Νίκολα Πιετραντζέλι
| Νίκολα Πιετραντζέλι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11 Σεπτεμβρίου 1933[1][2] Τύνιδα[1] |
| Κατοικία | Ρώμη |
| Παρατσούκλι | Nik[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Ύψος | 178 cm  |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά Αγγλικά Γαλλικά Ρωσικά Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντισφαιριστής[1] ηθοποιός προπονητής αντισφαίρισης τηλεοπτικός παρουσιαστής |
| Περίοδος ακμής | 1968 - 1973 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Διεθνής Αίθουσα Φήμης της Αντισφαίρισης Philippe Chatrier Award[4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Νίκολα Πιετραντζέλι (ιταλικά : Nicola Pietrangeli) (Τύνιδα, 11 Σεπτεμβρίου 1933) είναι Ιταλός, γεννημένος στην Τυνησία που τότε ανήκε στη Γαλλία, πρωταθλητής της αντισφαίρισης, ηθοποιός και αρθρογράφος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Τύνιδα, τότε γαλλική αποικία, όπου ο πατέρας Τζούλιους ήταν επιχειρηματίας γνώρισε και παντρεύτηκε τη γαλλο-ρωσίδα "Άννα De Yourgaince"[5][6]. Ο Τζούλιο Πιετραντζέλι ήταν επίσης αθλητής της αντισφαίρισης και του ράγκμπι είχε μάλιστα συμμετάσχει στο Ιταλικό πρωτάθλημα αντισφαίρισης όπου έχασε με 7-5 στο πέμπτο σετ εναντίον του πρωταθλητή Μαρτσέλο Ντελ Μπέλο[7].
Με το ξέσπασμα του Β΄παγκοσμίου πολέμου, ο πατέρας του κρατήθηκε σε στρατόπεδο και στη συνέχεια απελάθηκε στην Ιταλία, ήταν στην φυλακή όταν ο Νίκολα έπαιξε το πρώτο του τουρνουά τένις[8]. Εγκαταστάθηκε στη Ρώμη και γράφτηκε στον σύλλογο "Circle Venturini" και στη συνέχεια στο "Τένις κλαμπ Παριολί" [9]. παίζει ταυτόχρονα και ποδόσφαιρο στις ομάδες νέων της ΣΣ Λάτσιο. Όταν η Λάτσιο αποφασίσει να τον πουλήσει στην Βιτέρμπο σταμάτησε το ποδόσφαιρο και αφοσιώθηκε στην αντισφαίριση[10].
Ήταν παντρεμένος με την Σουζάνα Αρτέρο με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Μετά τον χωρισμό τους είχε μια σχέση με την τηλεπαρουσιάστρια Λικία Κόλο τριάντα χρόνια νεότερη του. Σήμερα είναι κάτοικος Μόντε Κάρλο[11].
Μετά τη συνταξιοδότησή του από την αντισφαίριση επιμελήθηκε για μερικά χρόνια τις εξωτερικές σχέσεις της Λάντσια και της Intersomer[12]. Το 1981 κέρδισε το βραβείο "Τελεγκάτο" για το ραδιοφωνικό πρόγραμμα "Λευκή Βίβλος", με τον Τζιάνι Ριβέρα και την Λέα Περίκολι[13].
Πρωταγωνίστησε ως ηθοποιός στην ταινία του " La donna giusta"(1982) κι σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς "Distretto di polizia"[14].
Ο πατέρας του Τζούλιο ήταν αποκλειστικός αντιπρόσωπος στην Ιταλία της εταιρείας Λακόστ την περίοδο 1952-1978 και ο Νίκολα έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο ως ο πιο κομψός ιταλός αθλητής[15].
Καριέρα στην αντισφαίριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νικητής του Ρολάν Γκαρός για δύο συνεχόμενα έτη (1959 και 1960) σε τέσσερις τελικές συμμετοχές, ήταν ο πρώτος Ιταλός που κέρδισε ένα τουρνουά Γκραντ Σλαμ. Στην αξιοσημείωτη καριέρα του κέρδισε 41 τουρνουά στο απλό, δύο στο διπλό και πέντε στο μικτό διπλό, κερδίζοντας το Ρολάν Γκαρός σε δύο από αυτά.
Ήταν νούμερο 3 στον κόσμο στο απλό το 1959, μια θέση που δεν έφτασαν ποτέ άλλος Ιταλός σε άνδρες και γυναίκες. Κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο απλό του τουρνουά στην Ολυμπιάδα στην Πόλη του Μεξικού το 1968, ένα χρυσό και χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες το 1963, κερδίζοντας τελικά και το Κύπελλο Ντέιβις με την Ιταλία το 1976 ως αρχηγός της[16]. Κατέχει το ρεκόρ στον αριθμό των ιταλικών τίτλων των ανδρών (22).
Στο πρωτάθλημα Ιταλίας ήταν πρώτος[17] στο απλό το 1958, 1959, 1964, 1965, 1967, 1968 και το 1969, στο διπλό το 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1962, 1963, 1964, 1965, 1967 και το 1968 , στο διπλό μεικτό το 1967. Στο Πρωτάθλημα αντισφαίρισης Ανατολικής Μεσογείου πρώτος στο διπλό αντρών και στο διπλό μεικτό το 1958[18], πρώτος στο διπλό αντρών και δεύτερος στο διπλό μεικτό το 1959.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Bud Collins: «The Bud Collins History of Tennis» (Αγγλικά) New Chapter Press. Νέα Υόρκη. 2010. σελ. 627. ISBN-13 978-0-942257-70-0.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Discogs. 2123502. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Olympedia» (Αγγλικά) 2006.
- ↑ www
.itftennis .com /en /about-us /itf-events /itf-world-champions-awards /chatrier-award /. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2023. - ↑ Lea Pericoli, cit., pag. 17
- ↑ Gianni Clerici (11 Σεπτεμβρίου 2013). «Pietrangeli: "I miei 80 anni di dritti e rovesci"». ubitennis.com. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2014.
- ↑ Lea Pericoli, cit., pag. 20
- ↑ Lea Pericoli, cit., pagg. 22-23
- ↑ Lea Pericoli, cit., pagg. 22-23
- ↑ Lea Pericoli, cit., pag. 42
- ↑ Lea Pericoli, cit., pag. 87
- ↑ Lea Pericoli, cit., pagg. 115-116
- ↑ Lea Pericoli, cit., pag. 175
- ↑ Lea Pericoli, cit., pagg. 169-172
- ↑ Lea Pericoli, cit., pagg. 35-39
- ↑ «Profilo sul sito della Coppa Davis». daviscup.com. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2014.
- ↑ Albo d'oro dei campionati assoluti di tennis Αρχειοθετήθηκε 2010-07-22 στο Wayback Machine. dal sito della Federazione Italiana Tennis
- ↑ Τα Νέα, [νεκρός σύνδεσμος], Φύλλο 01-09-1958], σελ. 7
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Lea Pericoli, C'era una volta il tennis. Dolce vita, vittorie e sconfitte di Nicola Pietrangeli, Rizzoli, Milano, 2007
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nicola Pietrangeli στο Wikimedia Commons
|