διεξήχθησαν για τρεις ημέρες, πριν οι επιπλέοντες πάγοι αναγκάσουν την αποστολή να αποχωρήσει. Η αποστολή κατασκεύασε μια καλύβα και τοποθέτησε εκεί ένα αντίγραφο του εγγράφου κατοχής το 1929. Στις 23 Ιουνίου 1961 το Νησί του Πέτρου Α΄ υπήχθη στη Συνθήκη της Ανταρκτικής, μετά την υπογραφή της από τη Νορβηγία το 1959.[6][7] Από τότε έχουν γίνει διάφορες αποβιβάσεις στο νησί από διάφορες χώρες για επιστημονικές έρευνες, καθώς και από περιορισμένο αριθμό πλοίων, που έχουν αποβιβάσει με επιτυχία τουρίστες στο νησί.[2]

Το 1987 το Νορβηγικό Πολικό Ινστιτούτο έστειλε πέντε επιστήμονες για να περάσουν έντεκα ημέρες στο νησί. Κύριο έργο τους ήταν η αεροφωτογράφηση και οι τοπογραφικές μετρήσεις για την παραγωγή ενός ακριβούς χάρτη του νησιού. Ο δεύτερος σημαντικός τομέας ήταν οι θαλάσσιες βιολογικές έρευνες, αν και διεξήχθησαν επίσης γεωλογικές, βιολογικές και άλλες έρευνες. Η ομάδα δημιούργησε επίσης έναν αυτόματο μετεωρολογικό σταθμό.[8] Έχουν σταλεί τρεις αποστολές ραδιοερασιτεχνών στο νησί, το 1987, το 1994 και το 2006.[9][10][11]

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Image of barren, glacial coastline surrounded by ice cliffs and bergs
Ακτογραμμή του Νησιού του Πέτρου Α΄, κατά την επίσκεψη της αποστολής του παγοθραυστικού το 1994.

Το Νησί του Πέτρου Α΄ είναι ένα ηφαιστειογενές νησί που βρίσκεται 450 χιλιόμετρα από την ακτή της Γης Ελσγουορθ της Ηπειρωτικής Ανταρκτικής και περίπου 1.400 χλμ. νοτιοδυτικά του Νησιού Σμιθ, του πλησιέστερου από τα Νότια Σέτλαντ. Έχει έκταση 154 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το νησί καλύπτεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από παγετώνες με περίπου το 95% της επιφάνειας να καλύπτεται από πάγο [12].

Περιμετρικά του νησιού είναι ένα μέτωπο πάγου ύψους 40 μέτρων και κατακόρυφα βράχια.[13] Οι επιμήκεις εκτάσεις καλυμμμάτων παγου συμπληρώνονται με βράχια. Η αποβίβαση είναι δυνατή μόνο σε τρία σημεία και μόνο κατά τη διάρκεια της βραχείας περιόδου του έτους κατά την οποία το νησί δεν περιβάλλεται από επιπλέοντες πάγους. Αυτές οι αποβιβάσεις πραγματοποιούνται στη δυτική πλευρά στο Ακρωτήριο Ινγκριντ, μια χερσόνησο που χωρίζει τους κόλπους Νορβεγιάμπουκτα και Σαντεφιόρντμπουκτα. Στο ακρωτήριο υπάρχουν μερικές στενές λωρίδες παραλίας, που είναι κατάλληλες για αποβίβαση. Η παραλία στο Νορβεγιάμπουκτα έχει πλάτος μόλις 4 μέτρα και είναι προσβάσιμη μέσω της φυσικής αψίδας Τσάρπορτεν.[2] Στη δυτική πλευρά υπάρχει ένα οροπέδιο, ενώ οι βόρειες και νότιες ακτές έχουν τη μορφή επίπεδων πάγων. Η ανατολική πλευρά είναι η πιο απότομη και διαθέτει δύο βραχώδεις κολώνες με επίπεδες κορυφές στη θάλασσα.[14]

Το νησί είναι ασπιδοειδές ηφαίστειο, αν και δεν είναι γνωστό αν εξακολουθεί να είναι ενεργό και έχει κατηγοριοποιηθεί είτε ως Ολόκαινο είτε ως ιστορικό, με βάση δείγματα χρονολόγησης που κυμαίνονται από 0,1 ως 0,35 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η κορυφή του, Λαρς Κρίστενσεν, είναι ένας κυκλικός κρατήρας πλάτους 100 μέτρων.[15] Μια υπερπροεξέχουαα κορυφή με υψόμετρο 1.640 μέτρων, πήρε το όνομά της από το Λαρς Κρίστενσεν (εφοπλιστή και εξερευνητή της Ανταρκτικής). Δεν είναι γνωστό αν αυτό το ηφαίστειο είναι ή όχι εσβεσμένο, επειδή το ανώτερο τμήμα φαίνεται να μην έχει μορφοποιηθεί με παγετοποίηση - γεγονός που υποδεικνύει μια έκρηξη πριν από αρκετούς αιώνες.[16]

Περιβάλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάρτης του νησιού.

Η βλάστηση του νησιού αποτελείται αποκλειστικά από βρύα και λειχήνες που έχουν προσαρμοστεί στο ακραίο κλίμα της Ανταρκτικής.[13] Το νησί έχει πολύ δριμύ κλίμα με ισχυρούς ανέμους και θερμοκρασίες κατάψυξης. Η σταθερή χιονόπτωση περιορίζει τη βλάστηση στο ελάχιστο.[14] Το νησί είναι τόπος αναπαραγωγής για λίγα θαλάσσια πτηνά.[13] πιγκουίνοι επισκέπτονται σπάνια το νησί.[14] Υπάρχουν πολλές φώκιες[13] και λιγότεροι θαλάσσιοι ελέφαντες του νοτίου ημισφαιρίου.[14]

Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Νησί του Πέτρου Α΄ είναι η μία από τις δύο εδαφικές διεκδικήσεις της Νορβηγίας στην Ανταρκτική, ενώ ο άλλος είναι η Γη της Βασίλισσας Μοντ. Το νησί αυτό είναι η μόνη διεκδίκηση μεταξύ 90 ° Δ και 150 ° Δ και είναι επίσης η μόνη διεκδίκηση που δεν είναι τομέας (της Ανταρκτικής).[17] Νότια των 60 ° Β το νησί υπόκειται στην Συνθήκη της Ανταρκτικής.[12] Η συνθήκη εξασφαλίζει την ελεύθερη πρόσβαση στο νησί για οποιαδήποτε επιστημονική έρευνα και αναφέρει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για ειρηνικούς σκοπούς. Η Νορβηγία, η Αυστραλία, η Γαλλία, η Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αναγνωρίσει αμοιβαία τις διεκδικήσεις ο ένας του άλλου στην Ανταρκτική[18].

Η νορβηγική διοίκηση του νησιού ασκείται από το Τμήμα Πολικών Υποθέσεων του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Ασφάλειας, που βρίσκεται στο Όσλο[19]. Η προσάρτηση του νησιού ρυθμίζεται από το Νόμο περί Εξάρτησης της 24ης Μαρτίου 1933. Καθορίζει ότι το νορβηγικό ποινικό δίκαιο, ιδιωτικό δίκαιο και το δικονομικό δίκαιο ισχύουν για το νησί, μαζί άλλους νόμους που αναφέρουν ρητά ότι ισχύουν στο νησί. Επιπλέον ορίζει ότι όλη γη ανήκει στο κράτος και απαγορεύει την αποθήκευση και τις εκρήξεις πυρηνικών προϊόντων.

Από τις 5 Μαΐου 1995 η νορβηγική νομοθεσία απαιτεί όλες οι δραστηριότητες της Νορβηγίας στην Ανταρκτική, συμπεριλαμβανομένου του Νησιού του Πέτρου Α΄, να τηρούν το διεθνές περιβαλλοντικό δίκαιο για την Ανταρκτική. Όλοι οι Νορβηγοί πολίτες που σχεδιάζουν δραστηριότητες στο Νησί του Πέτρου Α΄ πρέπει, κατά συνέπεια, να αναφέρονται στο Νορβηγικό Πολικό Ινστιτούτο, που μπορεί να αρνηθεί οποιαδήποτε μη συμμορφούμενη με αυτό δραστηριότητα. Όλοι όσοι επισκέπτονται το νησί υποχρεούνται να ακολουθούν τους νόμους σχετικά με την προστασία της φύσης, την επεξεργασία των αποβλήτων, τη ρύπανση και την ασφάλιση για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης[20].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Peter I Øy». Norwegian Climate and Pollution Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Rubin (2005): 180
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Barr (1987): 67
  4. 4,0 4,1 Kyvik et.al (2008): 52
  5. «Lov om Bouvet-øya, Peter I's øy og Dronning Maud Land m.m. (bilandsloven)» (στα Norwegian). Lovdata. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  6. «Parties». Secretariat of the Antarctic Treaty. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  7. Barr (1987): 79
  8. Barr (1987): 68
  9. «The FIRST Peter One DXpedition, 1987». Peter One. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  10. «The 1994 Peter I 3YØPI Expedition». Peter One. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  11. «We hope you enjoyed the 3YØX DX-perience!». Peter One. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  12. 12,0 12,1 Barr (1987): 65
  13. 13,0 13,1 13,2 13,3 «Peter I Øy». Norwegian Polar Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 «Discover Peter I Island on an Antarctic Cruise». Adventure Life. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  15. «Peter I Island». Global Volcanism Program. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  16. LeMasurier (1990): 512
  17. Kyvik et.al (2008): 57
  18. National Research Council (U.S.). Polar Research Board (1986). Antarctic treaty system: an assessment. National Academies Press. σελ. 370. ISBN 978-0-309-03640-5. 
  19. «Polar Affairs Department». Norwegian Ministry of the Environment. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 
  20. «Antarktis». Norwegian Ministry of the Environment. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]