Νίκος Φαρμάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το λήμμα αφορά τον πολιτικό του ΠΑΣΟΚ. Για το βουλευτή της ΕΡΕ, δείτε: Νικόλαος Ε. Φαρμάκης.
Νίκος Φαρμάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1944
Κρανιά Τεμπών Λάρισας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιατρός
πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΠανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Λάρισας)
Έλληνας υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων‎
Έλληνας υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών‎
Έλληνας υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας‎

Ο Νίκος Φαρμάκης (6 Νοεμβρίου 1944) είναι Έλληνας ιατρός και πολιτικός που διετέλεσε νομάρχης, βουλευτής και υφυπουργός με το ΠΑΣΟΚ.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1944 στην Κρανιά Ελασσόνας του Νομού Λάρισας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως ιατρός στη Λάρισα.[1] Ασχολήθηκε με την πολιτική και προδικτατορικά, ως φοιτητής Ιατρικής, υπήρξε στέλεχος της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ) και αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΔΕΣΠΑ). Την περίοδο της χούντας είχε αντιστασιακή δράση ως μέλος του ΠΑΚ.[2]

Από το 1982 ως το 1985 ήταν νομάρχης Μεσσηνίας και από το 1985 ως το 1987 νομάρχης Δυτικής Αττικής. Στη συνέχεια διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων από το 1987 ως το 1989.[3]

Εκλέχθηκε βουλευτής Λάρισας με το ΠΑΣΟΚ το 1989 (Ιούνιο), 1990, 1993, 1996 και 2000. Στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη διετέλεσε υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας (1994 - 1996 και 1998 - 2000) υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1996 - 1998 και 2000 - 2001), και υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών (2003 - 2004).[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Κράτος και κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης 1974-2011, Δημήτριος Γ. Σιούφας, Αθήνα 2012, ISBN 978-960-93-3752-6
  2. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2015. 
  3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2015.