Μπορσαλίνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπορσαλίνο
Νομική μορφήθυγατρική
ΚλάδοςΒιομηχανία Μόδας
Ίδρυση1857
ΙδρυτήςΤζουζέπε Μπορσαλίνο
ΈδραΑλεξάνδρεια, Πεδεμοντίου, Ιταλία
Προϊόντακαπέλα
ΙδιοκτήτηςHaeres Equita
Ιστότοποςborsalino.com
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Ο Τζουζέπε Μπορσαλίνο (1834–1900), ιδρυτής του Μπορσαλίνο

Η Μπορσαλίνο (ιταλικά:Borsalino) είναι η παλαιότερη ιταλική εταιρεία που ειδικεύεται στην κατασκευή πολυτελών καπέλων. Από το 1857, η εταιρεία εδρεύει στην Αλεξάνδρεια του Πιεμόντε. Ο ιδρυτής, Τζουζέπε Μπορσαλίνο, αναφέρεται ότι δημιούργησε ένα συγκεκριμένο μοντέλο καπέλου που χαρακτηρίζεται σήμερα από το σήμα κατατεθέν Μπορσαλίνο στην Αλεσσάντρια της Ιταλίας.[1][2].

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 4 Απριλίου 1857, ο Τζουζέπε Μπορσαλίνο ξεκίνησε ένα εργαστήριο στην Αλεσσάντρια που ειδικεύτηκε στην παραγωγή καπέλων. Το εργαστήριο τελικά εξελίχθηκε σε βιομηχανική παραγωγή και το 1888 η εταιρεία μετακόμισε σε ένα νέο εργοστάσιο που σχεδιάστηκε από τον Arnaldo Gardella, που βρίσκεται στο Corso Cento Cannoni, στην Αλεξάνδρεια. Στα χρόνια αυτά, η εταιρεία Μπορσαλίνο παρήγαγε 2.500 καπέλα την ημέρα, αλλά όταν η εταιρεία κέρδισε το Grand Prix, ένα σημαντικό πιστοποιητικό ποιότητας, στο Paris Exposition Universelle το 1900, διαδώσε την φήμη της μάρκας παγκοσμίως. Η διαδοχή του Τζουζέπε Μπορσαλίνο ήταν περίπλοκη: ο επίσημος κληρονόμος, Τερέσιο Μπορσαλίνο, αντιτάχθηκε στον ξάδελφό του Τζοβάνι Μπορσαλίνο, γιο του Λαζάρο, ο οποίος εγκαινίασε ένα νέο εργοστάσιο καπέλων χρησιμοποιώντας το οικογενειακό όνομα. Μεταξύ της Borsalino Antica Casa και της Borsalino Fu Lazzaro ξεσπάσε πολυχρόνη εμπορική διαμάχη αλλά στο τέλος βγήκε νικητής ο Τερέσιο και απεκατέστησε το επωνυμία Μπορσαλίνο ξανά.

Την παραμονή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η εταιρεία παρήγαγε περίπου 2.000.000 καπέλα ετησίως. Η κατασκευή απασχολούσε περισσότερους από 2.500 υπαλλήλους, αντιπροσωπεύοντας έναν σημαντικό πόρο στην οικονομία της πόλης του Πιεμόντε. Στο εξωτερικό, η μάρκα εξαπλώθηκε παντού, κατακτώντας τις πιο σημαντικές αγορές: της Βρετανίας, αλλά ειδικά τις ΗΠΑ, όπου τα καπέλα που παράγονται στην Αλεξάνδρεια υιοθετήθηκαν από τους αστέρες του Χόλυγουντ.

Η συρρίκνωση της εταιρείας συνέβη το 1950 σε συνδυασμό με την αρχή της πτώσης των πωλήσεων καπέλων: Το καπέλο Μπορσαλίνο μετατρέπεται έτσι από μαζικό προϊόν σε αντικείμενο πολυτελείας. Το 1987 το εργοστάσιο καπέλων μετακόμισε από το ιστορικό κέντρο της Αλεξάνδρειας στο σημερινό Spinetta Marengo, στα προάστια της πόλης, και ο πρόεδρος Βιτόριο Βακαρίνο, ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Μπορσαλίνο, πούλησε την εταιρεία σε μια ομάδα επιχειρηματιών του Μιλάνου. Στη δεκαετία του '90 η εταιρεία άλλαξε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της αρκετές φορές για να αγοραστεί επιτέλους από τον επιχειρηματία Marco Marenco, που συμμετείχε σε μια χρηματοοικονομική συμφωνία 3,5 δισ. ευρώ.

Στις 18 Δεκεμβρίου 2017, το Δικαστήριο της Αλεσσάντρια κήρυξε την πτώχευση των εταιρειών Borsalino Giuseppe και Fratello Spa[3][4]. Η εταιρεία Haeres Equita, ένα ιδιωτικό κεφάλαιο που διαχειρίζεται τις δραστηριότητες της μάρκας από το 2016, επιβεβαιώνει την βούληση για συνέχιση της παραγωγής, της διανομής και των δραστηριοτήτων προώθησης των προσεχών προιοντων της, διατηρώντας όλες τις θέσεις εργασίας και διατηρώντας τον τόπο παραγωγής στην Αλεξάνδρεια (Πιεμόντε)[5]. Το 2017, με την ευκαιρία της 160ης επετείου της εταιρείας, το ιταλικό Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης αναγνώρισε την εταιρεία Μπορσαλίνο ως μία από τις «Αριστείες του συστήματος παραγωγής», αφιερώνοντας τη σφραγίδα αξίας 0,95 € [6]. Στις 12 Ιουλίου 2018, η εταιρεία πωλήθηκε σε δημοπρασία για 6,4 εκατομμύρια ευρώ (7,4 εκατομμύρια δολάρια) στην Haeres Equita.[7]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παραγωγή καπέλων παρέμεινε πιστή σε μια διαδικασία παραγωγής που αντιπροσωπεύει τις πολιτιστικές αξίες της εταιρείας, που πέρασαν από γενιά σε γενιά. Τα καπέλα συνεχίζουν να παράγονται στην Αλεξάνδρεια συνδυάζοντας τη βιομηχανική τεχνολογία και την πνευματική δεξιοτεχνία. Τα μοντέλα τσόχας, που δημιουργήθηκαν από ίνες γούνας, απαιτούν περισσότερα από 50 χειροκίνητα στάδια και επτά εβδομάδες εργασίας για τη δημιουργία ένος καπέλου. Τα μοντέλα αχύρου, που είναι φτιαγμένα στο χέρι, μπορούν να διαρκέσουν έως και 6 μήνες για ένα μόνο καπέλο.[8][9] [10].

Μπορσαλίνο και Αλεσσάντρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιχειρηματική δυναστεία Borsalino συνέβαλε σημαντικά στην πόλη της Αλεσσάντρια, οικοδομώντας το υδραγωγείο, το δίκτυο αποχέτευσης, το νοσοκομείο, το σανατόριο και τον οίκο ευγηρίας[11]. Η ιστορική έδρα της εταιρείας, που βρίσκεται επί του παρόντος στο Corso 100 Cannoni, φιλοξενεί τώρα το Πανεπιστήμιο Amedeo Avogadro και το Μουσείο Καπέλου Μπορσαλίνο[12] [13] [14] [15]. Το 2016, η ανεξάρτητη σκηνοθέτης Enrica Viola αφιέρωσε το ντοκιμαντέρ Borsalino City που αναφέρεται στη σχέση μεταξύ της Μπορσαλίνο και της Αλεξάνδρειας [16][17][18] το οποίο παρουσιάστηκε στα φεστιβάλ κινηματογράφου στο Τορίνο, τη Βαρκελώνη και τη Μελβούρνη.

Μουσείο Καπέλου Μπορσαλίνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την άνοιξη του 2006, το Μουσείο Καπέλου άνοιξε στην ιστορική έδρα της εταιρείας στο Corso 100 Cannoni, στην Αλεσσάντρια. Με κοινή πρωτοβουλία του δημοτικού συμβουλίου της Αλεσσάντρια και της εταιρείας Μπορσαλίνο, το μουσείο καλύπτει έναν εκθεσιακό χώρο 400 m² και στεγάζει περίπου δύο χιλιάδες καπέλα, που εκτίθενται στα ιστορικά ντουλάπια σε στιλ Chippendale που κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1920 από τον Arnaldo Gardella για την αίθουσα δειγματοληψίας του εργοστασίου. Το 2018, το μουσείο σχεδιάζει να μετακομίσει σε έναν μεγαλύτερο χώρο με μια πλήρως ανακαινισμένη έκθεση[19].

Στις Ορθόδοξες Εβραϊκές κοινότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ των Ορθόδοξων Εβραίων ανδρών και αγοριών, το να καλύπτεται το κεφάλι είναι ένα αναγνωριστικό της θρησκευτικότητας.[20] Πολλοί άνδρες σε αυστηρά ορθόδοξες εβραϊκές κοινότητες φορούν ένα μαύρο καπέλο μπορσαλίνο. Αυτή η προτίμηση είναι τόσο κοινή που τα μαύρα καπέλα αυτού του στυλ από άλλους κατασκευαστές ονομάζονται borsalino ως γενικό εμπορικό σήμα. [21]

Στη λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπορσαλίνο και κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καπέλο Μπορσαλίνο έχει έναν μακροχρόνιο και ειδικό δεσμό με την κινηματογραφική βιομηχανία. Μια ταινία ξεχωρίζει πάνω από όλα: Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν στην αξέχαστη τελική σκηνή της Καζαμπλάνκα. Η σχέση με τον κινηματογράφο προοριζόταν να διαρκέσει: εκτός από τον Μπόγκαρτ και την Μπέργκμαν στην Καζαμπλάνκα, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι, [8 ½ και ο Ζαν Πολ Μπελμοντό στο Χωρίς Ανάσα και οι δύο φορούσαν καπέλο Μπορσαλίνο.

Πάνω απ 'όλα, το εργοστάσιο στην Αλεσσάντρια χορήγησε τη χρήση του ονόματός του σε δύο ταινίες της δεκαετίας του 1970: την Μπορσαλίνο (1970) και την Μπορσαλίνο και Σία (1972). Η ιδέα ήταν του πρωταγωνιστή και παραγωγού των ταινιών αυτών, Αλέν Ντελόν και η εταιρεία Μπορσαλίνο δέχτηκε με την προϋπόθεση ότι το λογότυπο της εταιρείας θα εμφανίζεται στις αφίσες. Η ιταλική εταιρεία ήταν η πρώτη μάρκα πολυτελείας που έδωσε το όνομά της σε δύο ταινίες.

Ο ηθοποιός Τόνι Σερβίλο φοράει το καπέλο Μπορσαλίνο στην ταινία The Great Beauty, η οποία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 86η απονομή των βραβείων.

Μπορσαλίνο και σχεδιασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2009, το καπέλο Μπορσαλίνο συμπεριλήφθηκε από το Μουσείο Σχεδιασμού Triennale στο Μιλάνο ανάμεσα σε πεμπτουσίες ιταλικές φωτογραφίες[ασαφές] στην έκθεση «Serie Fuori Serie». Η έκθεση επαναλήφθηκε τον Μάρτιο του 2017 στο Εθνικό Μουσείο της Κίνας στο Πεκίνο.

Το Chapeau Lamp (2014)[22] που σχεδιάστηκε από τον Philippe Starck για τον Flos και το γλυπτό The Hatband (2016) από τον Moritz Waldemeyer είναι αμφότερα αφιερώματα στο καπέλο Borsalino.

Μπορσαλίνο και μόδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εταιρεία Μπορσαλίνο συνεργάζεται με μερικά από τα πιο σημαντικά ονόματα στην βιομηχανία μόδας από τις αρχές της χιλιετίας. Αυτά οδήγησαν στη δημιουργία συλλογών καπέλων από οίκους όπως οι Nick Fouquet[23], Tom Ford, Moschino, Yohji Yamamoto, Marni, Gianfranco Ferré, Rochas, Italia Independent και DSquared.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://www.gdli.it
  2. ↑ http://www.treccani.it/vocabolario/borsalino
  3. ↑ Squires, Nick (19 December 2017). «Indiana Jones' Italian hatmaker Borsalino goes bust». The Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/business/2017/12/19/indiana-jones-italian-hatmaker-borsalino-goes-bust/. Ανακτήθηκε στις 20 December 2017. 
  4. ↑ «Famed Italian hatmaker Borsalino declared bankrupt». Agence France-Presse. France 24. 19 December 2017. http://www.france24.com/en/20171219-italy-business-famed-italian-hatmaker-borsalino-declared-bankrupt. Ανακτήθηκε στις 20 December 2017. 
  5. ↑ http://www.lastampa.it/2017/12/18/edizioni/alessandria/borsalino-lattivit-continua-la-societ-di-philippe-camperio-conferma-la-volont-di-andare-avanti-qpQFTj5VypqKSPeFOWoSwL/pagina.html
  6. ↑ http://wwd.com/fashion-news/fashion-scoops/borsalino-160th-anniversary-celebrated-postage-stamp-italy-10857782/
  7. ↑ Segreti, Giulia (13 July 2018). «New owners plot listing for Italian hat maker Borsalino». Reuters. https://www.reuters.com/article/us-italy-borsalino-strategy/new-owners-plot-listing-for-italian-hat-maker-borsalino-idUSKBN1K31R5. Ανακτήθηκε στις 9 February 2019. 
  8. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2020. 
  9. ↑ http://www.borsalino.com/en/antica-casa/craftsmanship
  10. ↑ http://www.ilpost.it/2015/12/04/come-si-fa-un-Borsalino/
  11. ↑ https://radiogold.it/tempo-libero/40790-nostalgica-fu-alessandria-miti-marchi-fatto-storia-citta-suo-territorio/
  12. ↑ http://www.cultural.it/musei/Borsalino.asp
  13. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2020. 
  14. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2020. 
  15. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ http://www.Borsalinocity.it/index-it.html
  17. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2020. 
  18. ↑ http://film.cinecitta.com/IT/it-it/news/70/2413/Borsalino-city.aspx
  19. ↑ http://www.lastampa.it/2017/10/05/edizioni/alessandria/finito-il-cantiere-per-il-museo-borsalino-ora-si-deve-riallestire-ci-vorranno-mesi-DZl3crV7CHCkfQILVjRJcI/pagina.html
  20. ↑ Sara Levin (12 Απριλίου 2019). «Forbes Profiles Modest Fashion Influencers & Other Orthodox Jews in the News». The head covering preferred by Orthodox Jewish boys and men is .. 
  21. ↑ «For Orthodox Jewish Men, the Hat Known as a Borsalino is Tops». ReligionNews.com. 9 Απριλίου 2019. 
  22. ↑ https://www.designboom.com/design/philippe-starck-chapeau-for-flos/
  23. ↑ https://www.antonia.it/module/anteditorial/article?article_id=520[νεκρός σύνδεσμος]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπορσαλίνο&oldid=10360391"