Νησίδα των Καπουτσίνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 48°19′9″N 4°34′59″W / 48.31917°N 4.58306°W / 48.31917; -4.58306

Νησίδα των Καπουτσίνων
Γεωγραφία
ΤοποθεσίαΚανάλι της Βρέστης (Ατλαντικός Ωκεανός)
Χώρα
Γαλλία
ΠεριοχήΒρετάνη
ΝομόςΦινιστέρ
Δημογραφικά
Πληθυσμόςακατοίκητη
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η έκταση του χώρου αποτελεί ιδιοκτησία του Υπουργείου Άμυνας. Εγγεγραμμένος στον κατάλογο των ιστορικών μνημείων, ο χώρος δεν έχει υποστεί έργα προστασίας και παρουσιάζει ορισμένους κινδύνους. Η πρόσβαση απαγορεύεται χωρίς προηγούμενη έγκριση

Η νησίδα των Καπουτσίνων είναι βραχώδης νησίδα η οποία βρίσκεται στον Ατλαντικό στους πρόποδες της απόκρημνης ακτής της κοινότητας του Ροσκανβέλ, στην Χερσόνησο του Κροζόν. Η ονομασία της προέρχεται από έναν βράχο σε κοντινή απόσταση της νησίδας, ο οποίος έχει την μορφή ενός πέτρινου μοναχού.

Η θέση της είναι στρατηγικής σημασίας: για καιρό υπερασπιζόταν με τα κανονιοβολία της την πρόσβαση στο Κανάλι της Βρέστης. Το φρούριο ελέγχει, έτσι, το σύνολο του κόλπου του Καμαρέ. Η θέα είναι ελεύθερη από την άκρη του Γκραν Γκουέν (στα νοτιοδυτικά), έως το Φρούριο του Μπερτώμ (στα βορειοδυτικά).

Το φρούριο κατασκευάστηκε το 1848. Σε αυτό το μεγαλύτερο σε έκταση τμήμα της εισόδου στο κανάλι της Μπρεστ, ο Βωμπάν την περίοδο μεταξύ 1694-1696, προσέβλεπε στην κατασκευή δύο κανονιοβολύων των οποίων τα πυρά θα διασταυρώνονταν στην είσοδο του καναλιού : το φρούριο του Μινού στα βόρεια (στα δυτικά της Βρέστης) και αυτό των Καπουτσίνων στα νότια (χερσόνησος του Ροσκανβέλ). Πάνω στη νησίδα των Καπουτσίνων ανυψωμένες πυροβολαρχίες, κλίνες για πυροβόλα και προστατευτικά αναχώματα, εικάζεται ότι κατασκευάστηκαν κατά το 1694-1695, από τα οποία δεν απομένει σήμερα κανένα κατάλυπο. Είχε προβλεφτεί να συμπληρωθούν από μια χαμηλότερη πυροβολαρχία και έναν στρατώνα τα οποία θα προστάτευε ένα αμυντικό τείχος. Ο μηχανικός Τραβέρς έφτιαξε τα σχέδια στις 24 Ιανουαρίου 1696. Ακολούθως, εκγκρίθηκαν από τον Βωμπάν, όμως το σχέδιο δεν θα υλοποιηθεί παρά μόνο την περίοδο 1847-1849.

Ο χώρος υπέστη αρκετές τροποποιήσεις ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στον νέο εξοπλισμό των δεκαετιών 1880-1890. Αρκετοί όλμοι οι οποίοι άλλαξαν θέση αργότερα αντικατέστησαν την βαριά πυροβολαρχία η οποία παρέμεινε ενεργή έως την δεκαετία του 1870. Το 1888, μία πυροβολαρχία με διείσδυση στο εσωτερικό του βράχου που κανονιοβολούσε ξυστά από το ύψος της επιφάνειας του νερού εγκαταστάθηκε (η πρόσβαση γίνεται από μία όμορφη αισθητικά σκάλα η οποία καταβαίνει βαθιά μέσα στον βράχο), μια ισοπεδωμένη πυριτιδαποθήκη και κατά την περίοδο 1891-1893, μπήκε σε εφαρμογή ένα σύστημα προβολέων το οποίο τροφοδοτείτο από ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Το 1917, τα δύο κανόνια με διείσδυση 47 τόνων αφαιρέθηκαν.

Το σύνολο των εγκαταστάσεων υπέστη σημαντικές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο στρατώνας είναι χτισμένος από σχιστόλιθο και γρανίτη και είναι πλήρως εναρμονισμένος με το περιβάλλον[1].

Η νησίδα συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα μέσω μιας γέφυρας της οποίας η κατασκευή χρονολογείται στο 1859[1]. Η γέφυρα έχει χάσει τις κουπαστές προστασίας της και, συνεπώς, η διάβασή της εν μέσω θυελλωδών ανέμων μπορεί να αποβεί μοιραία.

Επάνω στην άκρη, υπάρχει μία ανώτερη πυροβολαρχία (1885) στα αριστερά και δεξιά του νησιού, μία πυροβολαρχία στο επίπεδο του εδάφους με πυριτιδαποθήκη εντός του βράχου, και μία πυροβολαρχία όλμων (1889)[1]. Η πυριτιδαποθήκη η οποία κατασκευάστηκε κατά το 1890-92 αποτελούσε ενίσχυση η οποία προήλθε από το ζήτημα που δημιουργήθηκε μετά την ανακάλυψη της τορπιλοφόρου οβίδας (μονάχα το μπετόν αρμέ με πάχος 3Χ12 μέτρα, ενισχυμένο με ατσάλινο σκελετό, μπορούσε να της αντισταθεί). Χτισμένη σε βάθος 6 με 8 μέτρα κάτω από καθαρό βράχο αποτελούσε την κεντρική πυριτιδαποθήκη για το σύνολο των εγκαταστάσεων των Καπουτσίνων, και τροφοδοτούσε τις διάφορες, ανά πυροβολαρχία, πυριτιδαποθήκες. Από τη βόρεια αίθουσα ξεκινά ένα πέρασμα το οποίο καταλήγει σε ένα κάθετο πηγάδι, το οποίο διέθετε παλαιότερα έναν ανυψωτήρα (κατεστραμένος) και το οποίο καταλήγει, όπως και η σκάλα, σε μια οδό με χαρακώματα η οποία εξυπηρετούσε τις εγκαταστάσεις (οδός η οποία διέθετε παλαιότερα στενή σιδηροδρομική γραμμή).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Michel Dion, Batteries, réduits, tours, forts, casemates... de Camaret et Roscanvel, Brest, Association du Mémorial Montbarey, 1996, 67 p

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]