Ναυμαχία του Κόλπου Λέιτε

Η Ναυμαχία του Κόλπου Λέιτε (Φιλιππ. : Labanan sa Look ng Leyte) θεωρείται η μεγαλύτερη ναυμαχία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και πιθανώς, με κάποια κριτήρια, η μεγαλύτερη ναυμαχία στην ιστορία, με περισσότερους από 200.000 ναυτικούς. Διεξήχθη σε ύδατα κοντά στα νησιά Λέιτε των Φιλιππίνων, τα Σαμάρ και Λουσόν, από τις 23 έως τις 26 Οκτωβρίου 1944, μεταξύ των συμμαχικών αμερικανικών και αυστραλιανών δυνάμεων και του αυτοκρατορικού ιαπωνικού ναυτικού (IJN), ως μέρος της απόβασης στα Λέιτε, η οποία στόχευε στο να απομονώσει την Ιαπωνία από τις χώρες που είχε καταλάβει στη Νοτιοανατολική Ασία, και οι οποίες αποτελούσαν ζωτική πηγή εφοδιασμού της σε βιομηχανικά προϊόντα και πετρέλαιο.

Μέχρι τη στιγμή της ναυμαχίας, η Ιαπωνία είχε μείνει με λιγότερα πλοία (αεροπλανοφόρα και θωρηκτά) ακόμα και από τα αεροπλανοφόρα μόνο των Συμμαχικών Δυνάμεων, αφήνοντας έτσι να διαφανεί η ανισότητα δυνάμεων σε αυτό το σημείο του πολέμου. Ανεξάρτητα από αυτό, το αυτοκρατορικό ιαπωνικό ναυτικό κινητοποίησε το σύνολο σχεδόν των υπόλοιπων μεγάλων πολεμικών πλοίων του σε μια προσπάθεια να αποκρούσει την εισβολή των Συμμάχων, αλλά απωθήθηκε από τον Τρίτο και Έβδομο Στόλο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.

Η ναυμαχία περιελάμβανε τέσσερις κύριες ξεχωριστές συγκρούσεις: τη Μάχη της Θάλασσας της Σιμπούαν, τη Μάχη του Σουριγκάο, τη Μάχη έξω από το Ακρωτήριο Ενγκάνιο και τη Μάχη έξω από τα Σαμάρ, καθώς και επιμέρους εμπλοκές.

Ήταν η πρώτη ναυμαχία στην οποία τα ιαπωνικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν οργανωμένες επιθέσεις καμικάζε και η τελευταία ναυτική μάχη μεταξύ θωρηκτών στην ιστορία . Το ιαπωνικό ναυτικό υπέστη μεγάλες απώλειες και δεν ανέκαμψε ποτέ σε παρόμοια δύναμη μετά από αυτό, μένοντας από έλλειψη καυσίμων στις βάσεις τους για το υπόλοιπο του πολέμου, και ως εκ τούτου δεν μπόρεσαν να επηρεάσουν την επιτυχή εισβολή των συμμάχων στο Λέιτε.